คุณพี่แม่บ้าน

วันแรกกับเพื่อนคนแรก

โดยปกติเป็นคนที่ถ้าไม่รู้จักใคร หรือ รู้จักแต่ลืมไปแล้วว่าเคยเห็นที่ไหน

มักจะไม่กล้ายิ้ม หรือพูดด้วย ...ออกจะเป็นพฤติกรรมที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง

วันนี้ฉันประชุมที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เข้าห้องสัมมนาเร็วกว่าปกติ

ในห้องมีเพียงคุณพี่แม่บ้านคนหนึ่งกำลังเช็ดโต๊ะอยู่ ฉันเข้าไป สบตา ในเสี้ยววินาทีนั้น

(เราจะทำตัวเหมือนที่ผ่านมาแกเหรอ...อยากคุย ทักทายใช่ไหม) ถามตัวเองลึกๆๆ

และตัดสินใจ ทักทายคุณพี่แม่บ้านออกไป "สวัสดีค่ะ" (โล่งอก รู้สึกดี...อยากทำมานานแล้ว)

"สวัสดีค่ะ นั่งได้แล้วค่ะ ทำความสะอาดแล้ว" พี่แม่บ้านตอบ

"ขอบคุณค่ะ พี่ทานข้าวหรือยังคะ หนูมีขนมกับนมจากบนรถทัวร์มาเยอะเลย" (ว่าแล้วก็หยิบออกมาให้พี่เค้า) ฉันตอบไป

"จะดีหรือคะ น้องเอาไว้ทานเถอะ" พี่แม่บ้านตอบ

"โฮ้ หนูมีเยอะค่ะ แบ่งกันกินดีกว่าค่ะ " ฉันพยายามอย่างจริงจัง

"งั้นขอบคุณมากนะ มีอะไรให้พี่ช่วยบอกนะ" พี่แม่บ้านตอบ และเดินออกไปจากห้องพร้อมขนม

ส่วนฉันก็อมยิ้มและรู้สึกดี

.........ช่วงพักทานอาหารว่าง............

ฉันกำลังหยิบอาหารว่าง...

"ขนมเจ้านี้อร่อยนะ ลองชิมดู" เสียงมาจากด้านหลัง เป็นเสียงของพี่แม่บ้านคนเดิม

"ค่ะ ดูน่ากินมากเลย" ฉันตอบ

"มานี่ ผ่านกำแพงเพชรไหม" พี่แม่บ้านถาม

(เอ๋ ถามแบบนี้ ...แสดงว่าพี่เค้าต้องเป็นคนกำพงเพชรแน่ๆ )

"ออ..ไม่ได้ผ่านค่ะ พี่เป็นคนกำแพงเพชรหรือคะ" ฉันตอบไป

"ใช้ค่ะ เป็นคนกำแพงเพชร เอ้าแล้วทำไมไม่ผ่าน แล้วมาเส้นไหน" พี่เค้าถามอีก ด้วยหน้าตางง

"ออหนูมาจากน่าน ผ่านแต่ เด่นชัย อุตรดิตถ์ พิษณุโลก มากรุงเทพฯค่ะ" ฉันตอบ

"เหรอ วันหลังผ่านกำแพงเพชรบ้างนะ " พี่เชิญชวน

(อืมๆๆ คงยากสักหน่อย เพราะคนละทาง)

"ค่ะพี่ถ้าวันหลังได้ขับรถเอง อาจจะลองผ่านไปท่านเส้นนั้นดู " ฉันพูดไปยิ้มไป

"มีอะไรให้ช่วยบอกนะ" พี่แม่บ้าน

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันจบการสนทนาลง และเดินเข้าห้องประชุม

(โอ้ ดีจัง วันนี้ได้เพื่อนใหม่ แม้ว่าจะไม่รู้จักชื่อ แต่ก็รู้ว่ามาจากกำแพงเพชร และยิ้มวย ใจดี)

[บุษรา]

• สวัสดีค่ะ
• แวะมาทักทาย และมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
• ขอบคุณค่ะ