ตั้งแต่เข้ามาใน gotoKnow เป็นเวลา เดือนเศษๆ พบว่า มีครูภาษาอังกฤษที่เข้ามาพูดคุยด้วยกันสม่ำเสมอ ได้แก่...คุณขจิต ฝอยทอง อาจจะเป็นเพราะเป็นครูผู้สอนภาษาอังกฤษด้วยกัน จึงพูดเข้าใจกันง่าย เข้ามาให้กำลังใจกัน ชมเชยอยู่เสมอ
ที่โรงเรียนจะมีการผลัดกันนิเทศเยี่ยมชมการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาอังกฤษด้วยกัน และการสอนของครูจ้างชาวต่างประเทศ ตามวาระและปฏิทินปฎิบัติงาน การจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอนแต่ละคนมีแนวการสอน วิธีที่แตกต่างกัน สามารถนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะกับการสอนของตัวเอง
บางครั้งเมื่อติดตามการสอนของครูแล้ว พบว่า น่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ครูผู้สอนเองจะรู้ดีว่า อย่างไรจึงจะเหมาะสมกับนักเรียนในชั้นของตนเอง แนะนำไปบ้างปฏิบติตามบ้าง แล้วแต่ท่าน ไม่ได้บังคับ
แต่สิ่งที่ดีที่ตามมาหลังจากการสังเกตการสอน คือการปรับปรุงตนเอง
เท่านี้ล่ะที่สังคมแห่งการเรียนรู้ต้องการ
เคยสอนวิชาภาษาอังกฤษในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย 22 ปีครับ เข้าใจในบทบาทหน้าที่ มองเห็นความความคาดหวังและมุ่งมั่น เห็นใจในภาระงานที่เพิ่มขึ้นทุกวัน ครูมืออาชีพต้องไม่ท้อนะครับ
ขอบคุณค่ะ ผอ.บวร การที่จะหมดกำลังใจหรือท้อถอยนั้น เกิดมากจากการไม่ประสบความสำเร็จซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ดิฉันยังไม่ถึงภาวะเช่นนั้นค่ะ
วิชาภาษาอังกฤษมีเนื้อหาที่เป็นภาระมากกว่ากลุ่มการเรียนรู้อื่นๆ เพราะนักเรียนไม่มีโอกาสได้ฝึกหรือพัฒนาเท่ากับวิชาอื่นๆ นอกจากจะมาพัฒนากันที่โรงเรียน ซึ่งโครงสร้างของหลักสูตรใน
ช่วงชั้นที่ 1 ป.1-3 นักเรียนได้เรียนภาษาอังกฤษเพียง 2 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
ช่วงชั้นที่ 2 ป.4-6 นักเรียนได้เรียนภาษาอังกฤษเพียง 3 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
ที่โรงเรียนถือว่านักเรียนโชคดีที่อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนเห็นความสำคัญของการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยครูจ้างชาวต่างประเทศ นักเรียนจึงมีโอกาสได้เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มอีก 1 ชั่วโมง
และในปัจจุบันท่านผู้อำนวยการก็เห็นความสำคัญของการเรียนรู้อย่างเต็มศักยภาพ โดยจัดให้นักเรียนได้เรียนเสริมในตอนเย็นก่อนกลับบ้านอีก 1 ชั่วโมง จัดการเรียนรู้ทุกกลุ่มวิชาคละกันไป
สิ่งที่ได้จากการปฏิบัติเบื้องต้น คือ การที่นักเรียนมีเวลาได้ใกล้ชิดครูมากขึ้น ดิฉันมีความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาว่า สอนนักเรียนอย่างมีความสุข นักเรียนรับความรู้จากครูได้อย่างไม่เบื่อหน่าย