มาอ่านการพึ่งพิงตนเองเพื่อความมีคุณค่าของชีวิต ครับ
สวัสดีค่ะ พี่เดชา
เชิญอ่านได้ด้วยความยินดีค่ะ
เพื่อความสดใสของชีวิต...เพียงแค่คิดนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ถูกต้องค่ะน้องรักหวังพึ่งพิงคนอื่น ชีวิตจึงเศร้า
ชีวิตเรา เราขอลิขิตเองไม่หวังพึ่งใคร แต่จะวางตนให้คนอื่นพึงได้
เพื่อความสุขเพราะการให้ "ชีวิตสดใส" แน่นอน
เก่งนะ...พี่ดาวเรืองอ่านแล้วเข้าใจอะไรง่ายๆ
ขอให้สดใสในสิ่งที่พึ่งพิงตนเอง
แค่คิดในการพึ่งพิงตนเองก็สดใสแล้วค่ะ...ถ้าได้ทำแล้ว...ยิ่งดีใหญ่เลยค่ะ
นึกถึงนะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ชอบบทกลอนนี้มากๆ อาจารย์แต่งเก่งจัง
ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน อยากไปมัวรอหรือหวังพึ่งคนอื่น เหมือนเอาจมูกของคนอื่นมาหายใจ...
ทำทุกอย่างด้วยตัวเราเองดีที่สุด เมื่อสำเร็จบรรลุเป้าหมายเราย่อมเกิดความสุขและปิติ อิ่มเอม และเกิดความภูมิในใจตัวเอง...ที่เรายืนด้วยลำแข้งของตนเอง
ขอบคุณที่ให้เกียรติไปอ่านบันทึกของครูใจดี ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ครูใจดีคะ
ชอบมากหรือคะ....นำไปใช้ได้เลยค่ะ
คิดได้หลายมุมมองนะ...พี่แต่งเอง
ขอบใจนะที่เข้ามาเยี่ยมชม
-สวัสดีครับ...
-"เพราะหวังพึ่งผู้อื่นจึงมีทุกข์ ไร้ความสุขสมหวังยังสงสัย
คิดทำอะไรที่พึ่งตนเองตลอดไป เพราะในใจความสุขเข้ามาเยือน "
-ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน.....
-ขอบคุณครับ
ดีใจที่ได้รู้จักค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง
ยินดีที่ไปที่บันทึก ค่ะ....
จะพยายามอ่านบันทึกให้ทุก เรื่องค่ะ
cheer...
สวัสดีค่ะ
แวะมาเก็บเกี่ยว การไม่หวังพึ่งพิง จึงสดใส...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะคะ
ด้วยความยินดีค่ะ คุณphayorm แซ่เฮ
แล้วค่อยคุยใหม่นะ
อิสระ สดใส ไร้พันธนาการ นะคะครูพี่จิ๋ว หายเงียบไปหลาย สบายดีนะคะ ยังคิดถึงค่ะ
น้องปู....ยังนึกถึงนะ...ก็สบายดีค่ะ