เรามีทุนมนุษย์มากมายในหน่วยงาน และทุนเหล่านี้มีไม่น้อยที่มีประโยชน์และมีคุณค่ารวมทั้งมีความสามารถสูงสุดในหลายๆด้านไม่แพ้ประเทศอื่น แต่เมื่อหน่วยงานหรือองค์กรใช้ทุนมนุษย์เหล่านี้อย่างไม่คุ้มค่า และไม่เห็นความสามารถ หน่วยงานหรือองค์กรนั้นๆก็ย่อม...ขาดทุน หรืออย่างดีที่สุดก็เสมอตัว
ส่วนที่จะทำกำไรให้หน่วยงานหรือองค์กรนั้นหายากมาก แต่หากมีขึ้นก็มักจะถูกขัดขวาง ( อิจฉา ) ประเภท...จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย..นั่นแหละ
ผอ.บุษครับ
ผู้บริหารหัวเก่าไม่ค่อยมองเห็นความสำคัญของทุนมนุษย์ สื่อสารไม่ดี ชอบใช้แต่อำนาจบาดใหญ่ มองไม่เห็นหัวคนอื่น
อย่าลืมว่าแม้แต่ภารโรงก็มีความสำคัญ ภารโรงเปรียบเสมือนฟันเฟืองเล็ก ๆ ในเครื่องจักร ถามว่าหากฟันเฟืองเล็ก ๆ นี่
หักลงทำงานไม่ได้ แล้วเครื่องจักรทำงานได้ไหม ได้แต่ไม่ดี ดังนั้นผู้บริหารยุคใหม่โปรดหันมาสนใจ"ทุนมนุษย์ "ครับผม
จาก nayniranam
สวัสดีค่ะ...คุณ nayniranam...
ใช่แล้วค่ะ...การทำงานในส่วนราชการก็เปรียบเสมือนเครื่องจักรที่ภายในเครื่องจักรจะมีน็อตต่าง ๆ ที่ทำหน้าที่แตกต่างกันไป...แต่น็อตทุก ๆ ตัวภายในเครื่องจักรมีความสำคัญเท่า ๆ กันค่ะ...จะขาดน็อตตัวใดตัวหนึ่งไปไม่ได้...ถ้าขาดจะทำให้การหมุนเวียนของเครื่องจักรสะดุด...ไม่ขับเคลื่อนไปอย่างปกติ...เช่นเดียวกับการทำงานในส่วนราชการ ความจริงแล้ว ทุกคนมีบทบาทหน้าที่สำคัญเท่าเทียมกัน เพียงแต่แตกต่างกันตรงหน้าที่ ความรับผิดชอบค่ะ...ถ้าส่วนราชการหันมาจริงจังเรื่องงานและให้ความสำคัญเรื่องคนมากขึ้น...ก็เป็นเรื่องที่ดีนะค่ะ...อยากเห็นประเทศไทยพัฒนาอย่างจริงจังเสียทีค่ะ...
ได้หัวข้อวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับทุนมนุษย์วันนี้เองครับ คงต้องขออ้างอิงแล้วหล่ะ