อวิชชา : ความไม่รู้

       เมื่อกล่าวถึงสมุทัยอันเป็นเหตุของความทุกข์ พี่ใหญ่ในฝ่ายของสมุทัยนั้นมีหลายตัว เช่น อวิชชา ความไม่รู้ พูดสั้นๆ คือ โง่  ตัวนี้ก่อให้เกิดความทุกข์อย่างไร เช่น การทำข้อสอบ เราไม่รู้คำตอบ ยิ่งไม่รู้มากข้อ ก็ยิ่งหนักใจ สงสัยจะสอบไม่ผ่านแล้ว นี่เป็นลักษณะแห่งความทุกข์ที่เกิดจากความไม่รู้ เป็นอวิชชาแบบผิวๆ

       อวิชชาแบบลึกๆ นั้นคือ ไม่รู้ในสังขาร คือ ร่างกาย ที่ตั้งอยู่บนกฎของไตรลักษณ์ ได้แก่

       ๑. อนิจจัง ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนแห่งสังขาร เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็แปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพของมัน

       ๒. ทุกขัง อาการที่มันทนอยู่ในสภาพเดิมๆไม่ได้ต้องแปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปนั้นแหละเป็นความทุกข์

       ๓. อนัตตา สภาพที่มันเป็นอยู่อย่างนั้น ซึ่งมันเป็นขณะๆ ที่ไม่สามารถยึดมาเป็นตัวตนที่แน่นอนได้ และไม่อยู่ในอำนาจของใครๆ ทั้งสิน

       เหตุนี้จึงต้องกำจัด อ(วิชชา)ให้หมดสิ้นไป เหลือไว้เพียงวิชชา คือ ความรู้ เป็นความรู้เท่าทันกฎแห่งไตรลักษณ์ เมื่อรู้และเข้าถึงอย่างแท้จริงแล้ว จะเกิดธรรมชาติการปล่อยวางให้ทุกอย่างไหลเวียนไปตามกฎของมัน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป การไหลเวียนแห่งกระแสสามตัวนี้เร็วมากจนเรามองไม่เห็น สิ่งที่เห็นคือสังขารร่างกาย จึงเกิดการรับรู้ด้วยอวิชชาและหวังที่จะครอบครองมันอีก ซึ่งก็เหมือนการไล่จับเงา ที่คิดว่ามันเป็นตัวตนที่แท้จริง ผู้ที่มีปัญญาญาณเท่านั้นที่จะหยั่งเห็นกระแสของการเกิดดับอย่างละเอียดยิบนี้ แล้วเข้าถึงความเป็นอนัตตาได้

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

คุณไฉนครับ แวะมาศึกษาธรรมะ ย้ำสำหรับตัวผมเองหน่อยครับ ขอบคุณครับ

[ไฉน]

ขอบคุณครับ ครูหยุย ที่สนใจธรรมะ