โอ้โห......ดาราเกาหลีคนสวยนี่เองที่เหม่อมองฟ้าอยู่บนบันทึกนี้
@@@อยากจะนั่งมองดาวบนฟากฟ้า
อนิจจาฟ้าร้องไห้เป็นสายฝน
ทำได้เพียงส่งใจมาถึงคน
พ่อหน้ามลแค่คิดถึงก็ซึ้งพอ@@@ WOW.....กลอนพาไป
ไปเชียร์บอลแหระ....
อย่าลืมไปตอบคำถามว่าอยากกอดใคร???
ครูจ่อยโรแมนติกจัง "คันว่าคิดฮอดอ้ายให้เหลียวเบิงเดือนดาว สายตาเฮาสิส่องกันเทิงฟ้า"
ว้าว ครูพี่จ่อย หายไปแว้บ กลับมาพร้อม กลอนซึ้งๆ หวานแหวว จับจิตใจ คนอีกฝั่งฝัน ได้อ่านคงนอนละเมอกันเลยเชียว น่ารักมากๆ ค่ะ ชอบๆ ;)
สวัสดีค่ะพี่ครูจ่อย
อ่านกลอนแล้ว คิดถึงสมัยวัยทีนจังเลย ตอนนั้นแต่งกลอนให้เพื่อนส่งไปให้แฟน ตอบไปตอบมา เค๊าได้แต่งงานกันจริงๆ ว้าว! สร้างกุศลอันยิ่งใหญ่เลยล่ะค่ะ เค๊ามาขอบคุณถึงบ้านเลย เห็นมั๊ยว่า การทำบุญทำได้ทุกที่ ทุกเวลานะคะ
มีรูปสาวเกาหลีหวานๆ บทกลอนก็เลยร่ายไม่ยากใช่ไหมคะ
สัปดาห์นี้ 21-25 มิ.ย 53 โรงเรียนการกุศลวัดบ้านก่อจัดกิจกรรมประกวดเนื่องในวันสุนทรภู่
หนึ่งในนั้นมีการแข่งขันแต่งกลอนด้วยผลปรากฎว่า ใกล้ถึงวันแข่งขันก็ยังไม่มีนักเรียนเข้ามาสมัคร
เป็นเพราะเด็กแต่งกลอนไม่เป็น หรือเพราะจิตนาการไม่ออกก็ไม่ทราบ แต่ที่เห็นครูภาษาไทย (ดุมาก) หน้าไม่หวานเหมือนสาวเกาหลีคนนี้ จินตนาการก็เลยไม่โลดแล่น (555555)
ถึงน้ำขวางกางกั้นแบ่งขั้นเขต
ภูมิประเทศทึบหนาภูผาขวาง
อุปสรรคหนักฉกรรจ์มากั้นทาง
มิอาจกางกั้นใจไปหาเธอ....
"ฟ้ามิตรอาจกั้นมิตรภาพ... และความคิดถึงได้ใช่ไหมค่ะครูจ่อย"
สุขกาบสบายใจนะคะ
"ฟ้ามิอาจกั้นมิตรภาพ...และความคิดถึงได้ ใช่ไหมค่ะครูจ่อย"
จะไม่เผลอปันใจให้ใครเลย...WOW!!
สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านบทกลอนที่สุดแสนไพเราะค่ะ
สบายดีน่ะค่ะคุณครูจ๋อย..
ดูบอลอยู่ใช่มั๊ยล่ะ..อุรุกไกว..อิอิ..
สวัสดีค่ะครูจ่อย
มาอ่านบทกลอนอันโรแมนติกค่ะ...สบายดีนะคะครูจ่อย
นั่งอ่านกลอนไปพลาง นึกหน้าครูจ่อยไปพลาง
ไม่น่าเชื่อว่าจะเจ้าบทเจ้ากลอนได้ขนาดนี้
ว่าแล้วก็หิวลาบขึ้นมาทันที...
ฮิ ฮิ...
คึดฮอดครับ...
...ขอบคุณท่านหนานเกียรติที่สุด
...สำหรับมิตรภาพ
...อยากกินลาบก็ไปเยี่ยมครูจ่อยสิครับ จะพาได้ไปกินให้หายอยากเลย
...เรื่องเขียนกลอนรักครูจ่อยชอบและถนัดที่สุด คงเป็เพราะครูจ่อยกำพร้าแม่ ขาดความรักมาตลอด
...ก็คงจะขีดๆเขียนๆไปเรื่อยๆแหละครับ ถ้าหากยังมีไฟอยู่555
...ขอให้มีความสุขเช่นกันนะครับ
ฝากลบอันบนด้วยนะคะ
คืนนี้ฝนไม่ตก... ดวงจันทร์แม้ไม่เต็มดวงดี แต่ท้องฟ้าดูแจ่มใสจัง เห็นดาวระยิบระยับ ยืนรับลมแม่น้ำตรงหน้าต่างห้องนอน ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกเล็บมือนางที่ปลูกเอง สลับกับกลิ่นดอกปีบของเพื่อนบ้าน หอมชื่นใจ... กลับมาอ่านจากใจถึงใจ ไพเราะมาก ซึ้งจังค่ะ ขออนุญาตเป็นลูกศิษย์ ลอกเลียนและดัดแปลงนิดหน่อยนะคะ เพราะชอบมาก ขอบคุณค่ะ
เงยหน้ามองจันทร์บนท้องฟ้า ส่งความอาทรห่วงหานี้ไปให้
ข้ามทะเลข้ามเขาที่ยาวไกล จากใจสู่อีกใจที่ไกลกัน
แม้นไกลก็เพียงแค่ระยะทาง รู้ไหมเธอไม่เคยห่างในใจฉัน
ยังสัมผัสได้ถึงความผูกพัน ความรู้สึกนั้นมีถึงกันตลอดมา
วันนี้แม้เราอยู่ห่างกันแสนไกล แต่อีกไม่นานคงจะได้พบหน้า
พบเพียงความดีใจในสายตา พอทดแทนได้เวลาที่ห่างกัน
มองท้องฟ้าที่แสนกว้างใหญ่ สิแทนดวงใจแห่งความคิดถึง
หากดวงดาวนั้นคือคำซึ้งซึ้ง ฉันจะดึงมาเรียงร้อยถ้อยให้เธอ
เพราะท้องฟ้าจันทราอยู่ด้วยกัน เหมือนเธอฉันที่ผูกพันกันเสมอ
ไม่เป็นไรหรอกนะแม้ไม่ได้เจอ ฉันจะยังคงรัก(คิดถึง)เธอ ตลอดไป
ดีจ้า....อืม คิดถึงคนที่อยู่ไกลเนอะ ...ไกลตัวใจใกล้ ก็แล้วกัน