แสงสุดท้ายที่ท้ายเหมือง
เมื่อวันเสาร์ที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓ นักศึกษา ป.บัญฑิต บริหารการศึกษา ม.ราชภัฎภูเก็ต ซึ่งผู้เขียนก็เป็นหนึ่งในศึกษาโข่งนี้ด้วย มีโอกาสได้ยกโขยงไปดูงานที่วิทยาลัยการอาชีพท้ายเหมือง จ.พังงา และมีของแถม คือ ศูนย์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชายประมงฝั่ง และอุทยานแห่งชาติเขาลำปี หาดท้ายเหมือง
นักศึกษาโข่ง ป.บัญฑิต บริหารการศึกษา
การจัดการในเชิงบริหาร ยึดอาจารย์ผู้สอนเป็นแนวร่วมไปด้วย ๑ คน คือ ดร.สุนันทา พิมพ์หนู สอนวิชานิเทศการศึกษา
ดร.สุนันทา พิมพ์หนู
พาหนะส่วนตัวและผู้ร่วมทาง
ออกแบบการเดินทางโดยใช้รถส่วนตัว น้ำมันส่วนตัวขับตามกันไป ๘ คัน
รองขจิต
นำโดย รองผอ.ขจิตฯ วิทยาลัยการอาชีพท้ายเหมือง ในฐานะเจ้าของพื้นที่
พบกันที่วิทยาลัยฯ มอบหมายงานที่รับผิดชอบเสร็จ ลงมติว่าเวลามีน้อย ควรนำเที่ยวสถานที่ใกล้ ๆ ก่อนจะดำเนินการเรื่องอื่นใด อิอิ
ศูนย์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชายฝั่ง
เต่าตนุ
ปลาการ์ตูน
ปะการังหน้าตาแปลกๆ
หอยมือเสือ และอีกหลากหลายพันธุ์
เลยประมงชายฝั่งไปเล็กน้อยก็เป็นสุสาน (ซาก)เหมืองแร่เก่าที่ยังเห็นร่องรอย ทำให้คิดถึงภาพยนต์เรื่องมหาวิทยาเหมืองแร่
เที่ยวจนเหนื่อยตัวเปียกไปตาม ๆ กันเพราะร้อนอบอ้าวมากเจ้าค่ะ
จึงกลับมาที่อุทยานฯ เพื่อรับประทานอาหารเย็นที่โทรจองมาตั้งแต่เมื่อวาน เมนูมีอะไรบ้างก็ดูกันเอาเอง ส่วนวัตถุขวดพวกนั้น รองขจิตฯ ไปยกมาเพิ่ม ๒ ลังเห็น ๆ
แอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์ นักศึกษาโข่งทั้งหลายเริ่มออกลาย น้องเมฆนักร้องประจำห้องหยิบกีต้าออกมาบรรเลงเพลงมองซิมองทะเล (ทะเลไม่เคยหลับ ของดิอิมพอสสิเบิ้ล) ทำให้พวกเราเคลิ้มไปตาม ๆ กัน
เพลงเดียวไม่ใช่พวกบริหารการศึกษา พี่อ้อยเริ่มออกลาย โปรดสังเกตไมโครโฟนของนักร้องกิตติมศักดิ์ทั้งหลาย (เดิมเป็นขวดเบียร์แต่ข่อยรับไม่ได้เลยเปลี่ยนให้ใช้ขวดสปายแทนขนาดพอสูสีหน่อย)
ใกล้พระอาทิตย์ตกดิน (ตกน้ำ) ผู้เขียนแอบย่องออกจากงานเลี้ยงมาเก็บภาพแสงสุดท้ายที่ท้ายเหมือง ฝนก็โปรยปรายลงมาซึ่งส่งสัญญาณร้อนอบอ้าวมาล่วงหน้าแล้ว ทำให้ท้องฟ้าไม่แจ่มใสเท่าที่ควร
จากเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่า "พระอาทิตย์ที่หาดท้ายเหมืองสวยยิ่งนัก" ได้รับการพิสูจน์ได้เท่าที่เห็น
(หัว)ใจหงาย-(หัว)ใจคว่ำ
เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบน้ำทุกคนก็กลับภูเก็ต แต่ผู้เขียนยังไม่ได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนจึงตัดสินใจเช่าโฮมสเตย์หน้าหาดพักต่ออีกหนึ่งคืน กับเจ้าดา (ธนิดา)
เช้าวันอาทิตย์ค่อยกลับไปเรียนต่อยังทัน เพราะท้ายเหมือง-ภูเก็ต ใช้เวลา ขับรถชั่วโมงเดียว
กับทะเลยามเช้า
ถนนหน้าหาดยามเช้า
เสียดายต้องรีบกลับไปเรียนที่ภูเก็ต หากเป็นวันอื่นจะสวมชุดกีฬาไปจ๊อกกิ้งบนถนนสายสายแห่งนี้ จึงรีบจรลีกลับในทันที ทำได้แค่เดินสูดอากาศบริสุทธ์ยามเช้าและยิ้มทักทายคนท้ายเหมืองที่เดินออกกำลังกายอย่างอิจฉานิด ๆ
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะพี่จิน
รอชมแสงสุดท้ายที่ท้ายเหมือง ... อีกหนึ่งเมืองเล็กๆที่ประทับใจ
หากแต่ไม่ได้ไปเยือนนานๆ แล้ว อ่านแล้วจินตนาการยิ่ง คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณปู
พี่ก็ประทับใจ อยู่ใกล้บ้านเราเอง เดี๋ยวไปใหม่ ไปเช้ากลับเย็นยังได้เลย
มาชมภาพอีกรอบค่ะพี่จิน เห็นถนนเลียบหาดแล้ว ให้คิดถึง
ทุกๆเช้าที่เคยปั่นจักรยานเส้นนี้ทุกวี่วัน เวลาฟังเพลงก็ให้คิดถึง
ไว้จะนำภาพอดีตๆ ที่เคยไปพักทำงานที่นั่นมาแลกเปลี่ยนกัน ฝันดีนะคะ
ดีจังค่ะ มีกิจกรรมดีๆ มาเล่าสู่กันฟังแบบนี้อีกนะค่ะ เต่าน้อยน่ารักจัง
เต่าตนุตัวนี้ชอบไหมค่ะหนูเบียร์
ดีใจจังเลยที่ได้อ่านบันทึกนี้
เป็นความสุข สบายๆ
และพระอาทิตย์ยามเช้าที่ให่พลังจักรวาล
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ krutoiting
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชม
นายขจิต อนันตวิทยวงศ์
มีโอกาศมาเที่ยวอีกนะ ยินดีต้อนรับเสมอ
สวัสดีค่ะ ท่านรองขจิตฯ
รับรองว่าจะไปเที่ยวอีกแน่นอน ขอบคุณน้ำใจชาวท้ายเหมืองที่มีให้
ตื่นขึ้นมาเห็นผู้คนเดินออกกำลังกาย แล้วอิจฉาคนที่นี่จังเลย
สวัสดีค่ะคุณราชิต
คุณกล่าวได้ถูกต้องแล้ว
เราต้องช่วยกันพูดให้คนอื่นเข้าใจ ช่วยกัน ๆ
พังงามิวสิค
ฟังเพลงออนไลน์ 24 ชั่วโมง