กาลครั้งหนึ่งมีพระราชาองค์หนึ่ง พระราชามีอำมาตย์คนหนึ่ง เวลาพระราชาถามอะไรก้อชอบบอกว่า "ดีพะย่ะค่ะ"
วันนึงมีน้ำท่วมเมือง พระราชาเครียด ไม่รู้จะทำงัยเลยเรียกอำมาตย์มาปรึกษา
"นี่เจ้า...น้ำท่วมเมืองทำงัยดี..ข้าเครียด..."
"ดีพะย่ะค่ะ...ท่วมเยอะๆ."
"อ้าวดียังงัยล่ะ..คนตายเยอะ"
"ดีซิ...พะย่ะค่ะ พระองค์จะได้มีโอกาสช่วยคนที่ตกทุกข์ยาก" พระราชาก้อคิดได้แล้วบริจาคสิ่งของจนชาวบ้านสรรเสริญกันเพียบ
วันนึงมีกบฏมา พระราชาก้อเครียด ไม่รู้จะทำงัยเลยเรียกอำมาตย์มาปรึกษาอีก "นี่เจ้า...มีกบฏมาทำงัยดี..ข้าเครียด..."
"ดีพะย่ะค่ะ...กบฏเยอะๆ."
"อ้าวดียังงัยล่ะ..เด๋วมันมาชิงบรรลังก์"
"ดีซิ...พะย่ะค่ะ พระองค์จะได้รู้ว่ามีใครจงรักภักดีบ้าง พวกไม่ดีก้อจัดการให้หมด บ้านเมืองจะเป็นสุข" พระราชาก้อคิดได้แล้วร่วมมือกันปราบกบฏจนราบคาบ บ้านเมืองเป็นสุข
อยู่มาวันนึงพระราชาไปล่าสัตว์ ยิงผิด ยิงธนูมาโดนนิ้วก้อยเท้าตัวเองขาด เจ็บมาก พอเจอหน้าอำมาตย์ ก้อเล่าให้ฟัง อำมาตย์ก้อบอกว่า
"ดีพะย่ะค่ะ...ขาดไปเลย." "เฮ้ย..นิ้วเท้าข้าขาดมันจะดียังงัย...เจ้านี่พูดไปเรื่อย...ทหารจับตัวมันไปขัง."
แล้วอำมาตย์ก้อโดนขังลืม....
วันนึงพระราชาออกไปล่าสัตว์อีก แต่โดนมนุษย์กินคนจับไปทั้งหมด มนุษย์กินคนก้อกินทีละคนๆ จนถึงพระราชาเป็นคนสุดท้าย...
พระราชาโดนจับแก้ผ้าแล้วใส่ลงในหม้อต้ม...
แต่มีมนุษย์กินคนตัวนึงเห็นว่า นิ้วเท้าขาดไปข้างนึง...จึงบอกว่าไอ้นี่เป็นตัวเสนียดกินไม่ได้เลยเอาไม้ไล่ตีแล้วขับออกมา
พระราชาดีใจมากวิ่งแก้ผ้าล่อนจ้อนกลับเข้าเมือง.....เย้ๆๆๆๆๆ ทันทีที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก้อให้รับสั่งเรียกอำมาตย์ออกมาจากคุกแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง "เอ้ย...เจ้าว่าไม่ผิดจิงๆว่ะ...แม้นิ้วเท้าขาดก้อยักเป็นเรื่องดีได้."
อำมาตย์ก้อยิ้มแล้วบอกว่า
"อิอิ...ดีพะย่ะค่ะ"
ปล. เรื่องอาจจะมีตอนต่ออีกนิดว่า
" แล้วตอนที่ข้าสั่งขังคุกเจ้า ทำไมเจ้าพูดว่าดีพะยะคะ " " ก็ถ้าไม่ถูกขังคุก ก็ต้องตามไปล่าสัตว์และถูกจับกิน พะยะคะ
ไม่มีความเห็น