บ้านแห่งเรา
.
บ้านแห่งเรา
.
● บ้านนี้ไม่มีทุกข์ ไม่ปลุกร้อนในเหย้าเรือน
มีดาวอยู่เคียงเดือน แสวงหามรรคาสมัย
บ้านนี้ไม่มีเพื่อน ที่คลาเคลื่อนรับใช้ใคร
มิตรญาติก็ตัดใย หากยื้อยุดแต่มายา
บ้านนี้ไม่มีสี ไม่สาดสีแต่ศึกษา
แนบชิดกับอิฐศิลา ทุกฐานรากนิรนาม
บ้านนี้ไม่มีฟืน ไว้ใส่ไฟให้เริงลาม
ก้อนเส้าและเตางาม ไว้หุงหาและแบ่งปัน
บ้านนี้ไม่มีรั้ว ไม่กริ่งกลัวไม่ป้องกัน
เชื่อรักและผูกพัน ในสันติธรรมจะดำรง
บ้านนี้ไม่เลือกข้าง เพราะหลุมพรางคือผุยผง
ดีชั่วก็เผ่าพงศ์ ต้องยืนหยัดร่วมปัฐพี
...
● บ้านนี้มีดอกไม้ ที่ปลูกไว้ในสวนศรี
แด่มวลภุมรี ผู้ถักทอช่อดอกผล
บ้านนี้มีโพธิ์ไทร แผ่ร่มใบพระมณฑล
นกกาทั้งสากล สู่คาคบสงบเย็น
บ้านนี้มีพ่อแม่ ร่วมก่อแก้ความยากเข็ญ
ลูกหลานไม่ซ่านกระเซ็น ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียว
บ้านนี้มีรากเหง้า แห่งทุ่งข้าวและคมเคียว
มีรอยให้ลูกเหลียว ให้หลานเรียนเขียนรอยแรง
บ้านนี้มีประตู ที่เปิดสู่อรุณแสง
ยิ้มรับกับหนาวแล้ง และฝนชื่นชีวิตชีวา
บ้านนี้มีอยู่จริง ในฉันเธอผู้ปรารถนา
สิ,พร้อมจงนำพา ทิพย์พิมานบ้านแห่งเรา
.
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ทุ่งสักอาศรม
.
ความเห็น (9)
ดีแท้...
ช่วยกัน มิย่อท้อ
อายุบวร
อยากเป็นสมาชิกบ้านนี้จังค่ะ
เป็นครูสุพรรณ เล่นภาษาไทย
แต่ยัง....ไปไม่ถึงทุ่งสักอาศรม
อยู่ใกล้เหมือนไกลกระไรเลย
เพียงเอ่ยถ้อยคำก็ฉ่ำฉาย
บุปผาสุมาลินทร์กลิ่นกำจาย
รอบรายไร่นาพระธานี
...
ผ่านมาอ่าน
พลัดมาเวปนี้ มาเจอทุ่งสักอาศรม ชอบจังเลย อาศรมนี้..
อ่านบทกลอนพริ้วไหวหวาน เจ้าของบ้านน่าจะอารมณ์ดีๆมั่กๆ
ผ่านมาอ่านจาก ฉันครูเก่าที่ไม่แก่ เลย...
ขอน้อบน้อมเป็นลูกศิษย์ที่อ่อนด้อยรักการอ่านเจ้าค่ะ
มาเยี่ยนเยือนครูศิวกานท์ครับผม
บ้านผมอยู่แถววัดลาดหญ้า จ.กาญจน์
ฝั่งตรงข้ามวิทยาลัยครูกาญจน์
เคยรับรางวัลชมเชยกวีหัวข้อ "หลง" (ถ้าผมจำไม่ผิด)
เป็นหนังสือ "เพชรคำกรอง" หน้าปกสีเขียว ผมเก็บไว้มุมไหนของห้องก็จำไม่ได้แล้ว แต่จำลีลาวาทะกวีของครูได้แม่น เช่น "จดหมายถึงเพื่อน" ที่เกี่ยวกับไปรษณีย์ ที่เขียนว่า ....ถึงต่ายติ๋มพิมประภาจิตราเชนทร์....และปากกาด้ามธรรมดาอีกหนึ่งด้ามกระมัง
สวัสดีเจ้าคุณครูกานท์
ขออภัยที่ห่างหายไปนาน ตามมาแก้ ร จากบันทึกโคลงครั้งกระโน้น
แกะรอยตามมาจากบันทึก รักนั้นเป็นฉันนี้ อ่านแล้ว ว้าว มากๆ ค่ะ
http://www.gotoknow.org/blog/scented-book/206923
มาคารวะท่านอ. ครูกานท์ ทุ่งอาศรม บ่มเพาะกวีในใจ ขอบพระคุณค่ะ
ชอบมาก