เป็นเรื่องที่งดงามได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เป็นเรื่องที่งดงามได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อต้นไม้ต้นเล็กๆ ผลิดอกสีขาวแย้มบานอยู่บนลานหิน

ในความอ่อนหวานแต่ดูเจียมตัวนั้น

พร้อมที่จะอวดดอกชูช่องดงามแปลกตา

ทั้งที่ต้นไม้ทุกต้นน่าจะงามได้ก็เพียงบนลานดินที่ชุ่มชื้นเท่านั้น

แล้วจะมาเติบโตบนลานหินได้อย่างไร

 

ถ้าเรามองดีๆ แล้วในลานหินที่มีก้อนหินเรียงรายกันอยู่นั้น

จะมีซอกเล็กๆ ตามรอยต่อซอกหิน

ที่มีดินชื้นอยู่เล็กน้อยมองเห็นเป็นเส้นบางๆ

แต่บางครั้ง..ก็มากพอสำหรับการเจริญเติบโตของต้นไม้เล็กๆ บางต้น

ที่ไม่ต้องการพื้นที่มากมาย

แต่ขอเพียงมีที่ได้เสียดยอดและผลิดอกออกใบก็พอแล้ว

 

ชีวิตของเราก็เป็นเช่นนั้น

หลายครั้งที่เราจะทำอะไรบางอย่าง

ในขณะที่เราไม่มีความสมบูรณ์พร้อมเท่าคนอื่น

จะหยิบจับอะไรก็ไม่มีความพร้อม

จะหันหาอะไรก็มีแต่ความขาดแคลน

ทำให้งานแต่ละงานเหมือนมีอุปสรรคมากมาย

จนทำให้ท้อถอย และหมดกำลังใจ

รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเวที  ไม่มีโอกาส

จนดูเหมือนว่าปัญหาและอุปสรรคถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กัน

 

แล้วเราจะอยู่ได้ไหม จะอยู่ได้อย่างไรในที่อย่างนั้น

หากที่ตรงนั้น เป็นอย่างนั้นจริงๆ เราจะยอมอยู่ตรงนั้นจริงๆ หรือ

ที่ๆ เหมือนมีก้อนหินกดทับไว้คลอดเวลา  

คงไม่มีแม้แต่ที่ให้หายใจ

ทุกๆ วันคงทำได้เพียงแค่นั่งมองให้ความฝันของตัวเอง

ค่อยๆ แตกดับลงไปเรื่อยๆ

พร้อมกับกำลังใจที่ค่อยๆ เหือดหายไปจากชีวิต

 

มีเวลาไหม

ลองคิดดูให้ละเอียดอีกครั้ง

ถามตัวเองอีกครั้งว่าอะไรที่ทำให้เราอึดอัด

อะไรที่ทำให้เราเหมือนถูกกดทับตลอดเวลาจนทำอะไรไม่ได้

เพราะว่าเราต้องการพื้นที่กว้างเพื่อเติบโตใช่ไหม

เราต้องการความสมบูรณ์พร้อมอย่างเดียวใช่หรือเปล่า

เราไม่ได้คิดเลยใช่ไหมว่า..ไม่มีใครที่เกิดมากับความสมบูรณ์พร้อม

หรือว่าเพราะความคิดแค่นั้น..ที่ทำให้เราเติบโตไม่ได้

กลายมาเป็นข้ออ้างว่า..ทำอะไรไม่ได้

 

ลองมองดูสิ่งรอบตัวในแง่มุมอื่นดูบ้าง

มองชีวิตในแง่ของการเติบโตตามธรรมชาติ

ธรรมชาติที่เริ่มต้นจากสิ่งเล็กน้อยไปสู่ความเติบใหญ่

เริ่มต้นจากความไม่มีไปสู่สิ่งที่มี

เริ่มจากงานที่เล็กไปสู่งานที่ยิ่งใหญ่

และ...

ต้นไม้มากมายหลายต้น..ที่เริ่มหยัดยืนให้ได้ในที่เล็กๆ

เพื่อวันหนึ่งจะขยายกิ่งก้านออกไป

 

ละเอียดลออกับการใช้ชีวิตอีกสักนิด

สิ่งที่เราคิดว่าไม่ได้ก็อาจจะได้

สิ่งที่เราไม่คิดว่ามีอาจจะยังมีอยู่

เราอาจจะเห็นซอกหินเล็กๆ ที่พอให้เราโผล่พ้นขึ้นมาได้

ที่ตรงนั้นมีอยู่จริง

แม้ว่าก้อนหินจะเรียงตัวกันจนดูเหมือนทับกันอยู่

ขอพียงเรารู้วิธีการขยับหินบางก้อนให้มันเคลื่อนไหวไปมาสักนิด

ให้ก้อนหินเปลี่ยนรูป เปลี่ยนทิศทางการวางอยู่ 

เราอาจจะเห็นช่องว่างช่องเล็กๆ ที่กำลังรอคอยเรา

ให้เราค่อยๆ เบียดออกมาจนถึงรอยต่อของก้อนหิน

ที่มีเส้นดินรอยเล็กๆ

แต่สามารถทำให้ต้นกล้าเสียดยอดขึ้นมารับแสงตะวันได้

รอยต่อของความขาดแคลนที่มีอยู่อาจจะเป็นเรี่ยวแรงพลังที่ยิ่งใหญ่

ให้เรามีกำลังต่อสู้กับอุปสรรคได้เช่นกัน

 

ต้นไม้ที่ถูกกดทับไว้ใต้ก้อนหิน

ยังพยายามสู้อดทน จนเบียดขึ้นมาชูช่อได้

ชีวิตแค่มีอุปสรรคบ้างนิดเดียว

ไม่ได้ถูกกดทับด้วยปัญหามากมายขนาดนั้น

ทำไมจะข้ามผ่านอุปสรรคนั้นไม่ได้

 

ต้นไม้...ไม่อาจเติบโตได้ใต้ก้อนหิน

ดอกไม้จะสวยงามได้ต้องหาพื้นที่ในการผลิดอกให้ได้

คนจะยิ่งใหญ่ต้องเติบโตได้

ด้วยการเอาชนะอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ได้



บางบทจาก : กุญแจสำรองของชีวิต

[@-@..เส้าหลง..@-@]

ต้นไม้...ไม่อาจเติบโตได้ใต้ก้อนหิน

ดอกไม้จะสวยงามได้ต้องหาพื้นที่ในการผลิดอกให้ได้

คนจะยิ่งใหญ่ต้องเติบโตได้.....ด้วยการเอาชนะอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ได้

(เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจยิ่งครับ..ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปัน...)

[ครูเอ]

ขอบคุณค่ะ