กลับบ้านแต่ละหน่วยงาน เก็บความสุขจากบ้านสุขสามัคคี
เด็ก ทุกคน พอถึงวันสุดท้าย รีบกินข้าว แล้วรีบลงสระน้ำกันแต่เช้า เพราะจะมีเวลาให้อีกประมาณ 3 ชั่วโมงในการเล่นน้ำ เพราะฉะนั้นเด็กทุกคนจึงส่งท้ายอย่างเต็มที่ เล่นกันอย่างสนุกสนานมาก
ครูแต่ละบ้านลงมาอยู่ที่สระกันหมด หรือบางบ้านก็พากันไปเดิน รับลมทะเลที่แสนร้อนมาก แต่เด็กก็เดิน
การมาครั้งนี้ สิ่งที่ได้เก็บมาเขียนบ้านทึกของเด็กโต สิ่งที่เขาอยากจะบอกกับทีมงานของมูลนิธิกสกรไทย คือ
(1) พี่ทุกคนทีมาเสริฟอาหารดูแลน้อง ทุกคนยื้มแย้มแจ่มใสกันมากทุกคน มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับเด็ก ช่วยอย่างเต็มใจ
(2) เห็นเด็กพิการซับซ้อน แต่เป็นบทเรียนให้กับเด็กที่ปกติทั่วไป ว่าเด็กที่พิการก็ยังทำได้ทุกอย่างเหมือนกัน และทำไมเด็กทุกคนมีร่างกายที่พร้อม แต่จิตใจไม่พร้อมที่จะต่อสู้เลย อายเด็กพิการเขา
(3) เห็นการให้โอกาสที่เป็นรูปธรรมของกสิกรไทยทำให้เด็กที่ด้อยโอกาสได้รับโอกาสที่ดีต่อสังคม
อย่างนี้แหละของจริงไม่ต้องสร้างภาพใหญ่โต
สวัสดีค่ะ
"ว่าเด็กที่พิการก็ยังทำได้ทุกอย่างเหมือนกัน และทำไมเด็กทุกคนมีร่างกายที่พร้อม แต่จิตใจไม่พร้อมที่จะต่อสู้เลย อายเด็กพิการเขา"
ต่างฝ่ายต่างเป็นแบบอย่างให้กันและกันนะคะ
อนุโมทนากับทุกท่านค่ะ