โรงเรียนของฉัน....กับอาชีพครู และการเป็นนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู
สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน...ครูชื่อ กาญจนา อินตา เป็นครูประจำชั้น ม.1/2 ครูสอนวิชาวิทยาศาสตร์ นะคะ
นักเรียนในห้องวันแรกยังนั่งนิ่งๆ ไม่คุยกันมากนักเพราะเป็นเด็กชั้น ม.1 ซึ่งเป็นนักเรียนเก่าจากชั้น ป.6 เดิม ที่โรงเรียนครึ่งหนึ่ง นักเรียนใหม่อีกครึ่งหนึ่ง ในวันเปิดเทอมวันแรกเป็นวันที่ 17 พฤษภาคม 2553 ครูประจำชั้นอย่างฉันก็ไม่เป็นอันได้สอน ต้อง home room 2 คาบแรก ตอนบ่าย และตอนเย็นครึ่งชั่วโมง เด็กต่างบอกว่าเรื่องเดิมๆไม่อยากฟังละ ฉันก็ไม่อยากพูดมากหรอก แต่เขาสั่งลงมาอีกที ทุกวันทุกวันก็จะมีการอบรมเด็กในทุกเรื่อง ตรวจความพร้อมเรื่องการแต่งกาย มารยาทในห้องเรียน การรักษาความสะอาด ฯลฯ ฉันไม่อยากจะบรรยายมากจริงๆ เพราะตอนนี้ ณ เวลานี้ รู้สึกเหนื่อย เหมือนไม่ได้พัก เริ่มท้อแท้ แต่ไม่ท้อถอย ...ฉันเครียดเพราะควบคุมชั้นเรียนไม่ได้เลย เด็กพูดแข่งกับครู เวลา Home room เด็กก็เล่น ฉันพยายามหลีกเลี่ยงการตีเด็ก และการแสดงพฤติกรรมอันไม่เหมาะสม เพราะสงสารเด็ก ถ้าเป็นลูกเราเราคงไม่ตีลูก ใช่มั๊ยคะ เราคงจะพูดดีๆ ค่อยๆสอน แต่ฉันก็มักถูกตำหนิเสมอว่าใจดีเกินไป และเรียบร้อยเกินไป ที่สำคัญฉันชอบยิ้มใส่นักเรียนด้วย แต่ฉันคิดว่าก็เราอารมณ์ดีนี่จะให้ทำหน้าบึ้งทำไม แก่ไวอีกต่างหาก ฉันเห็นครูบางท่านหน้าตาบูดบึ้งตลอดเวลา เด็กส่วนใหญ่จะกลัว แต่ฉันนี่สิเอาแต่ยิ้ม สักวันคงจะเป็นบ้าแน่ๆ เด็กไม่กลัว ฉันอยากดุ อยากด่าเป็นเหมือนครูคนอื่นจังเลย เพราะฉันไปอยู่ที่โรงเรียนแล้วเหมือนแกะดำ ยังไงไม่รู้ ฉันด่าใครไม่เป็น เพราะที่บ้าน ครอบครัวฉันไม่เคยด่ามึงกู หรือเฆี่ยนตีอย่างไร้เหตุผล พ่อกับแม่มักพูดดีๆมีเหตุผล ฉันเห็นว่าที่พ่อแม่สอนฉันมันได้ผล ทำให้เราไม่ก้าวร้าว ฉันจึงคิดว่าฉันน่าจะใช้วิธีนี้สอนเด็กบ้าง และสมมติว่าเด็กพวกนี้เป็นลูกเราเอง เราควรอบรมและสั่งสอนให้เขาเป็นคนอ่อนโยน ที่สำคัญเรียบร้อยด้วย แป็นการทำหรือประพฤติมาจากใจสั่งมา ไม่ใช่จากการบังคับขู่เข็ญ ฉันเป็นครูที่อ่อนหัดเอามากๆ ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี ฉันไม่อยากใช้ความรุนแรงกับเด็กไม่ว่าจะทำร้ายร่างกาย หรือทำร้ายจิตใจ ....เอ๊...จะหาทางออกยังไงดีน๊า...เครียดจังค่ะ ทุกวันนี้ฉันอยากสอนเด็กให้เต็มที่พวกเขาจะได้แน่นความรู้ แต่การอบรมสั่งสอนนี่สิช่างกินเวลาคาบเรียนเหลือเกิน ทำให้ไปเข้าสอนเด็กช้า ไปตั้งหลายนาที ฉันรู้สึกแย่มากที่ สอนไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยโดยเฉพาะ ชั่วโมงแรก เพราะ เด็กที่เรียนคาบต่อจาก Home room มักเสียเปรียบเพื่อนห้องอื่น ได้เวลาเรียนน้อยกว่า ...เฮ้อ....คิดแล้วกลุ้ม กลุ้มใจ กลุ้มใจ
หากมีผู้หวังดีกรุณาชี้แนะนะคะ จะขอบพระคุณอย่างสูง โปรดติดตามตอนต่อไป
ความเห็น (7)
เข้ามาแวะทักทาย...ให้กำลังช่วยเด็กต่อไปงับ
ขอบคุณมากนะคะคุณเส้าหลง สำหรับกำลังใจ
ประสบการณ์จะสร้างเราให้เป็นครูที่สามารถควบคุมชั้นเรียนเอง โดยไม่ต้องใช้วิธีหน้าบึ้งหน้าบูด หรือ วิธีที่ก้าวร้าวจนไม่สมควรจะเป็นครู ครับ ;)
ว่าแต่ ... ไม่เขียนบันทึกต่อหรือ ?
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Ongkuleemarn
กำลังได้มาเขียนวันนี้เองค่ะ ช่วงนี้สุขภาพย่ำแย่ค่ะ ทำงานหนักไปหน่อย มรสุมมากมาย หนูจะพยายามสู้ต่อไป และยึดอุดมการณ์เดิม คือ เราจะไม่ก้าวร้าวกับเด็กและมีเหตุผลเสมอในการทำโทษ ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะ อยากบอกว่าทุกๆคนย่อมมีปัญาหด้วยกันทั้งนั้น แต่เราต้องมีปัญหาไว้เพื่อแก้ค่ะ อย่ายอมแพ้ หนูก็เคยเป็น หนูอายุ 27 ปี ตอนสมัครงานอยากเป็นแค่ครูพี่เลี้ยง เพราะไม่อยากเป็นครู มาตอนแรก ทุกๆวันจะต้องมีคนเดินผ่านหน้าห้อง แล้วหัวหน้าก็ลงมาว่ากล่าวทุกๆ นาที เนื่องจากปัญหาจากครูเก่า ไม่ค่อยชอบครูใหม่ ทำให้เราทำงานไม่ได้เต็มที่นัก เพราะเป็นเหมือนหนูที่ไปใจดีกับเด็ก ไม่อยากตี แต่เด็กในห้องจะไม่เรียบร้อย ไม่เชื่อฟัง ไม่สามารถควบคุมชั้นเรียนได้ ทำให้ถูกตำหนิอยู่เสมอ เครียดค่ะ และเด็กที่ห้องก็มักจะเป็นเด็กที่มีปัญหา บางครั้งเราก็รับฟังคำว่ากล่าวตักเตือนมาแก้ไข แต่อย่าไปใส่ใจมากนักเลยค่ะ ถ้าโดนตำหนิก็แสดงว่าเราอยู่ในสายตาเขาเสมอ จนเดี๋ยวนี้หนูจะหากิจกรรม หรือเรื่องเล่าต่างๆ ร่วมร้องเพลง นำสิ่งที่สนใจก่อนเข้าบทเรียน อาจจะลองถามดูว่าเด็กชอบอะไร สนใจอะไรเป็นพิเศษบ้าง แล้วลองทำเป็นว่าเราสนใจในสิ่งที่เขาพูด เด็กทุกคนไม่ว่าจะอนุบาล ประถม มัธยมต้น-ปลาย ก็ชอบให้คนพูดดีด้วย อยากให้คนสนใจ ลองเปลี่ยนมาเป็นเหมือนเพื่อน บางทีเด็กอาจจะเข้ากับเราได้ดีก็ได้ อย่าว่าแต่เด็กเลยค่ะ ลองนึกดูว่าเราต้องพูดในสิ่งที่เด็กรู้อยู่แล้วทุกๆวัน เด็กยังเบื่อแล้วเราจะไม่เบื่อได้อย่างไรค่ะ อาชีพทุกอาชีพ ใส่หน้ากากเข้าหากันเสมอ ขอแค่วันนี้ พรุ่งนี้ และทุกๆวัน เราทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ ขอแค่เด็กเข้ากับเราได้ ก็ไม่มีใครมาทำอะไรเราได้หรอกค่ะ ถ้าว่างยังไงสามารถมาคุยด้วยกันได้เสมอค่ะ ท้ายนี้ขอฝากตัวเป็นสมาชิกอีกคนนะค่ะ โบว์
อย่าให้เด็กอยู่ว่างโดยไม่มีกิจกรรมทำ จะช่วยได้มากนะค่ะเป็นกำลังใจให้
เพราะครูก็ไม่เคยตีและดุนักเรียนเลย
นักเรียนรักนะคะ
ครู คือ ผู้สร้างโลก ด้วยการสร้างศิษย์
เป็นกำลังใจให้คุณครูครับ
ขอบคุณครับ...