ความสุข ความทุกข์ กว่าจะได้เป็นครู

สวัสดีค่ะอาจารย์ องคุลีมาลคนเราเมื่อมีก้าวแรกก็ย่อมมีก้าวต่อๆไปใช่ไหมค่ะให้เราเลือกเดินก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกเดินยังไงให้ขาไม่สะดุดกว่าจะมาถึงวันนี้อาจารย์เชื่อไหมค่ะว่าถ้าเปรียบนักศึกษา ป.บัณฑิต ห้อง 2 เป็นปลาละก็ตอนนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับปลาที่อยู่ในบึงมีน้ำเพียงริบหรี่ให้พอประทังอยู่ได้หนูไม่เคยเจออะไรที่มันทำให้หนูรู้สึกกดดันโดยเฉพาะ

เรื่องงานที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนแต่ในทางกลับกันความเหนื่อยทำให้หนูฮึดกลับมีแรงสู้เพื่อสิ่งที่ตัวเองได้ตั้งความหวังไว้นั่นคือการได้ใบประกอบวิชาชีพครูมาด้วยช่วงระยะเวลาที่อาจพูดได้ว่าสั้นมากกับการเรียนการสอนในแต่ละรายวิชาแต่กลับได้อะไรหลายอย่างที่ทำให้รู้จักกับการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าจากที่ผ่านมาเคยคิดว่าเวลามันเดินไปพร้อมๆกับเราแต่สิ่งที่มีค่ามากกว่าคือการใช้เวลาให้เป็นจากเวลาแค่ครึ่งวันที่เคยใช้มาหนูมีความรู้สึกว่ามันทำอะไรได้ไม่มากเท่าที่ควร

แต่ตอนนี้เวลากลับมีความหมายกับตัวหนูที่สุดแม้เพียงแต่จะมีเวลาเพียงแค่ 1ชั่วโมงก็ตามไม่ว่าจะเป็นแนวการสอนและวิธีปฏิบัติของอาจารย์หลายๆท่านมีเทคนิคการสอนที่แตกต่างกันออกไปแต่หนูเชื่อว่าอาจารย์ทุกท่านมีหัวใจด้วยความตั้งใจที่จะมาสอนในแต่ละสาขาวิชาเพราะบางสิ่งบางอย่างจากความรู้สึกที่หนูสัมผัสได้ด้วยการกระทำอย่างตั้งใจจริงที่อาจารย์มีให้ถึงแม้บางครั้งหนูจะมีความรู้สึกท้อบ้างในบางครั้งด้วยสภาวะหลายๆอย่างที่รุมเร้าแต่สิ่งหนึ่งที่กระตุ้นให้หนูรู้สึกได้คือ"ความตั้งใจที่อาจารย์มีให้และหนูก็มีความตั้งใจที่จะรับค่ะ "

เขียนใน GotoKnow โดย เด็กฝาง
ใน นวัตกรรมความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #ความสุขความทุกข์กว่าจะได้เป็นครู

หมายเลขบันทึก: 360950เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2010 23:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 03:00 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน