แค่อ่าน.....ก็เสียว!!!!
ใครที่ต้องขึ้นลิฟท์บ่อยๆ มีความรู้สึกเช่นเดียวกันไหมว่า ยังไงๆก็ทำใจไม่ค่อยได้ ยิ่งต้องขึ้นคนเดียวด้วยล่ะก็ มันหวิวๆบอกไม่ถูก ถ้าเป็นลิฟท์ที่มีคนขึ้นๆลงๆตลอดค่อยยังชั่ว ( ไม่ใช่ยังชั่วอยู่ ) แต่หากเป็นลิฟท์ที่ร้างผู้คน บรื้อ....เช่นเวลาไปเยี่ยมไข้ ที่โรงพยาบาลต้องคอยมองหาเพื่อนหรือไม่ก็เหลียวหน้าเหลียวหลัง ( ไม่สำรวมเลย ) บางครั้งก็เข้าไปแล้วงองูสองตัว เช่น พอเข้าไปแล้วแทนที่จะกดปิดแล้วกดชั้นที่เราจะลงจะขึ้น กลับยืนเฉย..หรือไม่ก็เอื้อมมือไปกดอีกด้านหนึ่ง ทั้งๆที่ด้านของตัวเองก็มีที่กด...แป่ว!!
.gif)
เหตุที่เอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นก็เพราะ ช่วงนี้มีข่าวเกี่ยวกับลิฟท์ตกอยู่บ่อยๆ และส่วนใหญ่ก็จะเกิดกับสถานที่ที่ คนส่วนมากต้องใช้ เช่น ที่โรงแรมดังที่พัทยา ลิฟท์ตกลงมาจากชั้น 10 มีคนได้รับบาดเจ็บหลายสิบคนรวมทั้งบาดเจ็บสาหัส ถึงขั้นขาหักก็มี อีกที่หนึ่งเมื่อสองสามวันก่อนคือที่โรงพยาบาลบางพลี ลิฟท์ลงมาถึงชั้น 8 แล้วหยุดรับผู้โดยสารชายคนหนึ่ง แต่พอเขาเข้ามาและกดประตูลิฟท์แล้วมันไม่ยอมปิด สักพักไฟดับแล้วลิฟท์ก็ร่วงลงมากระแทกพื้นจนได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้า ดีนะที่ไม่มีคนตาย ไม่อย่างงั้นคงต้องทำบุญกันยิ่งใหญ่ ( เดี๋ยวไม่มีใครกล้าขึ้น...)
บันทึกนี้เลยนำเอาวิธีการแก้สถานการณ์ฉุกเฉิน มาฝากกัน ถ้าลิฟท์ค้างก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่หากลิฟท์ตกนี่ซิ เรื่องใหญ่เชียวแหละ...... อันดับแรกสุดต้องกุมสติไว้ให้ดีแล้วทำดังนี้
|
|
อาจจะดูเหมือนทำง่ายๆแต่.....หากเราเจอสถานการณ์จริงๆเข้า เราอาจควบคุมสติไม่ได้ 
เอาแต่ส่งเสียงกรี๊ดดดดดดดด จนสายเกินไป
หากท่านใดที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับการใช้ลิฟท์ ก็นำมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ จะได้เตรียมรับสถานการณ์ได้ค่ะ
ความเห็น (117)
- สวัสดีค่ะ
- เวลาจะขึ้นลิฟท์ ก็จะมองหาเพื่อน.....ไม่กล้าเข้าคนเดียว กลัวเกิดอุบัติเหตุอันไม่พึงประสงค์ เป็นคนที่กลัวความมึด , ห้องแคบ , และที่สำคัญต้องอยู่คนเดียว บรื๊อ......
- ขอบคุณข้อมูลดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ
เข้ามาอ่านแล้วไม่อยากขึ้นลิฟท์เลยครับ
สวัสดีค่ะ เพื่อนรัก
โชคดี ที่แฟลต ไม่มีลิฟท์ มีแต่บันได และมี สุนัข นอนเฝ้าที่บันได ปลอดภัย
น้องนกที่น่ารัก......
ใช่แล้วบางคนกลัวห้องแคบๆ บางคนกลัวความสูง
ที่สำคัญกลัวติดอยู่ในลิฟท์คนเดียว....มันว้าเหว่ อิ อิ 
คุณ...มนัสนันท์
ยินดีที่เข้ามาทักทายกันนะคะ
อย่าเพิ่งกลัวไปก่อนค่ะ มันก็นานๆเกิดขึ้นที ถ้าจะให้ดีก็หาเพื่อนเข้าไว้ก่อนค่ะ
มีความสุขกับวันศุกร์นะคะ 
พี่ขา ยิ่งกลัวลิฟต์ด้วยนะคะ
นี่มีอบรมแกนนำครูบรรณารักษ์
ที่วิทยะทรัพยากร ชั้น 7
กลัวลิฟต์ขาด..(น้ำหนักเยอะ)
ครูอ้อยที่รัก...
ดีแล้วล่ะค่ะที่ไม่มีลิฟท์ เราจะได้เดินขึ้นลงเป็นการออกกำลังไปด้วย
ดีต่อสุขภาพทั้งกายและใจ
อืมมมมมมียามเฝ้าอีกต่างหาก....ปลอดภัยไร้กังวลจ้า 
อ่านแล้วกลัวเลยค่ะ ไม่อยากใช้ลิฟเลย
พี่ว่าการทำงานของน้องบี๋ต้องเกี่ยวข้องกับลิฟท์อยู่แล้วแน่ๆ...
ที่เอามาเล่าให้ฟังนี่ไม่ได้มาทำให้กลัวนะคะ
แต่...มาเตือนสติค่ะหากมีอะไรเกิดขึ้น 
มีความสุขกับวันฝนพรำนะคะ....
- คนบ้านนอกกลัวการขึ้นลิฟต์นะคะ อย่าเล่า..ต่อ..อีกเลย..แงๆๆๆ
- เวลาไปหาลูกที่กรุงเทพฯ จะให้ขึ้นบันได..ก็ไม่ไหว..แก่แล้ว..เข่าเสื่อม(อย่างอื่นก็เสื่อมหมดแล้ว)..กัดฟัน ข่มใจ ก้าวขาขึ้นลิฟต์คนเดียว
- พบหน้าลูกกอดกันดีใจ (ลูกดีใจว่าแม่รัก / แม่มาหา แต่...แม่ กำลังคิด..รอดอีกแล้วหนนี้ 5555 )
- น้องกานต์โดนไฟดับ ลิฟต์ เสีย ดีที่ไม่นาน แต่แม่ไม่เคยเจอเลยยังกลัวๆอยู่ อิๆๆๆ
- กลับบ้านเดินขึ้นภูเขา ไม่กลัวเลย อย่างดีแค่ล้ม สบายกว่าเยอะเลย
- สรุปว่า รักบ้านเกิดมาก เพราะไม่มีลิฟต์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ krugui
เรื่องใกล้ตัวนะค่ะ ขอบคุณที่ให้ความรู้ค่ะ
มีประโยชน์มากค่ะ
- สวัสดีครับพี่ krugui
- อ่านแล้วก็น่าคิดครับว่า ลิฟท์ที่เราขึ้นจะเกิดแจ็กพ็อตแตกดันมาเสีย ค้าง หรือหยุดทำงานไปเฉย ๆ แต่ก็คงไม่น่ากลัวเท่ากับมันร่วงครับ ทางที่ดีเดินขึ้นบันไดน่าจะดีที่สุดเหนื่อยหน่อยแต่ก็ได้ออกกำลังกายไปในตัว
- บางครั้งผมก็อยากทดสอบปุ่มที่เป็นรูปกระดิ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ ก่อนที่จะปิดลิฟท์ครับว่าจะยังทำงานดีหรือเปล่า เป็นการป้องกันไว้ก่อน แต่ก็กลัวเขาจะว่าเวอร์เกินเหตุ หรือเจ้าหน้าที่จะมาดุว่าว่างจนไม่รู้จะทำอะไรหรือเปล่า ถึงได้มา กดปุ่มเล่น (แต่เราก็อาจจะอ้างว่าเพื่อความรอบครอบครับ)
- ขึ้นลิฟท์ก็เหนื่อยใจ ขึ้นบันไดก็เหนื่อยกาย จะยะจะไดกั๋นดีครับ
น้องดอกคำปู้จู้....
พี่ก็คนบ้านนอกค่ะ....แต่อยากเล่า อิ อิ
ถ้าพี่ต้องขึ้นลิฟท์คนเดียวพี่จะเลี่ยงเดินขึ้นบันไดเอาค่ะ แต่ว่าตั้งแต่ขึ้นมานี่ก็ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ตื่นเต้นเลย ( ไม่อยากเจออ่ะ ) ทางนี้ก็ภูเขาเยอะพี่ก็ชินกับขึ้นเขามากกว่าขึ้นลิฟท์เหมือนกัน ( ได้สมญานามว่า..สาวแม้ว )
ฝากความคิดถึงมายังน้องกานต์ด้วยนะคะ...จุ๊บๆ
น้องอุ้ม....
ไม่เล่าประสบการณ์เกี่ยวกับลิฟท์เลยหนอ...
สงสัยมีความหลังฝังใจจนไม่ยอมขึ้นลิฟท์ ( กะออย ) แน่ๆ
น้องชำนาญ.....
hahahahahahaพี่อดขำไม่ได้ที่น้องบอกว่าอยากกดปุ่มทดลองดู
ความจริงก็ทำได้นะ พอเขาถามเราก็บอกว่าบังเอิญมือไปโดนเข้า...ปลอดภัยไว้ก่อนเพื่อชิวิตและทรัพย์สินของเรา วันหลังลองดูนะ พี่ก็ว่าจะลองดูเหมือนกัน อิ อิ
อิดก๋ายมันก่ปอทนได้แต่...อิดใจ๋นี่ก่ะน้องเหย....เลือกเอาเตอะนาย...
- สวัสดีค่ะคุณkrugui
- เคยติดอยู่ในลิฟท์ตอนลงจากตึกในรพ.หวาดเสียวมากๆเลยค่ะ ไม่ค่อยกล้าขึ้นคนเดียว กลัว...
- ขอบคุณข้อมูลนะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีสติหรือเปล่า ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น
จิรนาถ อานนทกูล
อ่านแล้วก็รู้สึกกลัวการขึ้นลิฟท์ขึ้นมาทันทีทันได
คงต้องพึ่งบันไดล่ะคราวนี้
สวัสดีค่ะ....
ดีนะคะที่แค่ติดอยู่ในลิฟท์...บุญยังรักษา
หวังว่าเมื่ออ่านบันทึกนี้แล้วคงจะพอนึกและมีสติได้บ้าง
มีความสุขกับค่ำคืนนี้นะคะ
คุณ..
ยินดีต้อนรับกับบันทึกนี้นะคะ
อย่าคิดว่าเข้ามาอ่านบันทึกนี้แล้วก็เลยเกิดความกลัวการขึ้นลิฟท์นะคะ
อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดค่ะ...สติตัวเดียว
พี่ครับ ตามมาอ่านมีประโยชน์มาก ขึ้นลิฟบ่อยเหมือนกัน แต่เจอการ์ตูนแล้ว ฮามากๆๆๆๆ
น้องขจิต....
คนที่ขึ้นลิฟท์บ่อยๆมักจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรหรอกค่ะ คนที่นานๆทีนะซิค่ะ....ทำใจลำบากจัง
พี่เห็นว่าอ่านแล้วกลัวจะเครียดกัน เลยเบรคด้วยการ์ตูน....ตามประสาครูอารมณ์ดี พอจะหายเครียดได้บ้างนะคะ 
- มาอ่านเรื่องเสียว ๆ ครับ
- ขอบคุณที่เข้าไปทักทายครับผม
- สวัสดีครับคุณkrugui Chutima
- แวะมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกครับ
- ขึ้นลิฟท์บ่อยเหมือนกัน แต่ไม่เคยคิดหรือนึกเสียวอะไรนะ
- มานึกเสียวเอาก็ตอนได้อ่านบันทึกของพี่นี้แหละ ต่อไปทำไงดีนาาาา...
- ถ้าเดินขึ้น-ลงบันไดไหว ก็เดินดีกว่าเนาะ ปลอดภัยไว้ก่อน
สวัสดีค่ะพี่ครูกีร์มาอ่านเรื่องราวลิฟท์..ของคนมีเลิฟ ทำให้ขำหัวเราะมากกว่ากลัว ฮ่าๆๆๆๆ ตัวการ์ตูนมาจากไหน ทำไมมันทำบ้าๆกันนะเนี่ย ชอบค่ะ ตลกจังเลย
สวัสดีค่ะพี่
แค่อ่านชื่อบันทึกก้อ...
อิอิ...ไม่บอก
แต่ที่ทำงานนู๋ต้องเดินขึ้นบันไดค่ะ
ชั้น1-ชั้น3
ชั้น4 เป็นหอพักค่ะ
เดินถึงชั้น4 ต้องยืนหอบให้หายเหนื่อยก่อน
แล้วจึงจะคุยกะเพื่อนเพื่อนได้
เฮ้อ!!!
อายุ(เหลือ)น้อยก้อเป็นแบบนี้แหละ
อิอิ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ krugui
มาเล่าประสบการณ์ค่ะ
คนข้างบ้านไปทำงานที่กรุงเทพฯ ถูกลิฟท์หนีบเสียชีวิต ไม่น่าเชื่อแต่ก็จริงค่ะ
เคยเจอบ่อยที่ลิฟท์ปิดเร็วค่ะ โดนตัวเราด้วย
กลางคืนนึกกลัวชอบเดินขึ้นบันไดมากกว่าขึ้นลิฟท์ค่ะ
เคยเจอลิฟท์ค้างครั้งหนึ่งค่ะ กดปุ่มฉุกเฉินเรียกคนช่วย ก็จะระวังเวลาใช้ลิฟท์ค่ะ
ขอบคุณบันทึกที่เตือนสตินี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ...ครูกิตติพัฒน์
อ่านแล้วรู้สึกไม่อยากขึ้นใช่ไหมล่า???
รึไม่ก็กลัวลิฟท์เสียจนไม่พูดถึง....อิ อิ
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานพยายามเปิดบันทึกนี้ที่โรงเรียน แต่เน็ตสัญญานต่ำจึงเข้ามาไม่ถึงค่ะ วันนี้เลยมาช้าเสียเลย
พี่คิมก็ใช้ลิฟท์บ่อยเมื่อไปที่มีลิฟท์ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นอะไรค่ะ ที่สำคัญชอบใช้คนเดีย ไม่ชอบที่มีคนแออัดค่ะ
ขอขอบคุณ...ที่เตือนสติ สำคัญมากค่ะ
หวัดดีเจ้าปี้หนาน....
ขอบคุณเจ้าตี้แวะมาตั๊กกั๋น
บอกแล้วว่าถ้าคนที่ขึ้นลิฟท์เป็นประจำจะไม่ค่อยคิดอะไร...จะมาคิดก็ตอนเข้ามาอ่านบันทึกนี้นี่แหละ เอ...ทำผิดไหมนี่???
ถ้าเลือกได้ก็ขึ้นบันไดดีกว่าเนาะเจ้า..
คนเดีย คนเดียว (ค่ะ) ขออภัยแป้นคีย์มันแข็งค่ะ
น้องมะตูม.....
ใช่ได้ๆๆๆสมกับเป็นพี่น้องกัน คืออ่านแล้วก็ไม่คิดมาก...สบายๆ
กลับไปมองที่การ์ตูนขำๆเสียนี่ อืมมมมมมคิดเหมือนพี่เลย
มีความสุขกับวันหยุดนะจ้ะ
น้อง Natcha.....
อ่านแล้ว...อิ อิ ไม่บอกนี่มันยังไงจ้ะ??? อิ อิ
ดีแล้วค่ะยังหนุ่มยังแน่นก็เดินขึ้นลงตึกไปก่อน ปล่อยให้พวกสว. อย่างพวกพี่ขึ้นลิฟท์แทน แต่ตอนนี้เริ่มคิดหนักว่า....จะเดินเอาดีกว่าไหม??
น้องอุ้ม.....
พี่เพิ่งเคยได้ยินนะนี่เรื่องลิฟท์หนีบคนตาย....อืยยยยย แต่ที่ปิดเร็วจนหนีบคนนี่เคย ได้ยินและเจอด้วย คนที่อยู่ข้างในต้องมีน้ำใจกดเปิดค้างไว้ก่อนจ้า...
พูดถึงเรื่องหนีบคน พี่ก็เคยเห็นรถเมล์กรุงเทพฯนี่แหละ ผู้โดยสารขึ้นยังไม่ทันพ้นประตู รีบปิดประตู ( จะรีบไปต....รึไง ) ทีนี้ก็หนีบผู้โดยสารซิคะ แล้วก็ออกรถเลย ผู้โดยสารก็คาอยู่ครึ่งตัว ทั้งกระเป๋าและผู้โดยสารคนอื่นๆก็โวยวายกัน คำขอโทษจะออกจากปากก็ไม่มีซักคำ นี่แหละคุณภาพชีวิตคนไทย อย่างนี้มันต้องฟ้อง ว่าไหมคะคุณทนาย???
ยังไงๆก็ระวังตัวไว้บ้างนะคะน้อง...
พี่คิมคนเก่ง....
แค่เข้ามาทักทายกันก็ดีใจแล้วค่ะพี่....แป้นคีย์มันแข็งก็ยังดีกว่ามันค้างนะคะ อิ อิ คิดได้อย่างนี้...ก็สบายใจ
ว่าแล้วว่าพี่ต้องขึ้นลิฟท์บ่อยๆแล้วก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์ระทึกด้วย ถึงได้รู้สึกเฉยๆแถมยังชอบขึ้นคนเดียวอีกต่างหาก....ไม่กลัวหรือพี่..เหอ...เหอ..
อ่านบันทึกนี้แล้วระวังๆมั่งก็ดีนะคะ
ขอบคุณสาระดีๆนะคะ
พี่ขึ้นโรงพยาบาลบ่อยค่ะ
เพราะมาเกือบไม่ทันเวลาทุกครั้งที่มีการประชุม แต่ขาลงชอบวิ่งลงมาค่ะ
ได้กำลังขาดี 7ชั้น แล้วลงมาหอบชั้นที่ 1
การ์ตูฯน่ารักมาก แล้ววันหน้าจะขอยืมเอาไปใช้งานนะคะ
ขอบคุณค่ะ
พี่ครูต้อยติ่งขา.....
พี่เปลี่ยนใหม่ไหมค่ะ ขาขึ้นพี่เดินขึ้นเพื่อต้านแรงโน้มถ่วงของโลก
ส่วนขาลงพี่ค่อยลงลิฟท์....ไม่รู้ว่าเอามะพร้าวห้าวมาขายรึเปล่า???
แล้วพี่อย่าวิ่งลงนา....เป็นห่วงค่ะ
ตัวการ์ตูนน่ารักน่าชังชอบใจตัวไหน หยิบไปได้เลยค่ะ....ไม่หวง
- ของว่างครับคุณกีตาร์
- วันหยุดพักผ่อน สุขกายสุขใจครับ
ของว่างมันเป็นอันตรายต่อความสวยความงามของคนเรานะครูก้ามกุ้ง...
แต่เอาเหอะ....ไหนๆก็ไหนๆแล้ว น่าหม่ำดีออก
มีความสุขกับวันหยุดนะคะ...
มาเยี่มชม"พี่ครู" ไม่มีของว่างมาให้ แทนคำขอบคุณ มาเยี่ยมได้ไหมครับ...
สวัสดีค่ะครูดอกรัก.....
แค่แวะมาทักทายกันก็ดีใจแล้วค่ะ
แล้วมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกนะคะ
- ฮ่าๆๆๆ...แป๋มชอบการ์ตูนของพี่จังเลย
- เห็นแล้วต้องอมยิ้ม ผ่อนคลายดีค่ะ
- สำหรับประสบการณ์การขึ้นลงลิฟท์ของแป๋ม
- ยังไม่เคยเจอลิฟท์ค้างเลย
- แต่ตอนเล็กๆคุณพ่อพาขึ้นลิฟท์ทีไรเวียนหัวทุกที
- พอโตมาก็หายแล้วค่ะ
- ขอบพระคุณสาระดีๆที่นำมาแบ่งปันนะคะ.
น้องป๋อมแป๋ม....
พี่กลัวว่าคนที่เข้ามาอ่านบันทึกแล้วจะเครียด..
เลยเอาการ์ตูนมาทำให้ฮาๆ พอหายกลัว
ดีแล้วล่ะค่ะที่ไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับลิฟท์ เดี๋ยวจะ...เสียว อิ อิ
..หวัดดีค่ะ ท่านพี่กีร์..
หนูก็มีประสบการณ์เกี่ยวกับลิฟท์เหมือนกันค่ะ..คือว่า..
หนูเคยขึ้นลิฟท์คนเดียวแล้วลิฟท์มันค้างค่ะ..ที่โรงแรมใบหยกสกาย ประตูน้ำค่ะ..
โอย..เสียวสุดๆค่ะ..เคราะห์ดีน่ะค่ะ..ว่าประตูมันเปิดได้ค่ะ..แต่มันค้างอยู่ที่ครึ่งชั้นค่ะ..
คือหมายความว่าหนูต้องปีนขึ้นมาค่ะ..อิอิ..ขึ้นง่ายๆค่ะ..เพราะตอนนั้นน้ำหนักเบาอยู่ค่ะ
แต่ถ้าเป็นตอนนี้..เห็นทีคงจะ...ก๊าก!..ไม่อยาก จา คิด..5555+++
สวัสดีค่ะ
แวะมาหาอีกรอบนะคะ ๒๕.ขอเชิญแสดงความคิดเห็นค่ะ
อ่านแล้วให้นึกถึงสมัยเป็นนักศึกษาพยาบาลที่ รพ.จุฬา
พี่ๆมักเล่าเรื่องราวน่ากลัวเกี่ยวกับเหตุการณ์ในลิฟท์บ่อยๆ
เวลาขึ้นเวรบ่าย ดึก ไม่กล้าเข้าลิฟท์คนเดียว
กลัง.....ผผผผผผผผผผผผผผ..ผี ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณkrugui
พี่ในที่ทำงานของครูยุ(บริษัทของคนด๊อยซ์) อาสาไปเอากาแฟชั้นล่าง
ห่างกันแค่ชั้นเดียว หายไปเกือบชั้วโมง พอกลับมา เล่าให้ฟังติดอยู่ในลิฟท์
ครูยุกลัวเหมือนกันค่ะขึ้นลิฟท์คนเดียว กลัวลิฟท์ค้าง
ขอบคุณค่ะ
ท่านน้องบันเทิง.....
แค่คิดก็....เสียวหรือขำดีนะ...ตอนเกิดเหตุพี่กีร์ว่ามันเสียวที่จะต้องปีนออกมาจากอีกครึ่งชั้นของลิฟท์ แต่พอเหตุการณ์ผ่านมาแล้วน้องเอามาเล่านี่ มันก็อดยิ้มไม่ได้นะคะ
เป็นรสชาติของชีวิตที่ฮาดีเหมือนกันเนาะ!!!!
อ่ะๆๆๆๆๆๆ ยังไม่รู้อีกเหรอว่าถิ่นใคร???....
พี่ครูคิม....
เดี๋ยวตามไปค่า....อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ
นั่นซินะน้องมนันยา....โรงพยาบาลนี่แหละที่จะมีเรื่องเล่าที่ตื่นเต้ลๆ มาเล่าสู่กันฟังตลอด รวมทั้งพวกนักเขียนเวลาเขียนเล่าเรื่องชวนสยอง มักจะมีเกี่ยวกับลิฟท์เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่บ่อยๆ หรือพวกสร้างหนังก็จะแทรกฉาก ผออี....แถวๆลิฟท์
มันทำให้ประสาทผวาเวลาเดินเข้าลิฟท์คนเดียว
เพราะฉะนั้นต้องลากใครสักคนเข้าไปเป็นเพื่อนเสมอนะจ้ะ...ขอเตือนเหอ...เหอ...
สวัสดีค่ะครูยุ......
ติดอยู่ในลิฟท์มันก็คงเสียวพอๆกับลิฟท์ตกน่ะแหล่ะเนาะ เพียงแต่ว่าผลที่จะตามมามันต่างกันเท่านั้นเอง.....น้องคนที่เขาอาสาคงเข็ดไปอีกนาน
คนที่เข้ามาอ่านบันทึกส่วนมากก็จะบอกแบบนี้ค่ะว่า...ไม่อยากขึ้นลิฟท์คนเดียว ( ถ้าไม่จำเป็น )
มีความสุขสบายกับการทำงานนะคะ..
พี่กีตาร์ค่ะ เคยติดลิฟต์ในห้างฯ แบบเป็นหมู่คณะค่ะ หนุกหนานดี ยังประทับใจอยู่เลยค่ะ ;)
ภาพจาก FW Mail
" AMAZING YOGA "
สวัสดียามสายครับอาจารย์ แค่อ่านก็เสียวจริง ๆ ไม่อยากขึ้นลิฟท์เลย...ขอบพระคุณมากครับ
น้องปูทะเล......
หายไปนานเชียว คิดถึงจัง
ดีนะคะที่ติดหมู่แล้วหนุกหนานเฮฮา เป็นการคลายเครียดได้ดีเพราะมีเพื่อนเยอะ บางคนที่เขาติดเดี่ยวนี่ซิ....ว้าเหว่
แล้วแวะมาหนุกหนานอีกนะคะ...
สวัสดีค่ะพี่ครูหนุ่มกร ( เรียกตามพี่ครูคิม )
เห็นโยคะแล้วทำให้นึกถึงตัวเองว่า...เมื่อไหร่เราจะทำได้อย่างนี้บ้าง การฝึกโยคะที่ถูกวิธีจะช่วยให้ร่างกายผ่อนคลายและ...สบาย ยิ่งเป็นโยคะร้อนหรือคอมแบทโยคะแล้วล่ะก็เรียกเหงื่อได้สุดๆ กลางคืนมาหลับเป็นตาย
อ่านบันทึกแล้วอย่ากลัวการขึ้นลิฟท์เกินเหตุนะคะ....เตือนสติกันเฉยๆค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กีร์วันนี้มาได้ป่ะทานหนมจีนบ้านสวนสันทรายนะคะ บอกด่วนนะจะไปรับมื้อเที่ยงเน้อ
น้องมะตูม....
ปี้กีร์เพิ่งไปถอนเขี้ยวมาตะวานิ 2 ซี่ก่อน แถมเย็บแหมตวย กินอะหยังก่บ่าได้ ถ้าจะผอมกำนี่ล่ะ แหมติ๊ดหนึ่งก่ไปถอดไหม
เสียดายเนาะ...เอาไว้หายดีก่อนเน้อเจ้า..
อิอิ เจ้าๆ..งั้นน้องก็คงจะทำกับข้าวแล้วล่ะเน้อ..เอๆๆคนถอดฟันจะกินแต่โจ๊กเนาะ..บ่เป๋นหยั่งปี้วันหน้ามีเป่อเลอะเนาะ
- วันหยุด
- พักผ่อนครับ
สงสัยเป็นหล่อเล็กกะหล่อใหญ่แน่ๆ ที่แอบมานอนอยู่ในสวน
บ้านช่องมีก็ไม่ยอมไปแต่....น่ารักดีจ้า...
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม อารามรีบตอบ ยังไม่ได้ log in เลยค่ะ
หายไปนาน หุ หุ ไปทำนา ค่ะ สุดทรหด สนุก ดีค่ะ
ว้าว...ครูเตือนน่ะเหรอที่ไปทำนา
ไปคุมคนเขาทำนามากกว่ามังคะ สุดทรหดจริงด้วยแต่...มาเบาใจที่บอกว่าสนุกดี
มีความสุขกับการทำนานะคะ หุ..หุ
สวัสดีค่ะพี่กีร์ หนูสะสางงานส่งเค้าน่ะค่ะ เลยไม่ได้ตอบเม้นท์ใครๆที่เข้ามาแสดงความดีใจในบันทึก ไชโย้! ได้ย้ายแล้วค่ะ ยุ่งๆๆน่ะค่ะ แต่คงไม่ว่ากระไรกันน่ะค่ะ เลยส่งภาพฮาๆมาให้ขำกันเล่นๆน่ะค่ะ สบายดีน่ะค่ะพี่กีร์
- สวัสดีค่ะ
- แวะพี่ทักทายพี่กีร์ก่อนกลับแฟลต พร้อมกับนำภาพ 3 เกลอมาฝากกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
งานยุ่งก็ต้องเอางานไว้ก่อนจ้าน้องจ๋า....
เวลาว่างค่อยเข้ามาทักทายกัน....มิมีปัญหาใดๆกับชาว GTK
แต่พี่กีร์ว่าเขาสวยนา กิ๊ก..สุวัจนีเนี่ยะ
พี่ตอบไปแล้วเรื่องน้ำพริกหนุ่มนะ...มันอยู่หลายวันม่ะได้นอกจากเข้าตู้เย็น เลยมีปัญหาเรื่องส่งนี่แหละจ้ะ...อยากให้ได้ทานจัง
น้ำพริกหนุ่มหรือค่ะ..อูย!..อ่านแล้วหิว...
..อิอิ อย่าหัวเราะน่ะ..5555555555555555555555555
วู้.....สามเกลอหัวแข็ง เอ้ยไม่ใช่....สามเกลอแสนสวย
น้องคนสวยเลยหายเงียบไปเลยหน้อ...ช่างเก็บเนื้อเก็บตัวอะไรเช่นนั้น
อ้อ...น้องนกอยู่แฟลตเหรอคะ มีลิฟท์รึเปล่า?? ขึ้นลงแต่ละครั้งก็พยายามหาเพื่อนเข้าไว้นะจ้ะ...หวาดเจี๋ยว..
ใช่จ้า....แต่มันอยู่ได้ไม่นานนอกจากใส่ตู้เย็นไว้
พี่กลัวว่าระหว่างเดินทางจากเชียงใหม่ไประนอง มันจะเสียก่อนถึง
เมื่อคราวที่ส่งไปตากน่ะทำได้เพราะใกล้และใช้เวลาไม่มากคือถึงภายในวันเดียว เขามีรถเมล์วิ่งระหว่างเชียงใหม่-แม่สอด พี่กีร์เลยส่งไปกับรถได้
ถ้ามีรถทัวร์วิ่งระหว่างเชียงใหม่-ระนองเมื่อไหร่ รับรองได้ทานแน่...อดใจรอ
- ขอบพระคุณที่แนะนำค่ะ
รู้ไว้ใช่ว่า....นะคะ - โชคดีที่โรงเรียนไม่มีลิฟท์ค่ะ
เดินขึ้นลงบันไดอาคารเรียนสามชั้น วันละหลายรอบ
แต่ยังหอบทุกที...
จำเป็นต้องใช้ลิฟท์ประจำ ทั้งหน่วยงานและคอนโดมิเนียมที่พัก ยังไม่เคยประสบเหตุ แต่รู้ไว้ใช่ว่าดีกว่า
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ..พี่ใหญ่ทำงานอยู่ในตึกสูงที่ชั้นกลางๆ คือ ชั้น 19 เข้าลิฟท์ครั้งใด พยายามเจริญสติ เผื่อไว้ทุกครั้งค่ะ..
..ชวนไปชมกิจกรรมบุญ ที่ สวนโมกข์ กรุงเทพฯ..ว่างๆเชิญนะคะ..
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/380790#2115762
ครู 
เดินขึ้นลงบันไดแค่สามชั้นไม่เป็นไรนะคะ...ออกกำลังไปด้วย แต่ถ้าวันละหลายรอบนี่ก็อย่างว่าแหล่ะค่ะ......หอบเหมือนกัน
มีความสุขกับค่ำคืนนี้นะคะ....
คุณ.....
คนที่ใช้ลิฟท์ทุกวันมักไม่ค่อยกังวลมากเท่าคนที่นานๆใช้ทีค่ะ
ยิ่งคุณรุ้งงามใช้ทั้งที่ทำงานและที่พักแบบนี้ความกังวลย่อมมีน้อย...ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเขามีการดูแลอย่างดีมังคะ
แต่...อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ...อย่าลืมตั้งสติแล้วทำตามที่บอกนะคะ
เข้ามาเสียว....เสียวจริงด้วย
ดีครับ...เอาไว้ใช้เผื่อมีโอกาส
แต่ผมคงหาโอกาสยาก...
เพราะปัจจุบันชีวิตก็ได้ขึ้นแต่หลังควายตามท้องทุ่ง
...หาวิธีลงจากหลังควายตอนมันตกใจวิ่งมั่งก็ดีนะครับ...
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่.....
โอ้โฮ!!!!ที่ทำงานอยู่ตั้งชั้นที่ 19 ไม่ขึ้นลิฟท์ก็ไม่มีปัญญาเดินขึ้นนะคะพี่ แต่...ถ้าคิดในแง่บวกก็ต้องคิดว่า กว่ามันจะร่วงมาถึงชั้นล่างก็ใช้เวลานานหน่อย ยังพอมีสติที่จะทำตามบันทึกที่บอกเอาไว้ อิ อิ.....เจริญสติค่ะ
จะตามไปเดี๋ยวนี้นะคะ..
คุณ....เส้าหลง....
เห็นไหมค่ะบอกแล้วว่า...แค่อ่าน..ก็เสียว
แต่ขำตรงที่บอกว่าขึ้นแต่หลังควายแล้วช่วยหาวิธีลงตอนมันตกใจด้วย hahahaha
แล้วไปทำอะไรให้มันตกใจล่ะคะ???
สวัสดีค่ะ
- ทราบว่า รุ่นราวคราวเดียวกับน้องกวาง
- เลยมาอวยพรวันเกิดด้วยค่ะ (เก็บมาจากในเนต อิๆๆ)
เย็น น้ำใจ ฉ่ำให้............... หมู่สหาย
เย็นไมตรี มากมิคลาย............ ม่วนพร้อม
เย็น น้ำคำมิวาย.................... ซึ้งซาบ
วาระวารดั่งนี้น้อม....................บุญเกื้ออำนวยพร..ให้ร่างกาย..เข้มแข็ง..อย่าลาร้าง
..ในคืนวัน..อ้างว้าง..ให้หายเหงา
..ในวันที่..มีทุกข์..สุขบรรเทา
..ให้หายเศร้า..มีสุข..ทุกทุกคืน
ดีใจจังเลยน้องดอกคำปู้จู้....ที่ได้เป็นรุ่นเดียวกับน้องกวาง รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ได้ลดอายุลง อิ อิ 
มีความสุขกับวันฝนพรำวันอังคารนะจ้ะ....
- เอามาแลกเปลี่ยนกัน
- ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะพี่กีร์
ขอบคุณข้อมูลดีๆนะคะ..มาตายีกลัวที่สุดก็คือลิฟท์นี่แหละค่ะ..ยิ่งหน้าฝนที่ต่างจังหวัดไฟชอบดับกว่าไฟสำรองจะทำงาน...น่ากลัวค่ะ
เอ....มันแมงอิหยังนี่ครูก้ามกุ้ง...
เคยเห็นแต่บ่เคยทาน...น่าลองเนาะ เคยทานแต่รถไฟเอ้ย..รถด่วน
เชิญตามสบายเต้อะ....ขอบคุณจ้าดนักเจ้า
น้องกระแต......
ยิ่งฝนตกและมีลมพายุด้วยล่ะก็ ไฟดับชนิดไม่เตือนล่วงหน้าด้วยแหล่ะ แต่อย่าลืมว่าเขาให้กดทุกชั้นไว้ก่อนคือ...พอไฟดับปุ๊บให้กดๆๆๆๆๆๆๆๆทุกเลขเท่าที่จะทำได้ เผื่อไฟสำรองมาจ้า...
อย่าวิตกมากเกินไปนะจ้ะมันไม่เกิดบ่อยๆหร๊อก...เชื่อซิน้อง
พี่คะ
อิอิ
อยากมีลิฟท์บ้างจัง
ขี้เกียจเดินละ!!!
เจ้านายบอกว่า...
"ซิสเตอร์ว่า วิ่งรอบระเบียงซักวันละ 10 รอบ
เด๋วก้อผอมแล้ว"
ซิสเตอร์ฝันไปเลยค่ะ
แค่เดินขึ้นนู๋ก้อแย่แล้ว
แวะมาเยี่ยมพี่ค่ะ
มีความสุขมากมากนะคะ
ขอบคุณค่ะ
น้อง 
ขึ้นบันไดดีที่สุด เหนื่อยหน่อยแต่...ทนได้
ขึ้นลิฟท์แล้วมันเสียววูบๆ ไม่ดีต่อหัวใจ....อย่าไปขึ้นมัน
แล้วซิสเตอร์เขาใช้บันไดหรือลิฟท์ล่ะจ้ะ??
สวัสดีครับคุณครูkrugui Chutima
- ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องราวที่ดีมีประโยชน์เช่นนี้
- สำหรับคณจ่อยเองปกติจะไม่ชอบขึ้นลิฟท์ ชอบขึ้นบันไดมากกว่า
- เพราะได้พูดคุยกับผู้คนที่มาทำธุระไปด้วยกัน ไม่หว้าเหว่ ไม่อึดอัด
- เป็นการออกกำลังกายทางอ้อมอย่างหนึ่งด้วย
- โชคดีมีสุขนะครับ
ใช่แล้วครูจ่อย การเดินขึ้นบันไดเป็นการช่วยยืดชีวิตให้ยืนยาวอีกนิด ( คิดเอง )
สังเกตดูเวลาคนเข้ามาในลิฟท์ปุ๊บต่างคนต่างเงียบกันหมด ทั้งๆที่ในลิฟท์เขาไม่ได้มีข้อห้ามว่า....ห้ามพูดกันในลิฟท์ จนการ์ตูนเขาเอามาเขียนล้อเลียน
บางคนที่เขาไม่ชอบโดดเดี่ยวและไม่ชอบความอึดอัดเขาก็เลี่ยงที่จะไม่ขึ้นลิฟท์ ทนยอมเหนื่อยนิดหน่อยแต่....สบายใจ
ครูพี่กีตาร์ค่ะ ทำไมชอบภาพแสงสุดท้าย ภาพนั้นเอ่ยคะ ดีใจที่พี่ชอบ อยาก tag พี่กี กับเพลง ในวันแม่ ในบันทึกพี่อิงจันทร์จังค่ะ อย่ากรู้ว่า พี่กี ชอบเพลงแม่ เพลงไหนมากที่สุด อิ่มอร่อยมื้อเที่ยงค่ะ
น้องปูทะเล......
นั่นแน่..ข้องใจตามมาถามถึงภาพลำแสงสุดท้ายของวัน น้องลองนั่งดูตอนเย็นๆยามตะวันจะลับขอบฟ้าสิ...มันมีความรู้สึกหลายอย่างที่บอกไม่ถูก ถ้าเราอยู่ในอารมณ์เหงา มันก็จะเศร้า..เกิดจินตนาการไปถึง...ใครต่อใคร ( ห้ามถามต่อ อิ อิ )
แต่...หากเราอยู่ในอารมณ์สดชื่นรื่นเริงบันเทิงใจ เราก็จะมองเป็นลำแสงที่สวยงาม ชวนให้หลงใหล ยิ่งอยู่กับคนรู้ใจด้วยก็ยิ่งดี ( อันนี้ก็ห้ามถามต่ออีกจ้า )
พี่ยังไม่เข้าใจเลยว่าเขาทำกันยังไง ตามประสา สว. แต่พี่ชอบเพลง...อิ่มอุ่น..จ้ะ ทำให้พี่หน่อยซิน้องปูทะเล ยินดีจ้าดนักเน้อเจ้า...
สวัสดีค่ะ
เป็นคนไม่ชอบลิฟท์ค่ะ หากจำเป็นต้องใช้ ก็จะไม่ขึ้นคนเดียว ยิ่งได้ข่าวและอ่านตรงนี้ ยิ่งน่ากลัวนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะวิธีป้องกัน เมื่อเกิดเหตุควรทำอย่างไร จะบอกกล่าวให้ลูกๆ และเพื่อน คนรู้จัก ฯทราบ ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ 
โอ้...กลายเป็นว่าแต่ละคนที่เข้ามาอ่านจากที่หวั่นๆเรื่องลิฟท์อยู่แล้ว เลยทำให้เกร็งหนักเข้าไปอีก
อย่าวิตกมากเกินไปนะคะ อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันเถอะแต่..หลีกเลี่ยงได้ก็ดี
ขอบคุณมากค่ะที่จะนำไปบอกกล่าวกันต่อๆไป...
เพื่อนรัก
- อยากกลัวลิฟท์บ้างจัง
- ที่แฟลตไม่มีลิฟท์
- แต่ที่มหาวิทยาลัย มีลิฟท์ชื่อ 13 ฮา
ยินดีมากค่ะครูอ้อยที่แวะเข้ามา...
แล้วบอกว่าอยากกลัวลิฟท์มั่งจัง ( เดี๋ยวมีคนเกิดหมั่นตับขึ้นมาเน้อ อิ อิ )
เป็นงองูสองตัวจ้า ลิฟท์ 13 มันอะไรเหรอ???
รู้จักแต่ ลิฟท์กับออย หุ...หุ
- รออ่านบันทึกใหม่ของคุณกีตาร์
- ไม่มาสักที
- จึงต้องมา " เสียว " อยู่จั๊งซี่ ๆ แหละหนา
สวัสดีค่ะพี่ krugui
อ่านบันทึกของคุณครูดาวเรืองทราบว่าวันนี้เป็นวันเกิดพี่ค่ะ
สุขสันต์วันเกิดค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ krugui ที่คิดถึง
* ไปโรงพยาบาลบ่อยๆ ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ตึก ภปร. ครูใจดีต้องไปตรวจที่ชั้น 7 บางครั้งก็ต้องไปตรวจต่อที่ ชั้น 11 เสียวเหมือนกัน เพราะคนเยอะทุกครั้งที่ขึ้นลิฟต์ เกรงว่าลิฟต์จะรับน้ำหนักมากจนเกินไป โดยเฉพาะน้ำหนักของครูใจดี ฮา....
* เข้ามาขอบคุณและคิดถึงมากๆ ค่ะ ขอบคุณในความห่วงใยที่มีให้ในยามที่ครูใจดีเจ็บป่วย ไปเยี่ยมและถามข่าวอาการเสมอๆ อาการดีขึ้นบ้าง เพราะคุณหมอประจำตัวท่านกลับมาจากต่างประเทศแล้ว ได้รับการตรวจรักษาจากท่าน แต่ก็ยังไม่เห็นเป็นปกติเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นจะนั่งหน้าจอนานๆ เหมือนก่อนไม่ได้ จะปวดหัวมากๆ เลย... เข้ามาส่งข่าวและมาด้วยความคิดถึง ขอบคุณในน้ำใจที่มอบให้ค่ะ
* คิดถึงมากมายค่ะ
อีกไม่ช้าไม่นานจ้าครูก้ามกุ้ง....
กะลังร่างแบบแผนอยู่แล้วจะนำเสนอให้เซ็น
ตอนนี้ก็ทนอ่านเรื่องเสียวๆไปก่อน หุ...หุ....
น้องอุ้ม.....
ขอบใจมากที่ตามมาอวยพรถึงบันทึกนี้ พี่เพิ่งกลับจากทานข้าวข้างนอกมา เลยมาตอบช้าไปหน่อย ยินดีรับในมิตรภาพที่ส่งมานะจ้ะ
มีความสุขกับวันฉ่ำฝนนะคะน้อง..
น้องครูใจดี....
ดีใจจังที่น้องเข้ามาเหมือนเดิมได้แล้ว ถึงแม้จะไม่เต็มร้อยแต่ก็เข้ามาได้เนาะน้องเนาะ
ขึ้นลิฟท์เป็นหมู่ไม่น่ากลัวเท่าขึ้นคนเดียวเน้อ..แล้วลิฟท์ที่มีคนใช้มากๆส่วนใหญ่เขาจะมีการตรวจสอบอยู่เสมอ...ไม่ต้องวิตกจ้า..
ถ้าหากว่าอาการยังไม่เข้าที่ก็ต้องตัดใจบ้างนะน้อง ดูแลตัวเองให้ปกติเสียก่อนแล้วค่อยลุยนะจ้ะ แค่เข้ามาส่งความคิดถึงกันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ ขอให้น้องหายวันหายคืนจากแรงใจทุกทิศทุกทางที่ส่งมาให้นะคะ
คิดถึงและปรารถนาดีต่อน้องเสมอค่ะ...
แว๊ะมาแฮ๋มรอบ
เพื่อบอกว่าฮักษาสุขภาพโตย
ปะเดี๋ยวจะเป็นหวัดเจ้า
ยินดีจ้าดนักเจ้าน้องเขี้ยว..
ว่างๆจะไปลดพุงตวยเน้อ ซ๊อบซอบอกกก๋ำลังนิ
ฝันดีกั๋บวันฝนต๋กเน้อน้อง..
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายก่อนอาหารเที่ยงค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
hahahahahahaha...น้องนก
สงสารจังเลยคนอยากนอนพัก อิ อิ
ยินดีที่มาแวะทักทายประจำ...น่ารักมากน้อง
วันนี้ไปเยี่ยมผู้ป่วยที่โรงพยาบาลมาค่ะ..นึกถึงเรื่องราวในบันทึกของพี่ มาตายีลงทุนเดินถึงชั้น5เลยค่ะ..เดินลงอีกต่างหาก
สวัสดีค่ะพี่ครูกีร์มาแล้วหายไปสักพักด้วยเพราะอะไร บ่ต้องถามกั๋นเน้อ..หุหุ..กึดเติ้งหาขนาดนัก..ฝนก็ซาไปแล้วซักผ้าแดดออกดีใจค่ะ ฮ่าๆๆๆ..ขอหัวเราะตรงนี้นานๆค่ะเพราะเห็นสวรรค์กับนรกนะคะจากน้องบุษรานำมาลงไว้บนนี้ค่ะ...อิอิๆๆๆๆๆๆๆๆ..มีจริงป่ะ
สุขสันต์วันเกิดค่ะ ๔ สิงหาคม
ขอให้มีความสุข เจริญรุ่งเรืองในชีวิต มีสุขภาพดีตลอดไปค่ะ
น้องกระแต....
ยินดีมากมายที่บันทึกของพี่ช่วยทำให้คนเรารอบคอบขึ้น
ถึงจะลำบากบ้างเหนื่อยหน่อยก็คุ้มกับการเดินขึ้นลงตั้ง 5 ชั้น
แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากก็....โอเคนะน้อง
น้องมะตูม....
แสดงว่าอารมณ์ดีใช้ได้ เพราะพี่ก็ชอบนะเวลาดูอะไรที่มันสะกิดใจนิดหน่อย ก็จะขำเสียมากมายกว่าคนอื่น ( ตางบ้านเฮาก่ว่า..เส้นตื้น )
ปี้กีร์กะลังเข้าไปเอิ้นตี้บ้านน้องมาเจ้า...
ขอบคุณมากค่ะพี่ครูคิม
ซาบซึ้งค่ะซาบซึ้ง....
นอนหลับฝันดีนะคะkrugui Chutima V**V
เช่นกันจ้าน้องบี๋คนสวย..
ยินดีมากที่เข้ามาส่งความสุขก่อนเข้านอน..บาย
- ขอบคุณครับคุณกีตาร์
- แวะมาเพื่อฝากบอก " คนสวย " คนนั้นว่า....
- " กำลังใจที่ได้มา....ชื่นใจหายเหนื่อย " ครับผม....จริง ๆ นะ
ดีใจแทน..คนสวย..คนนั้นด้วยที่มีคนเห็นคุณค่าของกำลังใจที่ส่งไปให้
ฝันดีนะคะ...
สวัสดีค่ะ 
จะไม่ทักทายอะไรกันเลยหรือคะ??? ไม่เสียตังค์ด้วยค่ะ
ครับผม
ผมครูฐานิศวร์ ผลเจริญ ครับ
สอนวิชาคณิตศาสตร์ ร.ร.กระเทียมวิทยา จ.สุรินทร์
(แต่ได้รับคำสั่งให้ย้ายไปที่ ร.ร.กระสังพิทยาคม จ.บุรีรัมย์ แต่ยังไม่เดินทางครับ เพราะทาง ร.ร. ให้อยู่ ช่วยงาน ร.ร.ในฝันก่อนครับ)
ขอบคุณคำแนะนำนะครับ
อ้อ...มารายงานตัวแล้วนะคะ
ทำไมชื่อโรงเรียนทางนี้มีแต่..กระ..ขึ้นต้นทั้งนั้น
คุณครูย้ายจากกระเทียมวิทยาไปกระสังพิทยาคงจะใกล้บ้านแน่ๆ และคงมีความสามารถเขาถึงให้อยู่ช่วยก่อน
มีความสุขกับค่ำคืนนี้นะคะ..
|
|
|
ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ |