การเริ่มต้นเป็นคนดี

เป็นคนดีไม่อยากอย่างที่คิด

การเริ่มต้นเป็นคนดี

คนดีนั้นเป็นคนมีคุณค่าแต่ว่า คุณค่าของคนดีมีแค่ไหนนั้น ขอให้ท่านผู้อ่านพิจารณาดูว่า คุณสมบัติของคนดีนั้นจะเริ่มต้นด้วยจุดไหนก่อน ใครๆก็อยากเป็นคนดีด้วยกันทั้งนั้นเพราะเมื่อเป็นคนดีแล้วก็จะได้ผลตอบแทนดังนี้คือ
1. อยากจะอยู่ที่ไหนก็อยู่ได้เพราะมีคนอยากให้อยู่
2. อยากจะไปไหนก็ไปได้สะดวกเพราะมีคนอยากให้ไป
3. อยากจะทำอะไรก็ทำได้สำเร็จเพราะมีคนอยากช่วยเหลือคนดี จึงเป็นขุมทรัพย์ที่มีค่ามหาศาลของสังคม ดังนั้นทุกคนอยากเป็นคนดี แต่ก็มีเพียงบางคนเท่านั้นที่เป็นคนดีได้ คนส่วนใหญ่ถึงแม้อยากจะเป็นคนดีสักเพียงใดแต่ก็เป็นไม่ได้ดังนั้นเป็นเพราะเหตุใด? ฉะนั้น คนดีจึงเริ่มต้นที่

ลูกที่ดี ความเป็นลูกที่ดีนั้น ย่อมเหมือนการผ่านประเภทนักเรียนชั้นประถม หรืออนุบาล เป็นการเริ่มต้นของชีวิตคนดี
คุณสมบัติของลูกที่ดี มีลักษณะ 3 ประการคือ
1. เห็นคุณสำคัญของ พ่อ แม่
2. ปฏิบัติชอบปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบต่อพ่อแม่ กตัญญูกตเวที
3. ในยามที่ท่านเจ็บไข้ได้ป่วย ดูแลรักษาท่าน

ลูกทุกคนโปรดทราบเถิดว่า ไม่มีใครในโลกนี้จะมีคุณค่าต่อเราเท่ากับ พ่อ แม่ บุพการีเป็นผู้มีคุณค่าสูงสุดต่อเราจริงๆ เพราะท่านให้สิ่งที่คนทั้งหลายให้เราไม่ได้ คือ
1. ให้ความรักจริงใจ
2. ให้ความเมตตากรุณาอย่างสุดซึ้ง และไม่มีสิ้นสุด
3. ให้ความยินดีจากใจจริง เมื่อคราวเราได้ดี
4. ให้ความเที่ยงธรรม ตรงไปตรงมาแก่ลูกๆทุกคน

คนทั้งหลายได้อาศัยสิ่งที่บุพการี มอบให้ทั้ง 4 ประการนี้ เป็นปัจจัยในการสร้างตนเอง และพัฒนาตนเองมิฉะนั้นก็หมดโอกาสในชีวิต คือการสร้างตนเองไม่ได้ พัฒนาตนเองไม่สำเร็จ จริงอยู่ คนรักเรามากมาย แต่ความรักของคนทั้งหลายนั้นเกิดขึ้น เพราะต้องการสิ่งตอบแทนจากเราถ้าเขาต้องการจากเรามาก เขาก็รักเรามาก ถ้าเขาต้องการจากเราน้อยเขาก็รักเราน้อย ถ้าเขาหมดความต้องการเขาก็หมดรักเรา ความรักจากคนอื่นมีได้ ก็หมดได้ มีมากได้น้อยได้ตามกำลังแห่งความต้องการของเขา แต่ความรักของพ่อแม่ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ไม่ได้รักเพราะต้องการสิ่งใดจากเราท่านรักเรา ทำเพื่อเรา ช่วยเหลือทุกอย่างให้สำเร็จแก่เรา อันเป็นความปรารถนาอันสูงสุดของท่าน

ต่อมาในเวลาที่เราตกระกำลำบาก อาจจะมีหลายคนมาแสดงความเสียใจกับเราหรือปลอบเราด้วยคำหวาน บางคนก็ทำโดยมารยาท หรือธรรมเนียมประเพณีเท่านั้น ใจของพวกเขาอาจจะสมน้ำหน้าเราก็ได้ เป็นสิ่งที่เราควรคิด

คนจริงใจไม่ทอดทิ้งเรา ติดตามเราไปทุกหนทุกแห่ง จะลำบากยากแค้นเพียงใดก็ตามก็ทนได้ จะหมดเปลื้องเท่าไหร่ก็ยอมได้ ก็คือ พ่อแม่ของเราเท่านั้นที่ไม่มีวันทอดทิ้งเรา

ในเวลาที่เราทุกข์ยาก ทุกข์กาย ทุกข์ใจ ต้องการคนปลอบใจให้กำลังใจ คนที่มีให้แก่เรามากที่สุดก็คือพ่อกับแม่นั่นเอง ดังนั้นคนที่หมดเนื้อหมดตัว เป็นหนี้เป็นสินเพราะช่วยลูกจึงมีอยู่ทั่วไป ในเวลาที่เราได้ดีประสบความสำเร็จมีความสุขความเจริญอาจจะมีคนมากมายมาแสดงความยินดีกับเรา บางคนก็ดีใจเพราะคิดว่า จะได้ส่วนแบ่งจากความสำเร็จของเรา หรือมาแสดงความยินดี อาจจะมีความริษยาปนอยู่บ้างก็ได้ใครจะรู้

แต่คนที่จริงใจ จนกลั้นน้ำตาไม่ไหวก็คือพ่อกับแม่ของเรา ดีใจเพราะความมุ่งหมายของท่านที่ต้องการเห็นเราเป็นเช่นนี้มานานแล้ว คือเรียนจบปริญญา

สิ่งที่สำคัญมากอีกประการหนึ่งคือ ความเที่ยงธรรม หรือความยุติธรรม ความถูกต้องและความเหมาะสม เป็นสิ่งที่หาได้ยากจากบุคคลอื่น แต่พ่อ และแม่สามารถปลูกฝังลูก บำรุงเลี้ยงดูลูกให้รู้จักกับสิ่งเหล่านี้ เปรียบได้กับ คนปลูกต้นไม้ ถ้าเป็นไม้ดอกก็ย่อมต้องการเห็นดอกอันสวยงาม ถ้าเป็นไม้ผลก็ย่อมต้องการให้ผลออกมาอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นมันขึ้นอยู่กับการอบรมเลี้ยงดู

พ่อกับแม่ปลูกฝังลูก บำรุงเลี้ยงลูกก็เป็นเช่นนั้น ลูกคนไหนมีความเหมาะสมอย่างไรก็ให้ได้รับการศึกษาเพื่อนําไปประกอบอาชีพนั้นๆ ตลอดจนทรัพย์สินที่มีอยู่ก็จัดให้ตามอัตตภาพและความเหมาะสมของลูกแต่ละคน

นี่คือข้อเท็จจริงที่ลูกทุกคนได้จากพ่อกับแม่ เพราะฉะนั้น พ่อกับแม่จึงเป็นบุคคลที่ประเสริฐสุดของลูกทั้งหลาย การคิดถึงคุณค่าและความสำคัญของพ่อกับแม่ดังกล่าวมานี้ย่อมเป็น เชื้อแห่งความดี ของชีวิตและเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็น ลูกที่ดี ที่เป็นการใช้ชีวิต ของคนดี พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า บิดา มารดา เป็นพระพรหมของบุตร คือท่านทั้งสองมีเมตตา ปรารถนาจะให้ลูกทุกคนมีความสุข ความเจริญ มีกรุณา สงสาร ในเมื่อลูกมีความทุกข์ เช่นป่วยไข้ หรือเดือดร้อนต่างๆ พ่อ แม่ก็ย่อมต้องการให้ลูกพ้นจากทุกข์

เพราะเหตุนี้เอง พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า พรหมาติ มาตาปิตโร มารดา บิดา เป็นพระพรหม ก็เพราะเหตุ ว่าท่านทั้งสองมีพรหมวิหารธรรม ซึ่งมีคุณธรรมเช่นเดียวกับพระพรหม

[GT-R]

ไม่อยากอย่างที่คิดจริงๆ ^^ ปกติก็ดีอยู่แล้วนะ 555

^^

[ภรรยานายก]

เป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ