ลูกสอนแม่ แม่สอนลูก
เย็นวานนี้ระหว่างทางกลับบ้าน ลูกสาววัย 8 ขวบ นั่งๆ แล้วเธอเกิดสะอึกสะอื้น พลางบอก แม่ช่วยคุยกับครูให้ลูกย้ายที่นั่งได้มั๊ย "ทำได้เหรอลูก" "ครูจัดไปแล้วและเพิ่งเปิดเทอมได้ เดือนเดียวเอง" ดิฉันย้อนถามแบบตั้งใจให้เขาคิดอีกครั้ง ว่าทำได้ หรือเปล่า ซักถามกติกาของห้องเป็นยังไง (ตั้งใจสอนให้เขาเป็นเด็กเคารพกติกา) "ลูกเห็นแม่ของ แนนนี่ (เพื่อนสนิท) คุยกับครูแล้วก็ได้ย้ายมานั่งข้างหน้าเลย" "ลูกอยากให้แม่คุยกับครูบ้าง" "ลูกบอกแม่ซิคะว่าลูกอึดอัดอะไร ถ้าต้องนั่งที่เดิม" "อาร์ต ชอบแกล้ง" "ชอบเรียกลูก ว่าปลาร้า ปลาเค็ม ปลาปักเป้า" "ลูกไม่ชอบ"
"หนูก็ชอบแกล้งน้องเหมือนกัน เด็กๆ ก็ชอบแกล้งกันทั้งนั้นแหล่ะ "
"ไม่รู้แหล่ะลูกไม่อยากนั่งข้างอาร์ตแล้วพรุ่งนี้แม่ต้องมาบอกครูนะแม่"
แม่เงียบ........ ลูกเงียบ
" ถ้าแม่ไม่บอกลูกจะบอกพ่อ เพราะครูในโรงเรียนเชื่อพ่อ พ่อพูดอะไรลูกเห็นคนทำตามหมด"
เอาละซิคุณแม่เจอโจทย์ยาก ดิฉันนิ่งไปพักใหญ่ นึกไม่ออกว่าจะพูดต่อยังไง นึกในใจว่าลูกกำลังใช้ความ พยายามเอาความสนิทสนมส่วนตัวเพราะพ่อเป็นเพื่อนครูด้วยกันและลูกได้จดจำสิ่งที่แม่ของเพื่อนจัดแจงให้ลูกได้จนสำเร็จ ไปเรียบร้อยแล้ว ถ้ายอมทำให้ตอนนี้ลูกจะคิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกและทำได้อย่างปกติ ตามความต้องการของตัวโดยไม่คิดถึงกติกา
ก่อนนอนดิฉันคุยกับลูกว่า
"ลูกลองคิดดูถ้าแม่ของทุกคน ในห้องลูกไปบอกครูทุกวัน ว่าอยากย้ายที่นั่งให้ลูกตัวเองเพราะ.......อย่างโน้น อย่างนี้ คุณครูจะทำยังไงคงต้องปวดหัวตายแน่ที่จะต้องทำตามความต้องการของเด็กทุกคน ลูกไม่สงสารครูเหรอ" "อีกอย่างห้ามคิดพ่อตัวเป็นเพื่อนครูแล้วจะทำให้ได้ทุกอย่าง" "ลูกต้องมีวิธีจัดการกับเพื่อนที่มีหลายแบบเองเพราะลูกต้องเจอกับเพื่อนที่มีนิสัยต่างกัน"
"ถ้าลูกทนอะไรไม่ได้แล้วให้แม่จัดการให้ทุกครั้ง อีกหน่อยลูกจะจัดการอะไรไม่ได้"
(ลูกจะรู้เรื่องมั๊ยเนี่ย แม่พูดซะยืดยาว)
น้องปลาเงียบไป ดิฉันคิดว่าเขาคงหลับแล้ว และแล้วน้องปลาพูดออกมาว่า "แม่ไม่ต้องแล้ว ลูกจะจัดการเอง" ดิฉันแอบยิ้มในความมืดที่การพูดของเรา นำไปสู่การคิดจะจัดการอะไรด้วยตัวเอง ลองรอฟังผลก็แล้วกัน อยากรู้เหมือนกันเขาจะจัดการยังไง บนความเชื่อว่าเด็กๆ เขาคงมีวิธี นิทานเรื่องนี้ทำให้ต้องย้อนมามองที่ตัวเอง "ยอดนักจัดการ" ที่ผ่านมาเราคงจัดการให้ซะทุกอย่าง เลี้ยงลูกไปเลี้ยงลูกมา จนลูกคิดว่าแม่มีบทบาทในการจัดการให้เขาซะทุกเรื่อง
ความเห็น (7)
ลูกสายเรียนอนุบาล 2 ,ลูกชาย อนุบาล 3 จะสอนลูกเสมอว่าอยู่ รร.
เพื่อนคนไหนไม่อยากเล่นกับเรา เราก็ไม่ต้องไปเล่นกับเค้า
ถ้าเพื่อนคนไหน เกเร เราก็อย่างไปเล่นกับเค้า เพราะคนเกเรจะไม่มีใครอยากเล่นด้วย และ ก็เช่นเดียวกันถ้าเราเกเร เราก็จะไม่มีเพื่อน
เพื่อนคนไหนชอบเล่นกับเรา เราก็เล่นกับเค้า
ถ้าเราใจดี มีน้ำใจ แบ่งขนม สิ่งของให้เพื่อน เพื่อนก็จะรักเรา เราก็จะมีเพื่อนมาก
ลูกชายอายุ 5 ขวบ ฟังเข้าใจ และทำตาม ชอบมาเล่าว่าเพื่อนในห้องไม่มีใครแกล้งกันหรอก เพราะรู้จักกันหมดแล้ว ดูเค้ามีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อน
แต่ ลูกสาวคนเล็ก ตอนอยู่เตรียมอนุบาล ยังชอบแย่งของเล่นกับเพื่อนอยู่ ตอนนี้พูดให้ฟังบ่อย เริ่มดีขึ้นตามลำดับ ตอนนี้เรียนอนุบาล2แล้ว คุณครูบอกว่าเป็นเด็กใจดี แบ่งบัน เพื่อนหลายคนชอบเล่นกับเค้า และทำให้อยากไปเรียนมากขึ้น (ดิฉันคิดว่าเพื่อนมีความสำคัญกับเด็กวันนี้มาก)