หัวใจแห่งการห่วงใย

หัวใจแห่งความห่วงใย

       เจสัน เรย์ คือลำแสงแห่งความสุขที่สาดส่องอยู่ในมหาวิทยาลัยนอร์ธคาโรไลนาในเมืองแชเพิล ฮิลล์ เขารับหน้าที่สวมชุดแพะภูเขา(สัตว์ประจำมหาวิทยาลัย) อยู่ 3 ปีโดยต้องหอบเอาหัวแพะอันเบ้อเริ่มไปในการแข่งกีฬาบ้างไปตามโรงพยาบาลเด็กบ้าง และแล้วเมื่อเดือนมีนาคม 2007 ขณะอยู่กับทีมของมหาวิทยาลัยในการแข่งขันบาสเกตบอล เจสันถูกรถยนต์ชน ครอบครัวของเขาไปเฝ้าและคอยอยู่ที่โรงพยาบาล  แต่ชายหนุ่มวัย 21 ปี ก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหวและเสียชีวิต  เรื่องราวของเขาไม่ได้จบอยู่เพียงแค่นั้น  เพราะก่อนหน้าเหตุการณ์นี้ 2 ปี เจสันได้แสดงความจำนงที่จะบริจาคอวัยวะและเนื้อเยื่อต่าง ๆ เมื่อเขาเสียชีวิตและการแสดงความเอื้ออาทรนั้นได้ช่วยชีวิตคนไว้ 4 คน และยังช่วยอีกหลายคนไว้และแสดงความเอื้ออาทรนั้นออกมาเป็นการกระทำ  คนที่ได้รับความช่วยเหลือและครอบครัวของพวกเขาต่างรู้สึกซาบซึ้งใจในชายหนุ่มที่ห่วงใยคนอื่น  การกระทำของเจสันสะท้อนคำพูดของเปาโลในฟิลิปปี ที่ท่านเรียกร้องให้ผู้เชื่อมองข้ามตัวเองและประโยชน์ของตน  แล้วมองไปที่ประโยชน์ของผู้อื่น หัวใจที่หันมาใส่ใจคนอื่นจะเป็นหัวใจที่แข็งแรงอย่างแท้จริง

 

จงเริ่มต้นรู้จักรักผู้อื่น                  คอยหยิบยื่นสิ่งดีที่มีให้

ไม่เห็นแก่ตนเองอีกต่อไป             ท่านจะได้ความยินดีและปรีดา

มีพระคำบอกไว้อย่างชัดเจน           การให้เป็นความสุขที่มีค่า

เพราะได้เห็นผู้อื่นชื่นวิญญา             สุขหนักหนาเพราะทำตามน้ำพระทัย

 

จงมีใจถ่อมถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว  อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตน  

       ฝ่ายเดียวแต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่น ๆ ด้วย  ฟป 2:3-4