กวีวรรคทอง (๘๘) บทกวี วิญญาณสยาม
วิญญาณสยาม
กวีวรรคทอง (๘๘) บทกวี วิญญาณสยาม
อีทิสังฉันท์ ๒๐
อาสยาม...ณ ยามจะสนธยา
คระมึมทมึน ณ พื้นนภา ยะเยียบเย็น
ดินก็เดือดและเลือดก็สาดกระเซ็น
ทั้งลมก็กวาดพินาศกระเด็น ตะโครมครืน
ผีกระหายและทรายกระเหิมจะกลืน
ด้วยชั่วที่โฉดด้วยโหดที่หืน และหิวโหย
เปรตก็กู่วะวู่วะหวิววะโวย
สะท้อนวะแว่วผะแผ่วผะโผย สพรั่นพรึง
ตาก็เกลือกเถลือกถลนทมึง
ทั้งลิ้นก็แลบให้ลานตลึง และขวัญบิน
กลอกกระเดือกขยอกขย้อนให้ยิน
ก็เลือดของสูที่กูจะกิน ที่แดงแดง
เออ......ที่แดงแดง.........ฮ่ะฮ่ะฮ่า!
................เลือดแดงแดง ! !
แดงแดง ! ! !
นั่น....ดูนั่นสิ ผีร้ายมันกำลังคำราม...นั่น....
กลอกกระเดือกขยอกขย้อนให้ยิน
ก็เลือดของสูที่กูจะกิน ที่แดงแดง
แต่...............
แม้ว่าเลือดจะอาบกำซาบระแหง
อย่าสั่นสยบอย่าซบแสยง สยามเอ่ย
ไทยจะทนระทบระทมระทดเคย
ถึงดินก็ท้าและฟ้าก็เย้ย บ่ยำเยง
คนและผีบ่มีที่คนจะเกรง
พลังของคนที่ลือละเบง จะล้างผลาญ
มือที่ไกรและใจที่แกร่งตระการ
จะโถมพลังที่ใครบ่ทาน เข้าทดแทน
......
กวีการเมือง ๒๕๐๗
คำสำคัญ (Tags): #กวีการเมือง
หมายเลขบันทึก: 350316เขียนเมื่อ 8 เมษายน 2010 06:01 น. ()ความเห็น (2)
ชอบอ่านงานวรรณกรรมมากๆคะ
แต่บางชิ้นก็ต้องกรองหลายๆชั้นนะคะ
เพราะการจินตนาการอาจเกินเลยพลอยหลงประเด็นกันได้
อย่างการเมืองวันนี้คนเดือนตุลายังเห็นต่างกันสุดขั้วลยนะคะ
ขอบคุณครับ
เพียงนำเสนอกวีวรรคทอง ในอดีตเท่านั้นครับ
...............
และสำหรับผม มีขั้วเดียวครับ
ความสงบสุข เรียบร้อยของบ้านเมือง
.........
วันนี้ไม่ใช่
ขอบคุณอีกครั้งครับ