เมื่อมีนักศึกษาพิการทางสายตาเข้าอยู่หอพัก

เมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 2553 เวลาประมาณบ่าย 2 โมงในวันอาทิตย์สุดสัปดาห์ ขณะนั่งทานไก่ทอดเคเอฟซีอยู่ที่เซ็นทรัลขอนแก่นกับน้องสาว ก็ได้รับโทรศัพท์จากบุคคลไม่ทราบฝ่าย แจ้งว่าพานักศึกษามาเข้าอยู่หอพัก....จะมาขอกุญแจห้องพัก  ผมก็งงๆเล็กน้อย เลยสอบถามไปว่าอะไร ยังไง เขาบอกว่า เป็นนักศึกษาพิการทางสายตา ตอนนี้กำลังขนของจะเข้าห้องพัก แต่ไม่มีกุญแจ รบกวนอาจารย์มาเปิดห้องให้ได้ไหม  ผมก็งงๆ เลยตอบไปว่า สักครู่ครับ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง ผมจะเข้าไป....และแล้วเมื่อมาถึงหอพักชายที่ 11 ก็ไปหาน้องนักศึกษาและเปิดประตูห้องให้ พร้อมช่วยขนของเข้าในห้องพัก  ในใจก็รู้สึกสงสาร เพราะหอพกัถูกออกแบบให้คนปรกติอยู่ ไม่ได้รองรับคนพิการ เกรงว่าเขาจะอยู่ลำบาก.............แต่คณะก็จัดหารุ่นพี่มาคอยดูแลด้วย น่าชื่นชม.

ในเย็นวันที่ 30 เอง นักศึกษาทั้งสองคนก็ไปร่วมกิจกรรมเชียร์ด้วย ผมก็ติดตามดูและให้พี่เลี้ยงน้องใหม่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด

เห็นรุ่นพี่เดินจูงมือเขาข้ามถนนหน้าหอพักด้วยความลุ้นระทึก เพราะรถเยอะมาก และเอาใจช่วยเขา

ในบางวันผมเห็นเขามาใช้ห้องน้ำร่วมกับเพื่อนๆที่หอด้วยความลำบาก 

เมื่อหัวค่ำก็เห็นเขามาจากคณะ ฝ่าฝนมา เพื่อนหรือไม่ก็รุ่นพี่ นั่งเช็ดรองเท้าที่เปื้อนโคลนให้ก่อนขึ้นหอพัก

ผมเห็นถึงความมีสปิริตของเขา ในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นด้วยความตั้งใจ อดทน และไม่ย่อท้อ

ผมเห็นความมีน้ำใจของคนปรกติที่คอยดูแลพวกเขา

กำลังหาทางช่วยเหลือเขาให้มากที่สุดครับ

เพราะปี 1 ทั้งมหาวิทยาลัย มีอยู่แค่ 2 คน มาอยู่หอ 11 ที่ผมต้องดูแลทั้งคู่

จะเป็นกำลังใจให้เขาใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขที่นี่ครับ

ข่าวที่เกี่ยวข้อง http://www.news.kku.ac.th/kkunews/content/view/4794/