ห่วงคนไทย

ทำไมกฎหมายไทย ไม่ถูกบังคับใช้

สวัสดีค่ะพี่น้องทุกท่าน ก็ห่างหายไปนานน่ะค่ะก็ด้วยเหตุผลส่วนตัวค่ะมิอาจเล่าขานได้หลังจากเสนอบทความครั้งสุดท้ายไปแล้วก็มีภารกิจมากมายในบทบาทหน้าที่ของครูที่ต้องพัฒนาลูกศิษย์ให้เป็นคนพึ่งตนเองได้รู้เท่าทันสถานการณ์ที่เิกิดขึ้นทั้งในและต่างประเทศดิฉันดีใจลึก ๆ ที่เห็นลูกศิษย์ส่วนใหญ่ไม่ได้ไปสร้างปัญหาให้สังคมหลาย ๆ คนเป็นคนดีอย่างโดดเด่นนี่แหละคือส่วนใหญ่ที่ครูต้องการ และเป็นการตอบแทนบุญคุณของศิษย์ที่ให้ครูทุกคน แต่ก็ต้องยอมรับว่าลูกศิษย์ของครูอีกนั่นแหละกำลังสร้างปัญหา และทำลายบ้านเมืองของตนเองอย่างบ้าคลั่งโดยมีประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง พร้อมกับอ้างความเป็นประชาธิปไตยเป้นเครื่องมือในการดำเนินการเพื่อให้บบรรลุเป้าหมายของตนเองโดยไม่คิดถึงคนส่วนใหญ่ของประเทศว่าเขาคิดอย่างไร หากประเทศไทยมีพลเมืองคิดกันได้แค่นี้แล้วเรายังจะมีความหวังว่าประเทศไทยจะดำรงอยู่ได้อีกหรือ ลูกหลานเราจะมีแผ่นดินให้ซุกหัวนอนอย่างอบอุ่นอยู่อีกหรือ  เพื่อไม่ให้ทุกอย่างสายจนเกินไปดิฉันขอเรียกร้องให้รํฐบาลจงใช้กฎหมายในการปกครองแผ่นดินเถอะค่ะ ถ้าท่านไม่มีผลประโยชน์แอบแฝงดิฉันว่าคนไทยแยกดีเลวได้แน่ ๆ ค่ะ เมืองไทยต้องอยู่กันแบบ ธรรมาภิภาลค่ะ  ชาติไทยจึงจะยืนยงต่อไป

[แสงแห่งความดี...]

สวัสดี ครับ

เข้ามาอ่านบันทึก ฉบับนี้แล้ว

มีความรู้สึกร่วมเช่นกัน ครับ

ขอบพระคุณ ครับ

 

[มณีจันทร์]

เข้ามาสวัสดีผู้ร่วมวิชาชีพเดียวกัน..ฝากดอกสร้อยไว้ให้..๑ ดอกค่ะ ปั้นเอ๋ยปั้นดิน กี่หยาดหยดเหงื่อรินสิ้นความหมาย ปั้นแล้วกลายทลายลงไม่คงคลาย ไม่ถึงฝั่งดั่งหมายเหนื่อย,หน่าย,งง เช่นครูพร่ำสอนสั่งยังสู่ศิษย์ ไม่สัมฤทธิ์เสร็จได้ใฝ่ประสงค์ นักปั้นดินให้เป็นดาวร้าวใจปลง แต่ยังคงปั้นดินอยู่ครูไทยเอย