จงเปลี่ยนความโกรธ เป็นความเข้าใจ
จงเปลี่ยนความเกลียด เป็นความรัก
การมีความรัก ความห่วงใย ความหวังดี
ต่อเพื่อมนุษย์ ก็สามารถมีได้ตลอดเวลา มิใช่หรือ
ความหวาดระแวง ความไม่ไว้วางใจ ซี่งกันและกัน
เป็นต้นเหตุของการตีความ อันนำไปสู่ความทุกข์ของชีวิตความรัก
จงเพิ่มความเชื่อใจ ลดความหวาดระแวง
ให้เขามีช่องว่างที่เป็นอิสระของชีวิตส่วนตัวของเขาบาง
"ความรัก"
คือน้ำผึ้ง คือน้ำตา คือยาพิษ
คือหยาดน้ำอมฤต อันชื่นชุม
คือเกษรดอกไม้ คือไฟรุ่ม
คือความกลุ้ม คือความฝัน นั่นแหละ "รัก"
ถ้าจะมีรัก ต้อง "รักด้วยสมอง" ค่ะ
ะรรมะสวัสดี
เห็นด้วยอย่างยิ่ง "รักต้องใช้สมอง"
แต่มนุษย์เรานี้ซิ "ใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผล"
เราจึงทุกข์กับความรัก
ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ฝึกการทบทวนและสะท้อนตนเอง
เพื่อรู้ทันตัวเอง..............
แม่นบ้อ....เจริญรรม
"อตฺตาหิ อตฺตโนนาโถ"
ถ้ารักกันไม่ได้ ก็ไม่รัก
ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน
ไม่รักกู...กูก็จักไม่รักใคร
เอ๊ะ! น้ำตากูไหลทำไมฤา
(ภาษากลอนนะค่ะ)
...รักย่อมเข้าใจในรัก...
เข้ามาร่วมเรียนรู้เจ้าค่ะ
เยี่ยมมากเลยครับกับ สะเก็ดความคิด...
ของผมเป็น สพเก็ด..ความรู้ มีโอกาสไปเยี่ยมทักทายกันนะครับ..
ธรรมะสวัสดี
สถานที่สัปปายะดีครับ เหมาะอย่างยิ่งที่จะเป็นแหล่งการเรียน
มีโอกาสจะไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน
ด้วยกรุณาแห่งจิต