เพิ่งคิดรักแมวเมื่อต้องรักษาแมวป่วย

“ เมตตาธรรมค้ำจุนโลกา” ไม่ว่าคนหรือสัตว์ก็ต้องการความรักและการดูแลในทุกยาม.... ความรักที่มีความเอื้ออาทรทำให้โลกนี้ มีความสุขได้อย่างแน่นอน

*** เมื่อครั้งแมวดำจรจัดพลัดหลงเข้ามาอาศัยอยู่ที่บริเวณบ้าน ลูกสาวก็หาซื้ออาหารเม็ดหลายยี่ห้อและหลายรสมาให้กิน ทำให้แมวติดใจไม่ยอมไปไหน มิหนำซ้ำยังมีแมวตัวอื่นๆอีกหลายตัวแวะเวียนมาสม่ำเสมอ แต่เจ้าแมวดำตัวผู้ได้ประกาศถิ่นไล่แมวตัวอื่นไปและแสดงความเป็นเจ้าของบ้านด้วยการกระโจนเข้าบ้านเวลาที่เราเปิดประตูได้รวดเร็วราวกับเสือซีต้า ทุกครั้งที่แมวเผ่นเข้าบ้าน มันช่างปราดเปรียวจนไล่จับก็ไม่ค่อยทัน แม้พยายามบอกลูกสาวว่าอย่าเลี้ยงเลยเพราะเป็นการสร้างภาระและจะทำให้อาการภูมิแพ้กำเริบกันทั้งแม่ลูก... แต่ลูกก็ไม่ยอม

ลูกสาวหาข้ออ้างที่จะนำแมวเข้ามาเลี้ยงในบ้านให้ได้ด้วยการนำข้อมูลนานาประเทศที่เชื่อว่าแมวดำเป็นสัตว์ผีนั้น...ไม่เป็นความจริง ...

ความเชื่อที่ว่าแมวดำเป็นเงาร้ายที่บ่งบอกว่าจะเกิดภัยอาถรรพณ์จนหาความสุขไม่ได้เป็นแค่เรื่องเล่าต่อๆกันมา ในต่างประเทศเคยมีข่าวเรื่องการระดมกำลังจับแมวดำมามาโยนใส่กองเพลิงหลายพันตัวด้วยความเชื่อว่ามีวิญญาณร้ายสิงอยู่ และเพราะเชื่อว่าแมวดำเป็นสัตว์ที่เป็นสื่อนำวิญญาณจึงเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมกับแมวดำเอาเสียเลย ถ้ามันเลือกได้มันคงเกิดเป็นแมวสวย ลักษณะดี คนไทยในอดีตเคยมีความเชื่อว่าแมวมีสีดำเป็นสีอัปมงคลไม่ควรเลี้ยงไว้ในชายคาบ้าน ...หลายๆคนที่เชื่อ... ก็พากันเอาแมวดำเอาไปปล่อยวัด กลายเป็นภาระของพระ...น่าสงสารทั้งพระทั้งแมว

เพราะบ้านเราอยู่ใกล้วัด...ทุกวันนี้บ้านเราจึงเลี้ยงแมวดำหลายตัวที่แวะเวียนมากินอาหารที่ลูกสาวเทไว้ให้ริมรั้วบ้าน ...แม้จะเพิ่มภาระเรื่องค่าใช้จ่ายและร่องรอยการทำสงครามแย่งอาหารของแมว บางครั้งเลยมาใช้สมรภูมิรบบนหลังคารถยนต์ทิ้งร่องรอยการต่อสู้ไว้รอบคัน แต่ก็ต้องอดทนและยอม...เพื่อความสุขของลูก....จริงๆแล้วผู้เขียนจะไม่ค่อยชอบแมวแต่ก็ต้องเลี้ยงกันต่อไปเพราะลูกต้องไปฝึกงานที่กรุงเทพฯ นานถึง 3 เดือน...นึกในใจว่า...เวรกรรม

การเลี้ยงอาหารแมวด้วยอาหารเม็ดสำเร็จรูป คงจะมีผลข้างเคียงหรือเปล่าไม่ทราบ เพราะไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงแมวเลย อยู่ๆแมวก็ป่วย ซึม ไอ ไม่ยอมกินอาหาร น้ำก็ไม่กิน เหมือนระบบขับถ่ายผิดปกติ พาไปหาหมอ ...หมอก็รักษาไปตามอาการ ฉีดยาไปหลายเข็ม เจาะเลือดตรวจ ให้น้ำเกลือทุกวัน ...ราว 3 วัน แมวก็ไม่ดีขึ้น กินเจลอย่างเดียว ไม่ยอมกินอาหารเม็ดเลย บางวันอาการแย่ลงมากกว่าจะดีขึ้นได้ผู้เขียนหมดค่ารักษาไปหลายพันทีเดียว กว่าจะสังเกตได้ว่าแมวแข็งแรงขึ้นบ้าง แม้จะดูไม่ปราดเปรียวเหมือนก่อน ความลำบากในการพาแมวไปหาหมอดูยากกว่าพาหมาไป...โดนแมวข่วนหลายแผลเลย

หลังจากที่หายป่วยได้ไม่นานนัก เจ้าแมวดำก็หายไป 1 คืน รอวันรุ่งขึ้นจนสายมากแล้วก็ยังไม่กลับมา ออกไปตามหาก็ไม่พบ ชักจะเริ่มไม่สบายใจ พอตกค่ำก็ได้ยินเสียงดิ้นขลุกๆ อยู่ในลังกระดาษที่เตรียมไปทิ้ง เจ้าแมวดำอยู่ในลังนั่นเอง พอเห็นเรามันลดคอลงต่ำแล้วเงยหน้ามามองเหมือนต้องการความช่วยเหลือ อุ้มขึ้นมาดูจึงพบว่าบริเวณหางแมว ขนหลุดไปเป็นแถบยาวเกือบตลอดหาง มีเลือดซิบๆ พอจับที่โคนหางก็ร้องเสียงดัง มันคงเจ็บร้าวไปทั้งหาง เจ็บร้าวระบมเลยไปถึงสะโพกและขา เมื่อวางลงที่พื้นก็เดินไม่ได้นอนซมอยู่อย่างนั้น รีบพาไปหาหมอแต่หมอก็ปิดร้านหมดแล้ว คืนนั้นเลยสืบค้นในInternet พบข้อมูลการรักษาแมวด้วยน้ำตะไคร้ จึงนำเอาตะไคร้ 3 ต้น ล้างจนสะอาด ตัดเป็นท่อน แล้วเอามาทุบตรงที่เป็นหัวๆพอแหลก ใส่น้ำพอท่วมตะไคร้ ต้มร้อนประมาณ 3 นาที พอออกสี... ทิ้งไว้ให้เย็นแล้วใช้กระบอกฉีดยา ฉีดใส่ปากให้แมวครั้งละ 2 กระบอกฉีดยา วันละ 4 ครั้ง ทุกๆวัน ( ควรต้มน้ำตะไคร้ให้ใหม่ทุกวัน) สังเกตเห็นว่าแมวสดชื่นขึ้น แต่ก็ยังคงไม่ยอมกินอาหารและเดินได้ไม่ไกลนัก จนถึงวันที่ 7 จึงยอมกินอาหารเม็ดเล็กน้อย พอเริ่มกินอาหาร ผู้เขียนรู้สึกเป็นสุขและดีใจมาก พยายามไปเสาะหาอาหารนานาชนิดที่คิดว่าแมวจะกินได้มาบำรุง เช่น อาหารแมวสำเร็จรูปอ่อนๆ ปลาทูนากระป๋อง ข้าวเกรียบกุ้ง ปลาย่าง ปลาเส้น แต่ที่แมวชอบและกินรวดเดียวหมดคือ ขนมฝอยทองกล่องละ 25 บาท แปลกจริงๆ...ไม่คิดว่ามันจะกิน

ตั้งแต่วันที่ 29 เม.ย.53 จนถึงวันนี้ เจ้าแมวผอมหน้าเศร้าที่บาดเจ็บเพราะโดนรถยนต์เพื่อนบ้านเหยียบหางบาดเจ็บสาหัส ( แต่ไม่รับผิดชอบ) กลายเป็นแมวอ้วนอารมณ์ดี เดินได้ตามปกติ และขนที่หางงอกยาวเกือบปิดรอยแผลแล้ว

ประสบการณ์ในการดูแลรักษาแมวครั้งนี้ ผู้เขียนรู้สึกเป็นสุขใจยิ่งนัก จากเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องได้ใกล้ชิดแมวป่วย...จากความสงสารและการดูแลอย่างใกล้ชิด ทำให้เห็นความน่ารักของแมวอย่างที่ไม่เคยรู้เห็นมาก่อน

พอหายป่วยแมวคงคิดว่าเราเป็นแม่ พอร้องเรียกเหมียว มันก็จะร้องเหมียวตอบ... ทุกเช้าเย็นจะมาคลอเคลียไม่ห่าง เวลาเราเดินไปเที่ยวเล่นบ้านฝั่งตรงกันข้าม จะมีเจ้าแมวดำเดินตามไปนั่งคอยอยู่ใกล้ๆ พอเราเดินกลับมันก็จะเดินตามมาทันที

สัตว์น่าสงสารที่สุดก็ตอนเจ็บป่วยนี่เอง เพราะมันบอกอาการอย่างคนไม่ได้ ตอนนี้ผู้เขียนหลงรักเจ้าแมวดำน่ากลัวนั่นแล้วและคิดว่าคงเลี้ยงตลอดไป ทั้งที่ไม่เคยคิดจะรักและเลี้ยงแมวมาก่อนเลย

ข้อคิดที่ได้จากประสบการณ์ตรง ทำให้ต้องบันทึกต่อ...เพื่อส่งผ่านไปยังผู้ที่รักสัตว์ว่า...การเลี้ยงสัตว์ไม่ใช่มีภาระแค่ให้อาหาร แต่การรักษาสัตว์เป็นสิ่งที่ผู้คิดจะเลี้ยงสัตว์ทุกคนต้องศึกษาให้มีความรู้อย่างกว้างขวางก่อน เพื่อคอยช่วยเหลือสัตว์เลี้ยงในเบื้องต้นก่อนที่จะไปพึ่งพาสัตวแพทย์ และไม่ว่าจะเลี้ยงสัตว์ชนิดใดก็ตาม ต้องมีความพร้อม ทั้งเวลาในการดูแล ค่าใช้จ่ายทั้งค่าอาหารและค่ารักษาพยาบาล จึงจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักสัตว์อย่างแท้จริง และยังเป็นบุญกุศลติดตามตัวไปอีกด้วย

“ เมตตาธรรมค้ำจุนโลกา” ไม่ว่าคนหรือสัตว์ก็ต้องการความรักและการดูแลในทุกยาม.... ความรักที่มีความเอื้ออาทรทำให้โลกนี้ มีความสุขได้อย่างแน่นอน

บันทึกตอนท้ายขอฝากไว้ว่าอย่าได้รังเกียจแมวดำ และเลิกกลัวแมวดำเถอะนะคะ...ความเชื่อบางอย่างอาจผิดพลาดและพิสูจน์ไม่ได้ ... ขอให้ผู้รักและเลี้ยงแมวทุกคนจงโชคดีมีสุข

บันทึกนี้ถึงภาพประกอบจะไม่สวย …แต่เจ้าแมวป่วยสีดำจะเป็นเรื่องราวความรักความผูกพันที่งดงามอยู่ในใจผู้เขียน...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรก็ตาม.

* มีภาพเจ้าแมวป่วยสีดำมาฝาก ไม่ค่อยสวยแต่ฉลาดมากเลยค่ะ*

เขียนใน GotoKnow โดย กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
ใน ดินสอ

คำสำคัญ (Tags): #แมวดำ

หมายเลขบันทึก: 362347เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 01:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 13:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (64)

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 01:18 น. ()

ขนาดเป็นภูมิแพ้ทั้งตัวเองและหลาน เริ่มต้นจากไม่ต้องการ แต่สุดท้ายดูแลอย่างดีเลย..นับถือครับๆ
แนบไฟล์ภาพส่งให้พี่กิติยาแล้ว แต่ไม่สำเร็จ อาจเพราะไฟล์ใหญ่เกินหรือเปล่า ไม่แน่ใจครับ

small man

เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 07:00 น. ()

เลี้ยงสัตว์นี่ ทั้งหมาและแมว สักพักก็จะเกิดความผูกพันครับ ด้วยความรักความเอื้ออาทรมี่เรามีให้สัตว์เลี้ยง เขาก็จะแสดงออกซึ่งความรักความเอื้ออาทรที่มีต่อเราครับ ช่วยให้จิตใจเราอ่อนโยนได้มาก

ฟางข้าว

เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 09:29 น. ()

แมวเป็นสัตว์ที่น่ารักมากๆค่ะ

ครูบันเทิง

เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 10:07 น. ()

โอ๋ โอ๋ น่าสงสารจังค่ะ ที่บ้านก็มีหลายตัวค่ะ

จริงๆก็ไม่ค่อยรักแมวหรอกค่ะ แต่สงสารมัน แบบว่ามันชอบอ้อนอยู่เรื่อยค่ะ

มีคำถามต้องการคำตอบที่บันทึกล่าสุดของครูบันเทิงน่ะค่ะ ..คอย คอยค่ะ..

กิติยา เตชะวรรณวุฒิ