ป่าทางตอนเหนือของรัฐแคลิฟอร์เนีย มีสิ่งมีชิวิตขนาดมหึมาอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก มีมากจนเรียกได้ว่าเป็นเจ้าป่าอย่างแท้จริง มีอายุยืนยาวนานเป็นพัน ๆ ปี (ไม่ได้โม้)
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่ใช่สัตว์ แต่กลับเป็นพืชตระกูลสนที่มีชื่อว่าเรดวูด (Redwood)
สนเรดวูดในแคลิฟอร์เนียจะมีสองพันธุ์ พันธุ์หนึ่งขึ้นตามที่สูงริมชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก เรียกว่า สนเรดวูดชายฝั่ง (Coastal Redwood) เมื่อโตเต็มที่จะเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงที่สุดในโลก
อีกพันธุ์ชื่อว่าสนยักษ์ซีคัวญ่า (Giant Sequoia) หรือเรียกว่าเซียร์ราเรดวูด (Sierra Redwood) ต่อไปจะเรียก Coastal Redwood ว่าเรดวูดเฉย ๆ และเรียกสนยักษ์ซีคัวญ่าว่าสนซีคัวญ่า
เมื่อซีคัวญ่าโตเต็มที่จะสูงไม่เท่าเรดวูดพันธุ์แรก แต่มีขนาดเส้นรอบวงใหญ่กว่า ถ้าเรดวูดคือสิ่งมีชีวิตที่สูงที่สุด ซีคัวญ่าคือสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่ที่สุด มีเส้นผ่านศูนย์กลางที่ฐานถึง 12 เมตร และมีอายุยาวนานถึง 3,200 ปี
เรดวูดงอกจากเมล็ดขนาดเท่าเมล็ดมะเขือเทศ แต่สามารถเติบโตได้จนมีน้ำหนักถึง 500 ตันและสูงได้ถึง 115 เมตร นับเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงที่สุด มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางที่ฐานถึง 7 เมตร เปลือกไม้มีความหนา 1 ฟุต ฉะนั้นภัยธรรมชาติอย่างไฟป่าหรือแมลงจึงไม่สามารถทำอันตรายต้นสนชนิดนี้ได้เลย แต่สักครู่เราจะเห็นศัตรูที่แท้จริงของเรดวูด
เมื่อประมาณ 200 ปีก่อน ป่าเรดวูดทางตอนเหนือของแคลิฟอร์เนียมีขนาดกว้างใหญ่ครอบคลุมเนื้อที่ถึง 2 ล้านเอเคอร์ แต่ต่อมาเนื่องจากมันดูเหมือนมากมายไม่สิ้นสุด จึงได้ถูกตัดจนเหลือเนื้อที่เพียง 4 หมื่นเอเคอร์ในปัจจุบัน และได้ถูกกำหนดขึ้นเป็นอุทยานแห่งชาติและอุทยานแห่งรัฐเพื่อพิทักษ์ผืนป่าโบราณแห่งนี้ไว้ในปี ค.ศ.1968
ต้นเรดวูดขึ้นได้ดีตามแนวเทือกเขาชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกเนื่องจากได้รับน้ำและความชื้นอย่างมากจากมหาสมุทร
ต้นเรดวูดจะขึ้นกันหนาแน่นจนแสงแดดแทบส่องไม่ถึงพื้น ทั้งหมอกและฝนทำให้พื้นดินแถบนี้เปียกแฉะตลอดปีจนเขียวครึ้มไปหมด
ป่าครึ้มแบบนี้ เคยเป็นที่ถ่ายทำภาพยนตร์หลายต่อหลายเรื่อง
ใครคุ้น ๆ กับวิวแบบนี้ในหนังสงครามอวกาศเรื่องนึงบ้างใครนึกออกมาตอบเร็ว
ดูไปเรื่อย ๆ ละกัน
แสงอรุณแรกแย้ม โผล่ออกมาจากป่าเรดวูด
มาดูสนซีคัวญ่ากันบ้างดีกว่า ซีคัวญ่าจะขึ้นเฉพาะทางฝั่งตะวันตกของเทือกเขาเซียร์ราเนวาด้า (Sierra Nevada) ทางตอนกลางของรัฐแคลิฟอร์เนีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุทยานแห่งชาติโยเซมิติ และอุทยานแห่งชาติซีคัวญ่า
รัฐบาลกลางเห็นความสำคัญและความจำเป็นอย่างรีบด่วนในการพิทักษ์ผืนป่าซีคัวญ่าแห่งนี้ จึงกำหนดให้เป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่สองในปี ค.ศ.1890 ถัดจากอุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตน
สมัยก่อนที่มนุษย์ยังไม่รู้จักคำว่าท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ คิดแต่ท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ ได้มีการตัดต้นสนยักษ์ซีคัวญ่ากลางลำต้นให้รถวิ่งผ่านได้ รูปนี้เป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวนักต่อนัก ปัจจุบ้นต้นที่ว่านี้ได้โค่นล้มลงมาแล้ว (30 กว่าปีก่อน) และปัจจุบันไม่คิดจะตัดต้นอื่นมาทดแทนเพื่อทำเช่นนี้อีกต่อไป มนุษย์เริ่มเข้าใจว่าการท่องเที่ยวสามารถทำได้ควบคู่ไปกับการอนุรักษ์ธรรมชาติให้อยู่คู่กับมนุษย์ตราบชั่วลูกหลาน การท่องเที่ยวบ้านเรายังขาดการใส่ใจเรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างแรง ยังทำเป็นธุรกิจท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ ซักวันเมื่อธรรมชาติเสื่อมโทรมถูกทำลายไปมากเข้า แล้วเราจะเหลืออะไรไว้อวดลูกหลานหรือต่างชาติ พวกเราต้องปลูกจิตสำนึกเรื่องเหล่านี้โดยเริ่มจากชุมชนเล็ก ๆ ของเราตรงนี้ก่อนครับ
