ครั้งแรกไปหลายปีมาแล้ว…เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่ดูบั้งไฟพญานาค ฝั่งไทยก็ไม่เคยไปดูเพราะไม่มีโอกาสสักที เลยไปดูฝั่งลาว ก็มีพี่น้องชาวลาวเขาไปดูกันเหมือนฝั่งบ้านเรานี่แหละค่ะ และเขาก็ดูมาหลายปีเหมือนกันแต่จำนวนคนไม่มากเท่ากับบ้านเรา ครั้งแรกที่ไปก็ตื่นเต้น ได้มีโอกาสได้จับเงินหมื่นเงินแสน(กีบ) ได้ไปสถานที่เที่ยวกลางคืน(คล้ายๆเธค) แต่การเต้นรำของเขาจะเหมือนรำวงเข้าจังหวะหรือลีลาศ เป็นกิจกรรมเข้าจังหวะร่วมกัน ไปดูสถานที่สำคัญ ๆ ที่เวียงจันทร์ ครั้งที่สอง ไปเมื่อปลายปีที่แล้วข้ามไปโดยเรือไปนอนที่ “สวรรค์ ณ เขต” เนื่องจากไปเชื่อมเครือข่ายด้านการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาล ที่สวรรค์ ณ เขต เงียบกว่าทางเวียงจันทร์มาก แต่ก็เห็นวิถีชีวิตอีกแบบของพี่น้องชาวลาว ครั้งนี้ก็จะเป็นครั้งที่สาม ซึ่งไปเป็นกลุ่มใหญ่ เนื่องจากพาพี่ๆผู้เข้าอบรมหลักสูตร “นักบริหารระดับกลาง” จำนวน 50 คน ไปศึกษางานต่างประเทศกัน อย่างรุ่นที่ผ่านมา(หลักสูตรผู้บริหารระดับต้น) ได้ไปแค่วันเดียวไม่ได้ค้าง แต่สิ่งที่เราเห็นแล้วชื่นชมพี่น้องลาวคือเขาอนุรักษ์ที่จะใส่ผ้าซิ่น โดยเฉพาะคนที่ทำงานเวลาติดต่อราชการต้องผ้าซิ่นเท่านั้น กางเกงหรือกระโปรงไม่ได้ และสถานที่สำคัญอย่างวัด ก็ดูสงบและสะอาดสะอ้านมากค่ะ เดี๋ยวบ่าย ๆ ก็จะออกเดินทางจากขอนแก่นสู่สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวอีกครั้ง ครั้งที่แล้วเก็บบันทึกเรื่องราวแต่ไม่มีเวลาบันทึกลง Blog เวลาผ่านไปก็รู้สึกความอยากบันทึกน้อยลง - - จนไม่บันทึกเลย ( น่านักเชียว ) เลยอ้างอิงของเดิมไม่ได้เลย -น้อง-