เวลาเหงา.. มักทำให้ใจโหยหาใครสักคน
เข้ามาในชีวิต อยากพูดอยากคุย อยากระบาย
และบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ นานา พร้อมแสร้งทำตัว
ว่าเป็นน่ารัก หัวเราะง่าย มองโลกในแง่ดี แต่แท้จริงแล้ว
ชังเป็นคนเงียบเหงา หมองเศร้า และน่าเบื่อ..!
เวลาเศร้า.. มักคิดว่าตัวเองหมดกำลังในการก้าวเดินต่อ
หมดแรงในชีวิต อยากล้มแล้วไม่ต้องลุกขึ้นมาอีก
ไม่อยากมีแม้ชีวิต
เวลาท้อ.. มักคิดว่าตัวเองทำไม? ถึงทำอะไรก็ไม่ได้ดี ทุ่มเทสุดความสามารถ เพราะเหตุใดถึงได้ความผิดหวังกลับมาเป็นรางวัล
เวลาสนุก.. มักลืมว่าเคยทุกข์ ใช้เวลาหมดไปกับความสนุกทามกลางเสียงหัวเราะ แค่สนุกเท่านี้ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ปล่อยมันไป เพราะสนุกอยู่
เวลาดีใจ.. มักคิดว่านี้คือรางวัลของชีวิต แค่มีแค่นี้อะไรในชีวิตก็ไม่มีความหมาย
เวลาหัวเราะ.. มักคิดว่าเสียงหัวเราะ คือ แรงกำลังของการดำรงชีวิต และเป็นแรงพลังให้ก้าวเดินต่อ
เวลายิ้ม.. มักคิดว่าโลกใบนี้เราสามารถดำรงอยู่ได้อีกนาน แม้จะต้องเจอะเจออะไรต่อมิอะไรที่ต้องรับมือ
*** เวลามีค่า มีความหมาย เวลาไม่ได้กำจัดเท่าที่ได้อ่านมานี้ เวลาเป็นทุกๆ เรื่องราวที่เราจดจำ***
เรียน คุณเพชรสมใจ
สวัสดีค่ะ คุณสุดปฐพี
ขอบคุณสำหรับการเพิ่มเติมเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
และก็ยินดีที่เราได้มาพบกันเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณกระแต(มาตายี)
ดีใจที่คุณกระแตให้เกียรติมาเยี่ยมเยียน
เพราะได้ยินชื่อนี้มานานแล้ว ยิ่งได้แอบเข้าไปอ่านข้อมูลส่วนตัว
และทราบว่าเป็นคนร้อยเอ็ด และทำงานที่อาจสามารถ ยิ่งรู้สึกชื่นชม
ส่วนตัวดิฉันบ้านยายอยู่อำเภอใกล้เคียงอาจสามารถค่ะ อยู่เมืองสรวงใกล้ๆกัน
และมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมยายบ้าง...
ยินดีที่ได้รับการเยี่ยมเยียน จากคนมากความสามารถอย่างคุณมาตายีค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณบุษรา
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ได้มีโอกาสเข้าไปดูสุดยอดส้วม แล้วนะคะ
ขอชื่นชมโรงพยาบาลค่ะ ที่ตั้งใจสร้างสิ่ง ดีดี เพื่อผู้รับบริการ
ขอบคุค่ะ