สิ่งดีมีอยู่ : จิตอาสาโกทูโน เยียวยาผู้ป่วยโรคไต ร.พ.หนองคาย ตอน เล่าเรื่องเดินทาง

ตีสองครึ่ง นาฬิกาบนข้อมือบอกเวลา

ผมสะลึมสะลืมเดินลงจากรถทัวร์ที่สถานีขนส่งผู้โดยสารปรับอากาศ จ.ขอนแก่น หลังจากโดยสารยานยนต์คันยาวนี้มาจากสถานีขนส่งผู้โดยสาร จ.ตาก

ซึ่งก่อนหน้านั้นผมเกาะติดรถคนงานก่อสร้างจากบ้านที่ดอยมูเซอ และขอให้ไปส่งที่จุดที่ผมจะขึ้นรถ

รถออกจากสถานีเกือบหนึ่งทุ่ม ขึ้นได้ผมก็หลับยาวกระทั่งมาถึงจุดพักรถ แอร์บัสเสียงห้าวเชิญชวนให้ผู้โดยสารลงไปกินข้าวตอนสามทุ่มกว่า พร้อมเปิดไฟสว่างจ้าไปทั่วทั้งคัน เล่นเอาผมตกใจตื่น

รถออกเดินทางต่อ ผมพยายามข่มตาหลับแต่ก็ไม่ยอมหลับ

จะอ่านหนังสือ ไฟอ่านหนังสือก็ไม่ติด เลยควักโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นเกมโซโดคุหลายเกม คะเนว่าง่วงนิดหน่อยก็ข่มตา กว่าจะหลับได้ก็ผ่านไปเนิ่นนาน ขณะผ่านอุทยานแห่งชาติน้ำหนาวตาผมยังค้างเติ่ง

หลับได้ไม่นานก็ตื่นเมื่อรถจอดที่ อ.ชุมแพ จากนั้นก็หลับ ๆ ตื่น ๆ กลัวว่าจะเลยไปถึงมุกดาหารปลายทางของรถทัวร์คันนี้

ผมลงรถที่นี่เพื่อจะต่อรถไปที่ จ.หนองคาย เข้าร่วมโครงการ GotoKnow : Go to หนองคาย จัดค่ายอาสา เยียวยาผู้ป่วยโรคไต ที่ ร.พ.หนองคาย

เป็นปกติธรรมดาของสถานีขนส่งผู้โดยสารต่างจังหวัดทั่วไป เมื่อลงจากรถแล้วก็มักจะมีคนขับรถรับจ้างนานาชนิดมาไถ่ถาม ยื้อแย่งกันไปส่งผู้โดยสาร กว่าจะแหวกออกมาได้เล่นเอาเหนื่อย และอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดอาการหิวขึ้นมา แม้ไม่ถึงขั้นตาลาย

ผมแบกเป้เดินโต๋เต๋ไปรอบ ๆ สถานีขนส่ง เพื่อหาอะไรกิน

เดินไปเดินมาเจอกลิ่งไฟนีนอนสว่างจ้า บนกล่องเขียนว่า “อาบ อบ นวด”

แห่ม...!!! หันหลับกลับแทบไม่ทัน

ก็จะตีสามอยู่รอมร่อ ร้านรวงก็ปิดไปเป็นธรรมดา ที่แปลกใจสถานบริการนั้นยังไม่ยอมปิด

เมื่อไม่ประสบความสำเร็จในการหากิน ก็กลับมานั่งในอาคารสถานีขนส่งผู้

ในสถานีขนส่งยามนี้ มีผู้คนอยู่ไม่น้อย แต่เชื่อไหมว่าเป็นคนขับรถรับจ้างจำนวนค่อน บ้างก็ยึดม้านั่งยาวเป็นที่นอน บ้างก็จับกลุ่มคุยกันโฉมงโฉงเฉง ผมต้องเจียมเนื้อเจียมตัวหาที่นั่ง

มิได้ตำหนิพวกเขาหรอกครับ คนหากลางคืนเพื่อกินกลางวันเช่นนี้ คนที่มีทางเลือกก็ไม่น่าจะมีใครเลือกทำ คนเหล่านี้น่าจะเข้าข่ายคนจน ผมพูดกับตัวเองว่าทำไมคนจนบ้านเราจึงมีมากเสียเหลือเกินทั้งที่ทรัพยากรธรรมชาติก็ยังอุดมสมบูรณ์อยู่...

นั่งได้สักพักก็ควักเอาขนมที่แจกบนรถทัวร์มาแค่นลงท้องประทังหิว

ตีสามครึ่ง รถทัวร์จากกรุงเทพฯ ปลายทางหนองคายแวะส่งผู้โดยสารที่สถานีนี้ ผมก็กระโจนขึ้นรถ

ขึ้นรถได้พยายามจะข่มตาหลับออมแรงไว้เพื่อเป็นลูกมือคุณน้องพรทั้งหล้า

แต่ก็หลับ ๆ ตื่น ๆ พอจะหลับแอร์บัสเสียงห้าว (อีกแล้ว) ประกาศเรียกผู้โดยสารเตรียมตัวลงตามสถานีรายทาง เสียงลอดจากลำโพงน่าจะราว ๆ ๘ หลอด ผมสะดุ้งตื่นทุกครั้งเมื่อเสียงนั้นแผดมา

ฮ่วย...!!! คนจะนอน

มาถึงสถานีขนส่ง จ.หนองคาย ตอนหกโมงกว่านิดหน่อย

สายตาเหลือบไปเห็นตลาดเช้าอยู่ข้าง ๆ สถานีขนส่ง ก็เลยแบกเป้เดินชมตลาดเช้า

มางานนี้ไม่ได้เอากล้องติดมาด้วย จึงควักเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อถ่ายภาพ

เวรกรรม !!! แบตเตอรี่หมด น่าจะเป็นผลมาจากการเล่นเกมเมื่อคืน...

เดินวนเวียนอยู่ในตลาดเพื่อหาร้านนั่งกินกาแฟ และขอชาร์ทโทรศัพท์ พบร้านกาแฟอยู่ในตลาด เข้าไปนั่งสั่งกาแฟแล้วทำหน้าเจื่อน ๆ ขอชาร์ทโทรศัพท์

เจ้าของร้านก็ใจดี๊ดี กุลีกุจอให้ความช่วยเหลือ

คนหนองคายน่ารักจริง ๆ

เลยสั่งกาแฟไปซะสองแก้ว ปาท๋องโก๋จานนึงกับไข่กระทะอีกชุดนึง อิ่มแปล้สบายท้อง

ขณะรอชาร์ทโทรศัพท์ก็นั่งเขียนบันทึกนี้แหละครับ

สงสัยแบตเตอรี่โทรศัพท์จะพอใช้งานได้แล้ว ขอโทรหาทีมงานก่อนนะครับ

เรื่องราววันนี้จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป

เขียนใน GotoKnow โดย หนานเกียรติ
ใน จิตอาสา

คำสำคัญ (Tags): #จิตอาสาโกทูโน#ร.พ.หนองคาย#เยียวยาผู้ป่วยโรคไต#จิตอาสา gotoknow

หมายเลขบันทึก: 357152เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 07:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 14:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (29)

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 08:21 น. ()

สวัสดีค่ะ

พี่คิมยังอยู่ที่โรงแรมค่ะ
สนุกกับรสชาติของชีวิตนะคะ ถ้าหากวัยละอ่อนกว่านี้
ก็จะบ่นรำพึงรำพันความทุกข์ยากลำบาก พาลโกรธมากมายเลยใช่ไหม
พี่คิมออกใส่บาตร ทำบุญกับพระ ทานเผอเป็นอาหารเช้า
กลับมาเก็บของที่โรงแรม จะกลับคืนนี้เหมือนกันค่ะ

JJ

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 08:24 น. ()

ได้กุศลครับ ทีมงานจิตอาสา

ปริมปราง

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 08:58 น. ()

แวะมาทักทายค่ะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 08:58 น. ()

เดินทางพอๆๆกับโปงลางสะออนเลยพี่
รออ่านอีกครับ
แอบมา เขาให้คุมสอบวิทยานิพนธ์ ขจิตเซ็ง

kpam boon

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 09:15 น. ()

เป็นวิถีแห่งการเดินทางที่แสนจะทรหดมากเลยนะคะ คุณพี่หนานเกียรติ
การเดินทางไปบ้านยายที่หนองคายของแป๋มแต่ละครั้ง ตอนเด็กๆจะเป็นทางรถไฟเพราะบ้านอยู่ใกล้สถานีรถไฟมากกว่า
โตขึ้นก็ไปรถยนต์ส่วนตัว ไม่เคยไปทางรถทัวร์เลยค่ะบอกตรงๆ
บันทึกของพี่เป็นประสบการณ์เดินทางไปหนองคายที่นำมาให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง
ขอให้มีความสุขกับกิจกรรมจิตอาสามากๆค่ะ.

พิชชา

เขียนเมื่อ 9 พฤษภาคม 2010 09:40 น. ()

การเดินทางธรรมดา ที่ไม่ธรรมดานะเจ้า
น้องเดินทาง ขอนแก่น เชียงใหม่บ่อยๆ ... โชคดีที่ขึ้นหัวค่ำ ถึงที่หมายเช้าเลย
ถ้าลงระหว่างทางต่อรถแบบนี้ยามดึกๆ สาวสวยแบบน้องคงสยอง 555
ขอให้มีความสุขกับกิจกรรมและมวลมิตร G2K นะเจ้า

หนานเกียรติ