ผญา (กลอนอิสาน) ยกย่องครูบาไว้เหนือเศียรเกล้า
ทศกันฐ์ฟันตีฆ่า ยิงศาสตราอาวุธไส่ รามและลักษมณ์ผลักป้องไว้ ยามภัยต้องเข้าจ่องดึง
มีความหึงหวงน้อง มณโฑทองปองใจลักษมณ์ เผยพระพักษ์ลักส่งยิ้ม เกิดพิมพ์แค้นแม่นทศกันฐ์
ภาพประจักษ์ที่ว่านั้น เกิดห่ำหันวีกระโจน ตีหัวโขนบรมครู ผู้ฝากบาคาถาไว้
มาตกใจไกล้สิแจ้ง อยากแถลงคำเว้าต่อ แม่นเกิดเหตุอิหยังน้อ เอามาต่อคำฝันไว้ พอได้เว้า เล่าผญา
เกิดเป็นเซื้อซาติแฮ้งอย่าเหม็นสาบกุยกัน ความสัมพันธ์ไทยอีสานให้ฮักแพงกันไว้
ไผเฮ็ดดีนี้ซ่อยยู้ ซอยกันซูฮู้อย่าลื่น ไผสิกลืนชาติเชื้ออีสานได้แม่นบ่มี
เอามาตีเป็นคำอ้าง ทางภาษา ผญาใหม่ ถ้อยความในได้เปลี่ยนบ้าง ตางแต้มยุคสมัย
เพื่อเข้าใจในคำเว้า ยังยึดเอาโบราญว่า บ่อาจจาว่าอวดฮู้ คุณครูท่านยังไส่เศียร พี่น้องเอ๊ย
ความเห็น (2)
สุดยอด ผญา บ้านเราค่ะ
เกิดเป็นเซื้อซาติแฮ้งอย่าเหม็นสาบกุยกัน ความสัมพันธ์ไทยอีสานให้ฮักแพงกันไว้
ไผเฮ็ดดีนี้ซ่อยยู้ ซอยกันซูฮู้อย่าลื่น ไผสิกลืนชาติเชื้ออีสานได้แม่นบ่มี
สวัสดีค่ะ
มีแต่คำยาก ๆ รู้เรื่องเป็นบางคำ แต่เข้าใจว่าเป็นภาษิตข้อคิดเตือนใจ ขอขอบคุณค่ะ