"ปัญหาหลายอย่าง..สู้ตามลำพังบ่ไหว..."

แรงใจในหน่วยงาน

"ปัญหาหลายอย่าง..สู้ตามลำพังบ่ไหว..."

เสียงเพลงต่ายอรทัย ที่เพื่อนในหน่วยงาน สอ.เปิดแล้วนั่งดู ลอยเข้ามาให้ได้ยิน พอดีช่วงนี้มีโครงการ มีหลายสิ่ง หลายอย่างที่จะทำ แล้วมีความรู้สึกว่าคนอื่นในหน่วยงาน ไม่ได้ยินดี ยินร้าย จะใส่ใจกับเราเท่าที่ควร ทำให้เริ่มมีความรู้สึกท้อนิดๆ ว่าหลายเรื่องหลายโครงการที่เราคิดจะทำไม่เห็นใครมาใส่ใจด้วยเลย

หรือว่าเราเอาปัญหา เอาทุกอย่างมาแบกรับไว้คนเดียวบนบ่า บางครั้งตำแหน่งที่สูงกว่าเราไม่เห็นว่ามีการดิ้นรนอะไร...

"พี่...ที่ออกหมู่บ้านตอนบ่ายนี้เลื่อนไปวันอื่นได้ไหม?"

"พี่ว่าตอนนี้พักไว้ก่อนนะ เพราะไม่ได้ประสานงานกับ อสม.ที่หมู่บ้านไว้เลย คนอื่นก็ไม่อยู่ เอาเวลาช่วงนี้มาเตรียมงานวันผู้สูงอายุร่วมกันดีกว่านะ พี่ว่า" ผมตอบด้วยน้ำเสียงค่อนข้างปลงกับวิถีที่ทำงานแห่งนี้ที่กำลังจะย้ายออกไป ไม่รู้ว่าที่ สอ.ใหม่ที่ไปจะหนักกว่าเดิมไหม?

จะทำอย่างไร? ให้มีแรงใจในการทำงานได้ไม่ต้องเพิ่ง หรืออาศัยปัจจัยภายนอกดี...

ผ่านมาอ่านช่วยร่วมกันแลกเปลี่ยนด้วยนะครับ