คำสารภาพ...ของคนเข้าใจ KM แบบผิด ๆ
คุณเคยเข้าใจเรื่องการจัดการความรู้แบบผิด ๆ มาก่อนมั๊ย ?
วันนี้ผู้เขียนมีเรื่องมาสารภาพ เมื่อได้ยินคำว่า "การจัดการความรู้ " ครั้งแรกผู้เขียนเข้าใจว่าเป็นการดำเนินการโดยการตรงรี่เข้าไปที่ความรู้ คือเริ่มที่ความรู้ แต่หลังจากได้อ่านการจัดการความรู้ฉบับนักปฏิบัติ โดย อ.วิจารณ์แล้วถึงทราบซึ้งใจว่าเราเข้าใจเรื่อง KM แบบผิด ๆ มาตลอด
เพราะการจัดการความรู้ที่ถูกต้องจะต้องเริ่มที่งานหรือเป้าหมายของงานต่างหาก
เป้าหมายของงานมี 2 ประเด็น คือ
1.การบรรลุผลสัมฤทธิ์ในการดำเนินการตามที่กำหนดไว้ เช่น เป้าหมายของห้องผ่าตัด คือ ผู้ป่วยได้รับการบริการผ่าตัดที่ถูกต้องและปลอดภัยหายจากโรค
2. การที่กลุ่มคนที่ดำเนินการจัดการความรู้ร่วมกันสร้างชุดความรู้ของตนเอง สำหรับใช้ในงานของตนเองอย่างเหมาะสม และมีการสร้างความรู้ขึ้นใช้เองตลอดเวลา
" เปรียบดังเช่น จะสวมเสื้อผ้าให้สวยงามระหว่างซื้อเสื้อสำเร็จรูปกับการตัดเสื้อใส่ที่พอเหมาะพอดีกับรูปร่างของตน แบบไหนที่จะสวยงามกว่ากันเล่า"
ถ้าจะเปรียบกับการทำงานของพยาบาลห้องผ่าตัด
"...เราก็ต้องมีการเรียนรู้และพัฒนาเทคนิคการส่งเครื่องมือผ่าตัดผู้ป่วยเอดส์ที่เหมาะสมกับเราเอง..."
ดังนี้เป็นต้น
หลุมพรางอีกประการที่ทำให้เราหลงทางได้ คือ การที่เราพยายามแยกให้การจัดการความรู้เป็นกิจกรรมที่ดำเนินการเฉพาะหรือโยงว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรู้ ซึ่งอย่างที่ได้เขียนตั้งแต่ต้นว่าผู้เขียนเองก็เคยหลงเข้าใจผิดมาแล้ว
อ.วิจารณ์ท่านยังชี้แนะต่อด้วยว่า ถ้าหากเราเอาการจัดการความรู้เป็นเป้าหมายความผิดพลาดก็จะเริ่มเดินมาหาเรา เพราะสิ่งนั้นคือการจัดการความรู้เทียม หรือ ปลอม เราอาจถูกตราหน้าได้ว่าเป็นการดำเนินการเพียงเพื่อให้ได้ชื่อว่ามีการจัดการความรู้
มาถึงตอนนี้ผู้เขียนเริ่มเข้าใจ KM จริง ๆ แล้วค่ะคงไม่หลงทางไปไหนอีกแล้วล่ะ
ความเห็น (7)
อ่านแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจครับ
เป้าหมายเป็นจุดประสงค์อันนี้เข้าใจ ส่วนการทำยังไงนั้นก็แล้วแต่เป้าหมายใช่ไหมครับ
อย่างจะตัดเสื้อให้เร็วก็หาวิธีใช้เครื่องจักรช่วย
ต้องการตัดเสื้อให้ประณีตก็พัฒนาฝีมือช่าง
อาจใช้หลายๆ วิธีเข้าช่วยเพื่อให้บรรลุเป้าหมายโดยใช้ความรู้ที่มีอยู่แล้วนำมาขัดเกลาให้เป็นระบบยิ่งขึ้น
ผมก็เคยเข้าใจผิดมาก่อนครับ
