เพราะด้อยปัญญาจึงต้องสุ่มเดาเอาเอง เทียบเคียงกับเหตุการณ์ในชีวิต นำมาบันทึกไว้เป็นโจทย์เผื่อวันข้างหน้าจะได้คำตอบ
- วันนี้เป็นวันที่จิตใจสับสนวุ่นวายเป็นที่สุดอีกวันหนึ่ง ดั่งที่บันทึกเหตุปัจจัยเอาไว้แล้วในบันทึก่อนหน้า
- จริง ๆ แล้วก็อาจสามารถปล่อยวางได้ ถ้าประสงค์เช่นนั้น เพราะเมื่อตะกี้นี้เข้านอนแล้ว และก่อนนอนก็สวดมนต์ไว้พระเหมือนที่เคยทำ โดยเฉพาะถ้าวันไหนจิตวุ่นวายก็จะสวดอิติปิโสไปเรื่อย ๆ จนหลับ ไม่เกิน 5-10 นาทีก็จะหลับไป วันนี้ก็เช่นเดียวกัน พอสวดได้สัก 4-5 เที่ยวก็พบว่า จิตใจเริ่มสงบเป็นปกติมากขึ้น และเริ่มเข้าสู่สมาธิ
- ผมเข้าใจว่า วิปัสสนาตอนจิตใจเป็นสมาธิ จะได้ผลดีกว่าการวิปัสสนาตอนที่จิตใจวุ่นวาย
- แต่จากประสบการณ์วันนี้ ผมพบว่า ปัญหาทางโลกก็ทำให้เรามีปัญญาขึ้นได้เช่นกัน ผมหมายถึงว่า ในความสับสนวุ่นวายทางโลกก็มีธรรมแสดงอยู่ตรงหน้า ถ้าเห็นก็จะทำให้เกิดปัญญาได้เช่นกันทำนองนั้นขอรับ