คิดถึงแม่
"คิดถึงแม่"
บันทึกนี้ ผู้เขียนขอมอบให้แก่ลูก ๆ ทุกท่าน ที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้...ถ้าท่านยังมีแม่อยู่ขอให้ท่านรักแม่ + ดูแลท่านให้มาก ๆ อย่าทำให้ท่านเสียใจเด็ดขาด...สิ่งใดทำให้ท่าน ก็ทำให้ท่านเสียตั้งแต่ท่านยังมีลมหายใจอยู่...เพราะถ้าแม่ท่านเสียไปแล้ว...ท่านจะไปเรียกร้องสิ่งใด ๆ ไม่ได้แล้ว นอกจาก..."ความคิดถึง"...
"เพลงอิ่มอุ่น..."
บทเพลงนี้ดังมาทีไร...น้ำตาผู้เขียนเอ่อเบ้าตาทุกครั้ง...ต่อให้แม่จากไปนานประมาณ 11 ปีกว่า...ผู้เขียนก็ยังระลึกถึง "แม่" อยู่เสมอ...ไม่ทราบว่าท่านอื่นที่แม่จากไปแล้วจะเป็นเหมือนผู้เขียนหรือไม่...
เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2542 ประมาณ 11 ปีกว่าแล้ว...ผู้เขียนจำได้ว่า ตรงกับวันศุกร์ เป็นวันที่ผู้เขียนจำได้แม่นยำว่า "เป็นวันที่ผู้เขียนได้สูญเสียของรักที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผู้เขียน แม่สิ้นลมเวลาประมาณ บ่าย 3 โมงเย็น...เสมือนแม่รู้ว่าลูก ๆ จะต้องไม่ได้ลำบาก เพราะต้องลางาน...แม่เคยพูดกับเรา (ผู้เขียน + น้องสาว) ตอนเป็นเด็ก ๆ ว่า ถ้าแม่ตายไป แม่ขอตายใกล้ ๆ กับวันเสาร์ - วันอาทิตย์ เพราะแม่บอกกับพวกเราว่า ลูก ๆ จะได้ไม่ต้องลางานนาน ๆ...เหมือนคำพูดที่แม่พูดไว้ก็เป็นจริง แม่สิ้นลมตอนบ่าย 3 โมงเย็น...
ผู้เขียนจำได้ว่า ครอบครัวของผู้เขียนเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก อยู่กันพร้อมหน้า พ่อ - แม่ - ลูก กันตลอดเวลา เสมือนไปที่ไหนก็จะเห็นกันพร้อมหน้าพร้อมตาตลอด...จำได้ว่า สมัยตอนเป็นนักเรียนประถม...แม่บอกว่าจะไปเผายาย (น้องของยาย) ที่จังหวัดตาก...แม่ไปกับน้องสาว สำหรับผู้เขียนอยู่กับพ่อที่บ้าน...ความเกเรของผู้เขียนตอนเป็นเด็ก ผู้เขียนแกล้งบอกพ่อว่าปวดท้อง และไม่ยอมไปโรงเรียน เหมือนกับว่าพ่อจะรู้นิสัยเรา ว่าแกล้งปวดท้อง แต่ความจริง คือ คิดถึงแม่ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต พวกเราไม่เคยแยกจากกันเลย...ผู้เขียนก็ไม่ได้ไปเรียน ขาดเรียน 1 วัน แล้วก็แอบมานั่งร้องไห้...พอถึงวันที่แม่กลับมา ผู้เขียนดีใจ...พ่อเล่าให้แม่ฟัง เลยโดนแม่บ่นไปหลายกระบุง...
สมัยตอนเรียนอนุบาลที่โรงเรียนธรรมวิทยา อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ผู้เขียนก็จำได้ว่า...ทุกเช้า + เย็น แม่จะเป็นผู้พาผู้เขียนไปส่งที่ท่ารถ เพราะต้องขึ้นรถรับ - ส่ง ที่หน้าปากซอยเข้าบ้าน เนื่องจากทางรถยนต์เป็นทางรถใหญ่ วิ่งเร็วมาก...ผู้เขียนก็ได้สร้างวีระกรรมอีกนั่นแหล่ะ...มีอยู่วันหนึ่ง แม่ส่งขึ้นรถแต่เช้า...ก็ไปโรงเรียนตามปกติ...นึกอย่างไรไม่รู้เหมือนกัน...ผู้เขียนคว้าบิ่นโต + กระเป๋านักเรียน วิ่งหนีคุณครูกลับบ้าน...ข้ามถนนใหญ่ คุณครูมาบอกแม่ตอนหลังว่า...กลัวมาก เพราะรถเยอะมาก...กลัวผู้เขียนถูกรถยนต์ชน (ซึ่งครูก็ท้องแก่ ขับรถจักรยาน ไล่ตามผู้เขียน)...มาทันกันที่บ้าน...พอแม่เห็น เท่านั้นเอง...โดนไม้เรียวไปหลายที...สมัยนั้น ผู้เขียนก็ได้แต่ร้องไห้เท่านั้นเอง...
ผู้เขียนจำได้ว่า เวลาไปโรงเรียนกลับมาบ้าน แม่จะเป็นผู้หาขนมไว้ให้ผู้เขียนกับน้องสาวได้กิน เพราะแม่บอกว่ารู้ว่า...ลูก ๆ หิว...แม่ชอบทำกับข้าวอร่อยถูกปากพวกเราเสมอ...ผู้เขียนเคยแซวแม่ตอนยังมีชีวิตอยู่ว่า "ถ้าแม่เป็นอะไรไป เสียดายวิชาด้านการทำอาหารของแม่ ที่จะต้องหายไปด้วย เพราะลูกสาวทั้งสอง ทำกับข้าวไม่ได้ฝีมือของแม่เลย"...(ซึ่งในสมัยนั้น ผู้เขียนก็ไม่ทราบเลยว่า...นั่นแหล่ะ คือ องค์ความรู้ที่มีอยู่ในตัวของแม่)...แม่ก็ได้แต่นั่งยิ้ม...ยังบอกพวกเราว่า "ไม่เป็นไร ทำกับข้าวไม่เก่ง ก็ไม่เป็นไร ขอให้เรียนหนังสือเก่ง ๆ โตขึ้นได้ทำงานดี ๆ แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว...และก็จะไม่มีเวลามานั่งทำกินหรอก"...เหมือนแม่จะรู้ว่า คนทำงาน มักจะไม่ค่อยมีเวลาให้กับครอบครัว...
เมื่อผู้เขียนมีเจ้าตัวโต แม่รับอาสาเป็นผู้เลี้ยงให้ จนลูกชายอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ส่วนเจ้าตัวเล็ก อยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 จนกระทั่งแม่จากพวกเราไป...แม่ป่วยเป็นโรคไต ป่วยอยู่ได้ประมาณ 6 เดือน...แต่แม่ไม่ได้เสียเพราะโรคไต แต่แม่เสียเพราะโรคอื่นแทรกซ้อน...ช่วงนั้น ผู้เขียนทำอะไรไม่ค่อยถูก เพราะคอยกังวล เป็นห่วงแต่แม่...วันที่แม่จะสิ้นลม ผู้เขียนได้อยู่กับแม่ตลอดเวลา อาการสุดท้ายของแม่...แม่ขอดื่มน้ำ เพราะพยาบาลนำเครื่องช่วยหายใจใส่ปากให้แม่ ทำให้แม่คอแห้ง...ผู้เขียนก็ได้แต่ยืนน้ำตาซึม...ปลอบแม่ว่า..."ให้แม่หลับตา ตื่นขึ้นมาพยาบาลจะให้แม่ดื่มน้ำ"...แม่ก็ได้แต่พยักหน้า...แถมยังห่วงเจ้าสองตัวของผู้เขียนว่าอยู่ไหน...เหมือนกับผู้เขียนทราบว่าแม่จะถาม ผู้เขียนก็ได้บอกว่า อยู่ด้านนอก เพราะพยาบาลไม่ให้เด็กเล็ก ๆ เข้ามา...แม่ก็ได้แต่พยักหน้ารับ...เหมือนกับผู้เขียนก็รู้ว่าแม่ต้องการอะไร...ผู้เขียนบอกว่า "น้องสาวคนเล็ก ก็กำลังเดินทางมาจากปทุมธานี เพราะลางานไม่ได้เป็นงานบริษัท ต้องมีการฝากงานให้เรียบร้อยก่อน"...แม่ได้พยักหน้ารับรู้...
แม่เริ่มหลับตา...ผู้เขียนสังเกตเห็นได้ว่า...ตัวแม่เริ่มเปียก ๆ โดยเปียกตั้งแต่ด้านล่างขึ้นมา...ตอนที่ผู้เขียนบอกแม่ ก็เริ่มสังเกตเห็นแล้วว่า...ทำไมแม่เหงื่อออกมาก...เพิ่งจะมารู้ตอนแม่สิ้นแล้ว ป้าบอกว่าไฟธาตุแตก...ผู้เขียนกุมมือแม่ไว้ตลอด...สักประเดี๋ยวก็ได้ยินเสียงเหมือนแม่ไปจากเราแล้วเพราะเครื่องช่วยหายใจดัง...ผู้เขียนร้องเรียกพยาบาล ๆ ก็เลยให้ผู้เขียนไปรีบจ่ายเงินค่ารักษา เพราะบอกกับผู้เขียนว่าจะได้ไม่ช้า..."ป้าเขาไม่อยู่กับเราแล้ว จะได้รับศพไปบ้านเลย เพราะเกรงว่าจะติดวันเสาร์ - อาทิตย์" อีก...และก็จริง ๆ อย่างที่พยาบาลบอก...แม่จากเราไปแล้ว...ไม่มีแม่ ที่จะให้ลูก ๆ ได้พูดคุยอีกต่อไปแล้ว...
วันสงกรานต์ ทุก ๆ ปี เราจะไปที่เก็บอัฐิของแม่ ที่เราเก็บไว้ที่วัด...อยากบอกแม่ว่า "ลูกยังคิดถึงแม่"....แม่มีบุญน้อย ที่จะได้อยู่เห็นความสำเร็จของลูก...ผู้เขียนทราบว่า "ความแกร่งในชีวิตของผู้เขียนเหมือนใคร"..."แม่....ไง..."...แม่เป็นผู้หญิงที่สู้ชีวิต หนักเอา เบาสู้...ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลย...เจ้าตัวโตของผู้เขียนเป็นเด็กที่ชอบเข้าวัด ชอบไปนั่งสมาธิกับหลวงพ่อ...เคยถามหลวงพ่อว่า "ยายตายแล้วไปอยู่ที่ไหน"...หลวงพ่อท่านใช้กระแสจิตให้ แล้วท่านก็มาบอกว่า...ยายไปอยู่ที่ ๆ สบายแล้ว"
สำหรับเจ้าตัวโต (ปัจจุบันอายุย่าง 23 ปี)...ก็มีสมาธิใช่ย่อยเพราะเป็นคนชอบเข้าวัดปฏิบัติธรรม ซึ่งเด็กรุ่นใหม่ ๆ คงมีน้อยมาก...เจ้าตัวโตบอกว่าฝันเห็นยาย ยายมาบอกว่ายายอยู่บนสวรรค์ ตอนแรก ยายอยู่ชั้นที่ 2 (ชั้นดาวดึงส์) แต่เนื่องจากยายปฏิบัติธรรมอยู่เรื่อย ๆ ปัจจุบันยายได้อยู่สวรรค์ชั้นที่ 4 (ชั้นดุสิต)"... ซึ่งความจริงแล้วสวรรค์มีทั้งหมด 6 ชั้น...เพราะยายทำความดีตอนยายมีชีวิตอยู่...ผู้เขียนเคยสังเกตตัวเองว่า เวลาผู้เขียนไปวัดนุ่งขาว ห่มขาว จะมีความรู้สึก เหมือนกับเห็นภาพแม่มาอยู่ใกล้ ๆ ตัวของผู้เขียน...อาจเป็นจริงอย่างหลวงพ่อท่านบอกก็ได้...เพราะแม่ชอบถือศีลภาวนา...จึงทำให้กระแสจิตของผู้เขียน กับแม่สามารถติดต่อกันได้...ซึ่งทำให้เกิดความปิติ...น้ำตาก็จะไหลออกมา โดยไม่ทราบสาเหตุ...ซึ่งในช่วงนั้น ผู้เขียนก็ไม่ได้คิดถึงแม่...แต่มีอยู่จุดหนึ่งที่ผู้เขียนสามารถเห็นภาพแม่ผุดขึ้นมาในมโนสำนึกของตนเอง...(ก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคล)...
"...ไม่ว่าแม่จะอยู่ในสรวงสรรค์ชั้นไหน ๆ ขอให้แม่รับรู้ว่า...
ลูกคนนี้......รัก + คิดถึง แม่ ทุกลมหายใจ..."
เวลาอ่านบันทึกเกี่ยวกับเรื่อง "แม่" ครั้งใด...น้ำตาไหลทุกที...
ความเห็น (82)
- สวัสดีค่ะคุณบุษยมาศ
- ขอร่วมไว้อาลัยกับการจากไป และระลึกถึงความรักความดีงามของคุณแม่ด้วยนะคะ
- ไม่มีรักใดเท่าแม่รักแล้วค่ะ...
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณค่ะ...
ตรงกับเพลงในใจเลย ช่วงนี้ได้ฟังเพลงเกี่ยวกับแม่บ่อยมาก แต่ก็ยังดีที่แม่ยังอยู่ ฟังเพลงทีไรคิดถึงแม่จนน้ำไหลออกตาทุกที
ร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ด้วยคนค่ะ 
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ...โชคดีนะค่ะที่ยังมีแม่อยู่...ร่วมระลึกถึงพระคุณแม่ค่ะ...
"...ไม่ว่าแม่จะอยู่ในสรวงสรรค์ชั้นไหน ๆ ขอให้แม่รับรู้ว่า...
ลูกคนนี้......รัก + คิดถึง แม่ ทุกลมหายใจ..."
เวลาอ่านบันทึกเกี่ยวกับเรื่อง "แม่" ครั้งใด...น้ำตาไหลทุกที...
สวัสดี ครับ
อ่านบันทึกนี้ รับรู้ถึงความรู้สึกที่ลูกมีต่อแม่มาก ๆ เลย ครับ
ดีใจมาก ครับ ที่ได้อ่านบันทึกดี ดี ที่เขียนเทิดทูนแม่ ได้ลึกซึ้ง กินใจ มาก ครับ
ขอบพระคุณ ครับ
สวัสดีค่ะ
มาร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ด้วยคนค่ะ...คุณแม่มาตายียังมีชีวิตอยู่แต่คุณพ่อได้จากไปแล้วพออ่านบันทึกนี้เลยหวลคิดถึงพ่อมากค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ขอร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของคุณแม่พี่บุษยมาศ ด้วยนะค่ะ แม่ คือ ผู้ให้อย่างแท้จริง ๆ แม่คือทุก ๆ สิ่งในชีวิตลูก ไม่มีวันไหนที่ไม่รักแม่.....
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณค่ะ...เป็นเพราะความผูกพันซึ่งกันและกันระหว่างแม่กับลูกไงค่ะ...จึงทำให้รัก + คิดถึงค่ะ...
สวัสดีค่ะ...
เป็นเพราะ รัก + คิดถึง แม่ค่ะ...ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...
- มาร่วมรับรู้ ซึมซาบความรัก
- ของแม่ ลูก ครอบครัวอันเป็นที่รัก
- บันทึกนี้ดีมากๆค่ะ
- อ่านแล้วน้ำตาซึม
- แม่..ทำหน้าที่ของแม่
- จนวาระสุดท้ายของชีวิต
- ขอชื่นชมและร่วมอาลัย
- ต่อการจากไปของคุณแม่
- แม้จะผ่านมานานแล้วก็ตามค่ะ.
สวัสดีค่ะ...ครูแป๋ม...
ขอบคุณค่ะ...เป็นเพราะความรัก + คิดถึงแม่ค่ะ...
ได้อ่านข้อความแล้วตื้นตันใจค่ะ เพราะแม่เพิ่งจากเราไปเมื่อวันอังคารที่13กค.53 แม่เริ่มเป็นโรคไตได้แค่6 เดือนเหมือนกันและมีโรคแทรกซ้อนเยอะทำให้แม่จากไปโดยที่ยังไม่ได้บอกลากันเลย ทุกวันนี้คิดถึงแม่มากมายเหลือเกิน อยากกอด และบอกรักแม่ และอยากพาแม่ไปเที่ยวไปกินตามที่แม่อยากไปแต่ก็ทำไม่ทันแล้ว ตอนที่แม่ยังอยู่เราก็มีเงินไม่พอ แต่พอเราเริ่มจะเจียดมาได้บ้างแม่ก็ป่วยไม่สามารถเดินทางไปไหนไกลๆได้แล้ว นึกทีไรน้ำตาไหลทุกที ตั้งแต่แม่จากไปเราฝันเห็นแม่แค่วันแรกครั้งเดียวจากนั้นไม่เคยฝันหรืออะไรอีกเลย แต่จะพยายามสวดมนต์เผื่อส่วนบุญให้แม่ตลอดไป ..รักแม่สุดหัวใจ..(แต่ยังไม่เคยบอกแม่เลยแม่ก็จากไปแล้ว)
สวัสดีค่ะ...คุณ nid...
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ...ผู้เขียนกว่าจะทำใจได้ ใช้เวลา 2 ปี เต็ม ๆ...ช่วงนั้น ถ้าเราอยู่คนเดียว จะชอบนั่งร้องไห้...น้ำตาไหลทุกครั้ง...ถ้าใครพูดถึงแม่...น้ำตาจะเอ่อเบ้าตาทุกครั้ง...เป็นความผูกพันธ์ระหว่างแม่กับลูกไงค่ะ...ก็หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่านก็แล้วกันนะค่ะ...แต่อย่าลืมกรวดน้ำให้ท่านด้วยค่ะ...ผลบุญกุศลจะได้แผ่ไปถึงท่านค่ะ...ถ้าเรานับถือศาสนาพุทธอยู่...ผู้เขียนเชื่อว่า...กุศลที่เราทำสามารถส่งบุญไปถึงท่านค่ะ...
- สวัสดีครับพี่บุษยมาศ
- เข้าใจในความรักและความคิดถึงที่มีต่อแม่ครับ ใจหายครับเมื่อเราไม่มีโอกาสได้เรียกแม่อีก
- ความรักที่พี่มีต่อแม่อย่างไม่เสื่อมคลาย คุณแม่รู้ท่านคงดีใจครับ แม่จากไปแต่กาย แต่ยังอยู่ในใจเรา ท่านยังอยู่กับเราตลอดกาลครับ
- มีความสุขในเดือนแห่งความรักแม่นะครับ
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณค่ะ...แม่เป็นหนึ่งในใจเสมอค่ะ...
ขอชมด้วยใจจริงว่า คุณเก่งมากครับคุณบุษยมาศ ผมยังทำอะไรไม่ได้เหมือนคุณเลย แต่ขอแสดงเสียใจกับการสูญเสียแม่ ซึ่งเป็นเรื่องของสังขารร่างกาย ท่านจากไปดี ไปสู่สวรรค์ ชั้นดุสิต ซึ่งเป็นสวรรค์ชั้นพระโพธิสัตว์ไม่ใช่ธรรมดาแน่ ผู้มีบุญบารมีมากเท่านั้นจึงจะได้รับเทวานุมัติ อัญเชิญสถิตในสวรรค์ชั้นนี้
มะลิเพียงหนึ่งดอกบอกรักแม่
และเพียงแค่ใจแน่นหนักรักคิดถึง
แม่ก็คงปลื้มปลาบแสนซาบซึ้ง
ว่าลูกซึ่งแม่รักล้น เป็นคนดี
เพียงมะลิหนึ่งดอกบอกรักแม่
ใช่เพียงแค่ภาพที่เห็นเป็นสักขี
แต่ส่วนหนึ่งซึ้งสูงค่ามากกว่านี้
คือใจที่มีรักแท้ให้แม่ตน.
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ...
อ่านบันทึกของคุณบุษยมาศแล้วซาบซึ้งมากเลยค่ะ่ ดิฉันก็เป็นผู้ที่แม่จากไปแล้ว ยังคิดถึงท่านทุกวัน แม่จากไป 16 เมย. 53 นอนร้องไห้ทุกวัน ตอนแม่อยู่โรงพยาบาล ดิฉันและพี่ชายเฝ้าดูแลท่านตลอด ดูแลทำความสะอาดให้เวลาที่ท่านขับถ่าย บางวันไม่ได้นอนเลยแต่ก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ความรู้สึกลึกๆแล้ว ณ ตอนนั้นกลัวว่าแม่จะจากไป ซึ่งดิฉันอยากให้แม่อยู่ต่อไปอีกซักหลายๆปี(ตอนนั้นแม่อายุ 90 ปี) ตอนแม่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลดิฉันมีโอกาสได้กอดและแม่ก็กอดดิฉัน ดิฉันถามแม่ว่ารู้ไหมว่าหนูรักแม่ แม่พยักหน้า ดิฉันนำ้ตาไหล เวลากลับไปบ้านดิฉันก็ยิ่งคิดถึงแม่มาก นึกถึงว่าเคยดูแลทำอาหารที่แม่ชอบ อาบนำ้ให้ทุกวัน พาแม่เข้านอน พาเช้าห้องนำ้ ให้เงินแม่ไว้ทำบุญบ้าง.....ดีใจนะคะที่ได้เข้ามาในกระทู้นี้
สวัสดีค่ะ...คุณศรีทอง...
- ค่ะ เสียใจด้วยนะค่ะ...แม่ท่านจากเราไปในที่ที่ดีค่ะ...
- นี่คือ วัฏจักรของการเกิดมาเป็นมนุษย์ไงค่ะ ตอนแรกพี่ก็ทำใจไม่ค่อยได้หรอกค่ะ
- เกือบ 2-3 ปี เต็ม ถ้าใครพูดถึงเรื่องแม่...น้ำตาพี่จะเอ่อขึ้นมาทันที...จนพวกพี่ ๆ เพื่อน ๆ เขาจะรู้ทันที แล้วก็เปลี่ยนเรื่องพูดค่ะ...
- พยายามอย่าอยู่คนเดียวนะค่ะ...หาเพื่อนคุยบ้าง...เพราะจะทำให้เราคิดถึงแม่... พอคิดถึงแล้วเราจะร้องไห้...
- ค่ะ นี่คือ ความรักระหว่างลูกกับแม่ไงค่ะ...ต่อไปก็เป็นเวลาของเรา คือ ระเว่างเรากับลูกของเราค่ะ...
- ซึ่งเราก็ต้องรับช่วงต่อ เพราะเรามีลูกค่ะ...เขาถึงบอกว่า กงกรรมกงเกวียนไงค่ะ...
- แม่จากไป 10 กว่าปีแล้ว...แต่ก็ยังคิดถึงท่านอยู่นะค่ะ...ถ้าอยู่คนเดียวก็ยังร้องไห้อยู่ค่ะ...
- ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะมาอ่าน...เป็นกำลังใจให้นะค่ะ...
จันจิรา คันธวิวรณ์
แม่ดิฉันเสียชีวิตเมือวันที่ 13 กพ. 2552 ผ่านมา 2 ปีแล้ว
ดิฉันยังคงคิดถึงแม่อยู่ทุกวันและจะคิดถึงแม่ทุกๆวันตลอดไป
สวัสดีค่ะ...คุณจันจิรา...
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ...
- "แม่" อยู่ในใจของลูก ๆ ตลอดเวลาค่ะ...
- ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...
หนูชื่อ น้องทราย หนูอย่างจะเห็นแม่ของหนูที่ไปทำมาหาเงินให้หนูแต่หนูก็จะรอแม่ของหนูค่ะ หนูรักแม่ค่ะ
ตอบ...น้องทราย...
- ค่ะ แม่รักลูก ๆ ทุกคนค่ะ และลูก ๆ ก็รักแม่ทุกคนค่ะ...เหตุที่จากกันก็อาจด้วยความจำเป็น + เหตุผลที่แม่ทุกคนมีค่ะ...ไม่มีแม่คนไหนที่ต้องการทิ้งลูก ๆ ไปหรอกค่ะ...เพราะความรักไงค่ะ...ต่อให้อยู่ไกลเพียงไหน แต่ใจระหว่างแม่ + ลูก ก็ยังห่วงหาอาทรต่อกันค่ะ...ผู้เขียนเป็นกำลังใจให้น้องทรายนะค่ะ...
ตอบ...บุษยมาศ... ขอบคุณค่ะที่ให้ใจหนูแต่หนูแม่หนูไปหาเงินให้หนูเมือหนูอยู่ อ.1 ค่ะ หนูได้อยู่กับยายหนูค่ะ
แต่เพลงหนูฟังแล้วหนูอย่างจะร้องให้เลยค่ะทำให้หนูคิดถึงหาแม่ค่ะพรุ่งนี้ตอนมาด้วยนะค่ะเดียวหนูจะมาดูอีกค่ะ
พรุ่งนี้ตอบมาด้วยนะค่ะเดียวหนูจะมาดูอีกค่ะ
สวัสดีค่ะ...น้องทราย...
- หมายความว่า ตอนนี้ แม่หนูยังมีชีวิตอยู่ ใช่หรือไม่ค่ะ เพราะผู้เขียนไม่ทราบข้อมูล ค่ะ...แม่กลับมาหาหรือเปล่าค่ะ...อยู่กับยายก็ยังดีนะค่ะ...เพราะยายก็เป็น "แม่" ของ "แม่" เรานี่ค่ะ...ก็เหมือนแม่เราเองนะค่ะ...บางครั้ง ชีวิตคนเราเกิดมา เราจะมีความสุขเต็ม 100 คงไม่ได้หรอกค่ะ...เรียกว่า "ไม่มีใครดีหรือเต็มร้อยหรอกค่ะ" นี่คือ "ชีวิตมนุษย์" ไงค่ะ...มีสุข ก็ย่อมมีทุกข์ มันเป็นของคู่กันค่ะ มีสุขแป๊ปเดียวก็มีทุกข์...มีทุกข์ก็แป๊ปเดียวก็มีสุข มันจะคละเคล้ากันไปแบบนี้เรื่อย ๆ ค่ะ...
- น้องทราย อาจจะเหมือนกับผู้เขียนในตอนที่เป็นเด็ก ๆ...เรียกว่า ผู้เขียนจากแม่ครั้งใด ร้องไห้ทุกข์ครั้ง ไม่ต้องการจากกัน เพราะความรัก + ความผูกพันไงค่ะ...เป็นสายใยแห่งความรักกันไงค่ะ...แต่พอโตขึ้น...ตัวเราก็จะมีภูมิคุ้มกันในเรื่องของชีวิตมากขึ้น จึงทำให้เราพอทำใจได้ค่ะ...เป็นกำลังใจให้นะค่ะ...ขอให้รู้ว่า "แม่" รักน้องทรายมากนะค่ะ เพราะถ้าอยู่กับยายกับน้องทรายแล้วไม่ได้ทำงาน แม่ก็กลัวน้องทรายอดไม่มีเงินซื้อขนม + ได้เรียนไงค่ะ...เพราะการดำรงชีพนั้น คนเราต้องใช้เงินเป็นองค์ประกอบนะค่ะ...
- แล้วแม่ติดต่อกลับมาบ้างหรือเปล่า เช่น โทรศัพท์คุยกับน้องทรายบ้างหรือไม่...
สวัสดีค่ะ...น้องทราย...
- ไม่ต้องตกใจนะค่ะ...เพราะ ment ด้านบน เป็นผู้เขียนตอบเองค่ะ...เนื่องจากทำบล็อกใหม่ไว้ค่ะ จะเป็นเรื่องทั่ว ๆ ไป + เรื่องความบันเทิงในด้านเสียงเพลงค่ะ...
- ขอบคุณค่ะ...ครูบุญส่ง
... - เป็นความผูกพันระหว่าง "แม่" + "ลูก" ไงค่ะ...
สวัสดีค่ะ...น้องทราย...
- น้องทราย เรียนอยู่ชั้นไหนหรือค่ะ...อยู่กับยายแล้วก็อยู่กับใครอีก...เล่าให้น้าฟังก็ได้นะค่ะ...มีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังก็เล่ามาได้นะค่ะ...ถ้ามีเรื่องชี้แนะ น้าจะบอกให้น้องทรายทราบไงค่ะ...
ตอนนี้หนูอยู่ ป.4 จะขึ้น ป.5 ค่ะ คุณอยู่ จังหวังอะไรค่ะ
ุ
เดียวหนูจะมาดูนะค่ะ
น้าใจดีมากเลยค่ะขอบคุณค่ะ
- น้องทราย คลิกดูที่ประวัติด้านบนของน้าได้นะค่ะ...ใต้รูปด้านบนนะค่ะ มีคำว่า ประวัติอยู่...แล้วน้องทรายจะทราบว่าน้า มีประวัติเป็นอย่างไร?...
- น้องทรายอยู่จังหวัดไหนหรือค่ะ น้าอยู่จังหวัดพิษณุโลก ค่ะ...น้องทรายมี mail หรือเปล่า ถ้ามี น้องทรายคลิกส่งเมล์หาน้าได้ที่ อีเมล์ติดต่อด้านบนได้เลยนะค่ะ...จะคุยอะไรก็ได้ค่ะ...
- ทำไมอยู่ ป.4 ขึ้น ป.5 แล้ว ment เข้ามาใน blog ของน้าได้ล่ะค่ะ...เก่งจัง...
- 5 ทุ่มกว่าแล้ว อย่านอนดึกนะค่ะ...อ่านหนังสือบ้างหรือเปล่า?...เป็นเด็ก ควรอ่านหนังสือให้มาก ๆ นะค่ะ...โตขึ้นจะได้มีความรู้มาก ๆ ไงค่ะ...
- น้าจะนอนแล้วนะค่ะ....หลับฝันดีนะค่ะ...น้องทรายควรนอนได้แล้วค่ะ...ดึกแล้วนะค่ะ...พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ค่ะ...ถ้ามี mail ก็ mail หาน้าได้นะค่ะ...ที่ [email protected] ค่ะ...แล้วน้าจะตอบให้นะค่ะ...
หนูไม่มี mail ค่ะ หนูอยู่ จังหวังแม่ฮ่องสอนค่ะแต่หนูจะเรียนเก่งเก่งเพื่อแม่ให้ได้ค่ะหนูจะสู้แต่หนูจะนอนละนะค่ะพรุ่งนี้มาคุยกันอีกนะค่ะ
- ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ นะค่ะ น้องทราย...หลับฝันดีนะค่ะ...ตั้งใจเรียนนะค่ะ...แม่จะได้ดีใจที่มีลูกสาวเรียนเก่ง ๆ ไงค่ะ...
- ค่ะ การเรียนเก่ง นั่นคือ ต้องอ่านหนังสือ + เข้าใจในเนื้อหาที่เราได้อ่านนะค่ะ จึงจะถือว่าเรียนเก่งไงค่ะ...คืนนี้ นอนได้แล้วค่ะ หลับฝันดีนะค่ะ...
ค่ะขอบคุณค่ะที่เป็นกำลังใจให้หนูค่ะขอบคุณค่ะ
หลับฝันดีค่ะ
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
เดียวมาดูนะค่ะ
สวัสดีค่ะ...น้องทราย
- น้าเพิ่งเลิกจากที่ประชุมค่ะ ตอนบ่ายก็มีประชุมอีกค่ะ...
- ทานข้าวกลางวันหรือยัง เล่น net ที่บ้านหรือที่ร้านค่ะ
หนูกินข้าวแล้วค่ะ
น้าค่ะน้าอยู่กันกี่คนค่ะ
- มีคอมพิวเตอร์อยู่ที่บ้านหรือมาเล่นที่ร้านค้าค่ะ...
หมายถึงที่บ้านหรือที่ทำงานค่ะ...
- ถ้าที่บ้าน 5 คน ค่ะ มี พ่อ - แม่ - ลูก 2 คน - ตา ค่ะ
- ถ้าที่ทำงาน ก็ 9 คนค่ะ...
- น้องทราย ลองสมัครใน mail ดีกว่าไหมค่ะ...ตามนี้เลยค่ะ...
- https://login.live.com/login.srf?wa=wsignin1.0&rpsnv=11&ct=1304399981&rver=6.1.6206.0&wp=MBI&wreply=http:%2F%2Fmail.live.com%2Fdefault.aspx&lc=1054&id=64855&mkt=th-TH&cbcxt=mai&snsc=1
- ให้น้องทรายคลิกที่ลงทะเบียนนะค่ะ ไม่เสียสตางค์ เพื่อน้องทรายจะได้สื่อสารกับน้าได้ไงค่ะ...แล้วก็เขียนตามที่เขาถามนะค่ะ พอได้แล้วก็ลงชื่อชื่อเข้าระบบ จำ Usename กับ Password ให้ดีนะค่ะ จดไว้ก็ได้ เพราะต้องจำเป็นต้องใช้ค่ะ...ลองดูนะค่ะ...
ที่ที่ทำงานมีใครบ้างค่ะ
- มีน้าเป็น ผู้อำนวยการกอง + น้าบอล + น้าก้อย + น้าฉัน + น้าริน + น้าสาว + น้านิต + น้าม่วย + น้าอ้อ รวม 9 คน ค่ะ...
- น้องทราย อยู่กันกี่คนค่ะ ที่บ้าน แล้วพ่อละค่ะ...
หนูสมัครแล้วทำไงต่อค่ะ
4 คน ค่ะ มี ยาย ปู่ พี่ แล้วหนู ค่ะ
- ลองคลิกเข้าไป แล้วใส่ Usename + Password นะค่ะ แล้วก็คลิกเข้าไปที่สร้าง แล้วพิมพ์ข้อความ ตามที่เราต้องการคุยค่ะ...ลองส่งมาที่ mail ของน้านะค่ะ [email protected] นะค่ะ ลองดูค่ะ...
น้าอีเมลของน้าคืออะไรหรอค่ะ
- ได้ไหมค่ะ ห้ามผิดสักตัวนะค่ะ...น้ารออยู่ค่ะ...
- [email protected]
หนูส่งไม่เป็นค่ะน้า
ได้ยังค่ะ
- น้องทรายสมัครเป็นสมาชิกของ hotmail หรือยังค่ะ
- ถ้ายังต้องสมัครเป็นสมาชิกของเขาก่อนค่ะ คือ ต้องลงทะเบียนไงค่ะ
- ถ้าทำไม่ได้ น้าจะสมัครให้ แล้วจะบอกให้ค่ะ คอยแป๊ปหนึ่งนะค่ะ...
หนูสมัครแล้วแต่หนูส่งไม่เป็น
น้าหนูส่งข้อความไปละ
- ถ้าตอนนี้เปิดเข้าไปแล้ว คลิกที่สร้างไงค่ะ ลองดูสิ
- แล้วจำ mail ของน้าไว้นะค่ะ จดไว้ก่อน เดี๋ยวลืมค่ะ
- [email protected]
- ถ้าเข้าไปคลิกที่สร้างแล้วก็พิมพ์เมล์น้าให้ได้ก่อน แล้วพิมพ์ข้อความลองส่งมานะค่ะ...ลองดูค่ะ
- เมล์ของน้องทราย เมล์อะไรค่ะ บอกน้ามา เดี๋ยวน้าลองส่งไปให้ค่ะ
อีเมลของหนูคือ [email protected] มีรูปด้วยค่ะ
- น้าส่ง mail ไปหาแล้วนะค่ะ ลองตอบกลับมาสิค่ะ...คลิกที่กล่องขาก่อนเข้านะค่ะ...
น้าส่งมาแล้วค่ะ
ส่งแล้วค่ะ
- ลองตอบกลับมานะค่ะ คลิกที่ตอบกลับนะค่ะ...
- ครั้งแรกมาแล้ว 2 ฉบับ แต่มันไปอยู่ในอีเมลขยะค่ะ น้าลองเปิดดูแล้วค่ะ...
ส่งแล้วค่ะ
- ค่ะ...มีอะไรให้คุยทางเมล์นะค่ะ...
ท้าหนูมีอะไรหยูจะบอกท่าอีเมลนะค่ะ
ท่าหนุมีอะไรจะบอกท่าอีเมลนะค่ะ
- ได้เลยจ๊ะ เพราะน้าเปิดเมล์ตลอดค่ะ...
ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ...
มาร่วมระลึกถึงแม่ที่จากไปค่ะ
- ขอบคุณค่ะและขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ พี่นงนาท
- ขอบคุณค่ะ พี่แก้ว...
- ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง
ดิฉันก็เป็นอีกคนที่สูญเสียคุณแม่ที่รักที่สุดในโลกไปเช่นกัน ทุกวันนี้ยังคิดถึงท่านตลอดเวลา
เป็นกำลังใจให้นะคะ
คิดถึงแม่ ไม่มีใครรักเราเท่าแม่ รักแม่มากค่ะ คิดถึงแม่ค่ะ