มาลัยน้ำใจ

สมัยนี้ อะไรๆ เขาก็ส่งเป็น e-mail หากันแล้ว มิใช่หรือ??

“พี่ ลดา..พี่ ลดา มีไปรษณีย์ ของพี่..ครับ “ ธุรการเรียกพลางวิ่งเหยาะๆ ตามผู้เขียนตั้งแต่เช้า ผู้เขียนรู้สึก แปลกๆ ปนงงๆ ค่ะ สมัยนี้ อะไรๆ เขาก็ส่งเป็น อีแมว (e-mail) หากันแล้ว มิใช่หรือ?? ทำไมยังมีไปรษณีย์ อีกหนอ?? หรือว่า จดหมายทวงหนี้ ?? ..

พอเห็นกล่อง..อ๋อ!! พัสดุไปรษณีย์ แบบนี้ส่งทางสาย cable ไม่ได้เน๊าะค่ะ แต่ เอ..ใครกันหนอ ส่งอะไรมาให้ เราไม่เคยได้รับพัสดุไปรษณีย์ แบบนี้นานมากแล้วนะ พลันสายตารีบมองที่ชื่อ ผู้ส่งทันที อ้อ..ป้ามาลัย (นามสมมติ)

ป้ามาลัยเป็นผู้ป่วยเบาหวานคนหนึ่งที่ผู้เขียนเคยดูแล ที่นี่ ค่ะ http://gotoknow.org/blog/085731/334444

ระหว่างการดูแล เป็นเวลาเกือบสองเดือน ป้ามาลัยกังวลและพูดตลอดเวลาว่า แผลจะหายทันงานบวชของลูกชายใหมหนอ? ป้ามาลัยให้ความร่วมมือดีมากค่ะ มาล้างแผลทุกวัน ขณะอยู่ที่บ้านก็ดูแลแผลดีมาก ถ้าต้องเดินบนพื้นเปียก สกปรก ป้าจะสวมถุงพลาสติก (ถุงกรอบแก้ป) ก่อนสวมรองเท้าอีกทีค่ะ แผลสะอาดทุกวัน ผู้เขียนชมป้ามาลัยและยกเป็นตัวอย่างให้ผู้ป่วยรายอื่นๆได้เรียนรู้เสมอ แผลของป้าดีขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถเดินได้ตามปกติ

ระหว่างการดูแล ป้าเคยพูดกับผู้เขียนว่า “ป้าขอที่อยู่ที่ทำงานได้มั๊ย? เผื่อป้ามีของเล็กๆน้อยๆ อยากจะส่งมาให้ เพราะบ้านป้าอยู่นครพนม ค่ะ

ผ่านไปเกือบเดือน ก่อนสงกรานต์เล็กน้อย ป้ามาลัยจัดงานบวชให้ลูกชาย ตามที่วาดฝันไว้ เสร็จงานแล้ว ลูกสาวส่งภาพมาให้ผู้เขียนดูทาง e-mail ผู้เขียนรู้สึก ปลื้มปิติ ไปกับป้ามาลัยด้วย ค่ะ

งานบวชเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้ว วันนี้ป้ามาลัยคงคิดถึงเรา ..ดูสิ ส่งอะไรมาให้ เป็นผ้าถุงมัดหมี่พร้อมชายผ้าถุงอีกหนึ่งชิ้น ถ้าจะใส่ต้องเย็บติดกันค่ะ (คนอีสานเรียกผ้าซิ่นตีนจก?:ผู้เขียน)

ผู้เขียนขอขอบพระคุณป้ามาลัยมา ณ ที่นี้ ขอให้ป้าสุขภาพดีและมีความสุข ค่ะ

รวมทั้งผู้อ่าน ด้วยค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ลดาวัลย์
ใน เพื่อชีวิต..คุณลดา

คำสำคัญ (Tags): #ผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูง#ผู้ป่วยเบาหวาน#ผ้ามัดหมี่#พยาบาล#แผลเท้าเบาหวาน

หมายเลขบันทึก: 354480เขียนเมื่อ 27 เมษายน 2010 16:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน