งานไม่รู้จบ
วันนี้อาจารย์ให้มาเขียนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องงานที่ทำไม่รู้จะเริ่มยังเอาเป็นว่าแนะนำสถานที่ทำงานของฉันก่อนละกันนะคะ ฉันเริ่มชีวิตการทำงานที่โรงเรียนจักรคำคณาทร จังหวัดลำพูน เป็นโรงเรียนติดอันดับที่ 69 ของประเทศ (ดูดีมากค่ะ)
เมื่อฉันเรียนจบเมื่อปี พ.ศ. 2551 เปิดหางานใน INTERNET เห็นประกาศรับสมัครเจ้าหน้าที่การเงิน ที่โรงเรียนจักรคำคณาทร จังหวัดลำพูน ความคิดแรกนึกขึ้นมาต้องมีเส้นแน่เลยก็เลยลองไปสมัครแต่ก็ไม่ได้หวังไรมากมายพอเขาประกาศรายชื่อก็ปรากฏว่าได้ทำงานจริงๆ ดีใจอย่างบอกไม่ถูก
วันแรกที่เริ่มทำงานตื่นเต้นมากจากเจ้าหน้าที่การเงินได้ย้ายมาทำงานพัสดุด้วยเนื่องจากพี่ที่ทำอยู่เขาลาออกกระทันหัน งานพัสดุเป็นที่หนักมากแต่การเงินก็ยังต้องทำอยู่ภาระหน้าที่งานของฉันคือทำเอกสารเกี่ยวกับซื้อและจ้างทุกอย่างของโรงเรียนซึ่งขั้นตอนเยอะมากจึงทำให้การทำงานล่าช้า(แล้วฉันก็โดนด่าประจำใครไม่มาทำไม่รู้หรอกว่ามันหนักแค่ไหน) แล้วยังต้องทำงานการเงินซึ่งต้องทำเยอะมาก
การทำงานไม่ว่าที่ก็ต้องมีอุปสรรค์ มีทั้งคนที่รักและคนเกลียดเป็นธรรมดา การโยกย้ายจึงเป็นธรรมดาของการทำงาน ในเทอมต่อไปมีข่าวมาว่าดิฉันอาจจะต้องย้ายไปทำงานห้องพยาบาลซึ่งเป็นที่ฉันไม่ถนัดมากที่สุดแต่ทุกอย่างมันเป็นความเห็นที่ตรงกันของผู้ใหญ่ซึ่งเราก็ไม่อาจจะตอบโต้ได้และเป็นเพราะเหตุผลใดนั้นที่ต้องย้ายงานฉันฟังแล้วก็เข้าใจดีว่าเป็นเพราะความหวังดีของผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพ
เดินหน้าต่อไปไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ความเห็น (5)
ว่าที่คุณครู ณัฐวรรณ ;) ...
ครูขอบันทึกยาว ๆ อ่านแล้วเหมือนว่าน่าจะมีเนื้อหาอีก ... และขอการตกแต่งแบบง่าย ๆ แต่ดูดีตามหลักการออกแบบที่ครูได้สอนไว้ครับ ;)
เดี๋ยวจะแวะมาดูอีกรอบครับ ;)
ขอบคุณค่ะอาจารย์
ที่จริงยังเขียนไม่เสร็จนะคะ
แล้วจะแก้ไขให้เสร็จเรียบร้อยนะคะ
สวัสดีครับK. ณัฐวรรณ ผมได้อ่นและก็เข้าใจนะว่าการทำงานทุกอย่างมีอุปสรรค์ตลอดไม่ว่างานอะไรนะแต่ผมก็หวังว่าถ้าเราตั้งใจที่จะทำแล้วไม่มีอะไรเกินความสามารถของตัวเราเองนะครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณค่ะท่าขุนสำหรับกำลังใจนะคะ