เที่ยวเสียมเรียบทำบุญเข้าพรรษา
วันนี้ขณะที่ไปติดต่อทำสัญญาสอนภาษาเขมรที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์กับอาจารย์ชัยมงคลและขาดไม่ได้ก็ลูกสองหน่อนี่แหละที่ต้องหอบหิ้วกันไปทุกที่ทุกเวลา "บองบารายกับโอนสเรน" มีอยู่ตอนหนึ่งก็คุยกับเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์อาเซียนศึกษาว่าบ้านเดิมอยู่ไหนเราก็ตอบว่าถึงจะพูดเขมรแต่จริงๆ แล้วเป็นคนลำปางหนา เจ้าหน้าที่คนนี้เขาก็อุทานว่า โอ้โห อย่างนี้ก็แสดงว่าลูกพูดทั้งเขมรและคำเมืองเลยสิ คำพูดนี้มันสะกิดใจให้ชะงักไปแว้บนึงนะ ชั่วแว้บนึงนี้แหละที่มันมีความรู้สึกว่า เออเนอะ เราไม่ได้พูดคำเมืองกับลูกเลยมัวแต่เน้นให้ลูกพูกแต่ภาษาถิ่นเขมร ส่วนภาษาถิ่นของตนเองกลับไม่ได้สอนให้ลูกพูดเลย เพราะฉะนั้น วันนี้จริงๆ แล้วอยากจะเล่าเรื่องไปรับรถทัวร์ที่ช่องสงำขออนุญาตเล่าเรื่องเป็นกำเมืองก็แล้วกั๋นเน้อ เพราะว่ากึดเติงหาลำปางขนาดไข่อู้กำเมืองแต่บ่อฮู้ว่าอู้กับๆไผดี ขอสูมาโตยเด้อถ้าอ่านแล้วมันแปลกๆ แต่ก็จริงๆ แล้วกำเมืองก็ฟังได้ง่ายๆ บ่อยากสักเท่าไดดอกเนาะ จะอั้นขอเริ่มเลยเด้อ....
เปิ้นมีรายก๋านจะไปแอ่วและทำบุญเข้าพรรษาตี้นครวัดในวันตี้ 24-27 ที่ผ่านมานี้ ก็เลยมีก๋านติดต่อรถทัวร์จากตี้เสียมเรียบฮื้อมาฮับคนไปแอ่วตี้หน้าศาลาก๋างสุรินทร์เลย พอวันตี้ซาวสามรถเปิ้นก็เลยต้องมารอฮับก่อน แหมอย่างคือมันเป๋นช่วงวันหยุดเข้าพรรษาโตย ในเจ้าวันเสาร์ซาวสี่นั้นมีทัวร์ออกจากช่องสงำไปเสียมเรียบประมาณสามร้อยคนเลยหนา เฮาในฐานะตี้เป๋นคนจัดทัวร์ก็ต้องไปรอฮับรถฮับมาพักตี้บ้านของเฮาเอง ประหยัดก่าตี้พักไปโตยในตั๋ว วันนั้นก็ไปกั๋นห้าคน ป้อ แม่ ลูกบารายและสเรนแล้วก็มีอาจ๋านจากเสียมเรียบคนนึ้งไปแอ่วช่องสงำโตย (เปิ้นเป๋นอาจ๋านสอนอยู่ตี้เสียมเรียบแต่ว่าช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยมาจ่วยอาจ๋านชัยมงคลเปิ้นทำเรื่องเกี่ยวกับใบลานธรรมเขมรพักอยู่ตี้บ้านตวยกั๋น) พอขับรถมาถึงด่านช่องสงำก็อย่างตี้หันนี้ก่ะ บองบารายเปิ้นหลับ รถจอดแล้วก็ยังบ่อตื่น ป้อเปิ้นก็เลยปาลูกบ่าวสเรนของเปิ้นเข้าด่านไปก่อน
ระหว่างตี้รอฮื้อบองบารายตื่นอยู่ฮั้นก็มีคนเปิ่นหามเห็ดอย่างตี้หันในฮูบนี้หนามากระบุงจ้าดใหญ่ ถามเปิ้นๆ ก็ตอบว่าเปิ้นจะเอาไปขายมันจื้อเห็ดกะงอกกั๊บเห็ดด็อมโบงคนเขมรเปิ้นเก็บมาขายโจกดีวันนี้มีมานักเลย ซื้อมาก็กิโลละร้อยบาทเปิ่นว่าถ้าไปขายถึงอุบลหน้าจะได้ราคาถึงกิโลละสองร้อยห้าสิบเลยหนา อู้เล่นกับคนซื้อเห็ดไปมาซักกำนึ้งบองยารายเปิ้นก็ตื่นก็เลยปากั๋นเดินเข้าด่านไปตวยหาป้อตี้เปิ้นล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
เดินผ่านฮั้วน้อยๆ ตี้มีตะหานนั่งเฝ้าอยู่สี่ห้าคนเป๋นหนตางดินแดง ฝุ่นตลบเวลามีรถหล้นผ่านไป โจกดีวันนี้อากาศบ่อค่อยฮ้อนสักเต่าได เดินไปจ๋นถึงด่าน ตม. ไทยก็ต้องเตรียมบัตรประชาชนและตังค์ห้าบาทแล้วเฮาก็จะได้ใบสีจมปูอย่างตี้หันนี้ เป็นใบเสร็จแล้วเป๋นอันว่าเฮากำลังจะเดินหย่ำสู่แผ่นดินเขมร
จะเข้าด่านเขมรก็ต้องจ่ายตังค์ฮื้อเปิ้นสิบบาท แต่ขะเจ้าขอสูมาแต้ๆ เตอะล้วงไปล้วงมามีสตังค์ในกระเป๋าเตี่ยวเจ็ดบาท (บ่อได้เอากระเป๋าตังค์ไปตวย ต๋ายละจะหยะจะไดดี???) หลังจากจัดก๋านฮื้อบองบารายซัวสเด็ยอ้าย ตม. เขมรเปิ้นแล้ว ล้วงสตังค์ตี้ไหนก็บ่อเจอ เปิ้นก็แสนจะใจ๋ดี บอกว่าไปเอาก็บคนข้างในก็ได้ ขาออกก่อยจ่ายก้ได้ บ่อเป๋นหยังดอก ว่าแล้วเปิ้นก็ปั้มวันที่ซาวสามแล้วก็ฮื้อเฮาเก็บใบเสร็จไว้ โอ้ อ้ายตม. เขมรเปิ้นใจ่ดีแต้ๆ เน้อ ยินดีจ้าดนักเน้ออ้าย
เดินเข้าด่านสงำไปสักกำก็เจอป้อของบารายกำลังอู้อยู่กับคนแถวนั้น มือนึงก็ถือน้ำกระป๋องยี่ห้อไทยแต่ไม่มีขายในไทยจะหากิ๋นได้ตี้เขมร แหมมือนึ้งก็จูงแขนสเรน รถทัวร์ตี้ว่านั้นเปิ้นมาจอดรออยู่แล้ว กำลังดำเนินก๋านเรื่องเอกสารต่างๆ อยู่ วันนี้มีรถมาจ้าดหลายกัน ก็สำหรับลูกทัวร์ประมาณสามร้อยคนมีตึงสำรับตี้สุรินทร์และตี้ศรีสะเกษ คณะทัวร์ของเฮามีแค่ซาวเอ็ดคนก็เลยได้มินิบัสกันสีขาว-เขียวนี้
ปอว่าเรื่องรถอะหยังเรียบร้อยแล้วก็เดินเท้ากลับออกจากด่านและก็บ่อลืมจ่ายสตังค์ตี้ ตม. เขมรสิบบาทตวย อ้อ ซื้อเห็ดมาตวยสองถุงกิโลละแปดสิบบาทจะเอาไปแก๋งถุงนึ้ง และแหมถุงเอาไปฝากคนฮู้จักกั๋นจื้อปี้นีเปิ้นอยู่บ้านตี้สังขะ
เดินมากั๋นซักพักก็อิ๊ดเนาะ เลยนั่งพักตรงตี้เปิ้นขายเห็ดกั๋นสามสี่เจ้า ละอ่อนก็อิ๊ดกิ๋นน้ำกั๋นตลอด ส่วนรถก็พร้อมแล้วตี้จะออกเิดินทาง คนตี้มากับรถก็มี ๑ คนขับรถ ๒ ละอ่อนจ่วยดูรถ ๓ ไกค์
ละอ่อนสเรนอารมร์บ่อจอยคับผม
เอาเต๊อะบ่าน้องจาย แหมกัมก็จะกลับบ้านกั๋นแล้ว
สรุปแล้ววันนั้นพวกเฮาก้อขับรถถึงบ้านก็ค่ำพอดี เตรียมอาหารก๋านกิ๋นก็จ่วยกั๋นทำเพราะว่ามันมืดแล้ว ก็แ๋ก๋งเห็ดตี้ซื้อมานั้นก่ะกับต้มข่าไก่ ฮู้สึกว่าเป๋นกั๋นเองแบบชาวบ้านเฮาขนาดตึงเปิ้นตึงเฮา กิ๋นข้าวกิ๋นป๋าเสร็จก็รีบนอนเอาแฮงเพราะว่าตี๋สี่ต้องออกไปรอลูกทัวร์หน้าศาลาก๋าง ก๋ำหนดรถออกตี๋สี่เกิ่งเจ้า **** ถ้าเข้ามาบันทึกแหมรอบจะเล่าเรื่องไปส่งรถทัวร์ตี้ช่องสงำ*****
วันนี้ยินดีจ้าดนักตี้อดทนอ่านกำเมืองคนลำปางพลัดถิ่น
ยินดีแต้ๆ เจ้า
คนลำปาง
ความเห็น (4)
- เป็นความแปลกใหม่ ที่ได้อ่านทั้งภาษาเขมร และภาษาลำปางของอาจารย์อักษรา อาจารย์เก่งขนาดนี้ ลูกๆอาจารย์เขาได้ยินได้ฟังทุกๆวันที่อาจารย์พูด โตขึ้นคงจะเก่งไม่แพ้คุณแม่แน่นอน
หลายๆ คนที่เห็นว่าเราพูดภาษาเขมรกับลูกเขาว่าทำไมไม่พูดภาษาไทยกับลูก และบางคนก็คิดว่าเราเป็นคนกัมพูชาซะอย่างนั้นเพราะแค่เห็นว่าพูดภาษาเขมร ทั้งๆ ที่เสียงภาษาเขมรที่เราพูดนั้นก็ยังไม่ถึงขั้นกับเจ้าของภาษาเลย (เป็นเสียงเขมรแบบลาวลำปางอยู่เลย) ใจจริงอยากให้ลูกรู้ทั้งภาษาของพ่อเขา และของแม่ด้วย (ภาษาคำเมือง ซึ่งภาษาเขียนนั้นก็มีด้วย) ตอนนี้สอนเขาด้วยภาษาเขมรและอังกฤษก่อน และภาษาไทยตามมาเพราะถ้าเป็นภาษาเขมรแล้วจะเรียนภาษาไทยได้เร็ว ส่วนภาษาคำเมืองเอาไว้โตอีกหน่อยค่อยสอนก็ได้เพราะปัจจุบันภาษาเขียนล้านนาเราไม่ได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน นอกจากต้่องการศึกษาอดีตผ่านเอกสารต่างๆ เท่านั้น
ขอน้อมรับคำชมค่ะ ดีใจที่มีคนเห็นว่าภาษาเขมรไม่ใช่ภาษาต่างประเทศเหมือนกับหลักสูตรของรัฐในปัจจุบัน
it is very good to has known many languages as much as possible,because it makes us understand the related languages as well.thai lao and khmer have borrowed some words from each other.in order to know these we have to know all about these languages.please keep learning and teaching the languages.
ខ្មែរសុរិន្ទ្រ
ភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រមិនមែនភាសាបរទេសទេ វាគឺភាសាខ្មែរកន្លែង គឺភាសាសុរិន្ទ្រនេះឯង
យើងមានសំនៀងនិយាយជារបស់ខ្លួន ភាសា មាត់និយាយជារបស់ខ្លួន ហើយយើងមិនមែនជនភាគតិចទេ ព្រោះយើងមាន ប្រជាពលច្រើនជាង 2 លានអ្នក