เมื่อความทุกข์บานเป็นความสุข

“...พอกลางคืนที่ได้มีเวลาส่วนตัวกัน จึงค่อยไต่ถามว่าใครเป็นอะไร ใครเสียชีวิต ทำอะไร อยู่กันอย่างไร เป็นอย่างไรบ้างตอนนี้ เหมือนกับความทุกข์ในใจเราถูกแบ่งปันออกไป เราเองก็ช่วยแบ่งเอาความทุกข์ ผ่อนน้ำหนักของความเจ็บปวดในใจของผู้สูญเสียมาไว้กับเรา ไม่ใช่มีแต่เราที่ทุกข์ทนอย่างโดดเดี่ยว มีเพื่อนร่วมทุกข์กับเราด้วย รู้สึกตัวเบาขึ้น เริ่มจะไว้ใจ ให้ความรักซึ่งกันและกัน พอเรามีความรักเหมือนเป็นการเยียวยาจิตใจกันเอง งานอบรมนี้มาด้วยน้ำตา แต่กลับไปด้วยรอยยิ้ม...” 
 
                    โดย ณัฐกานต์ เต๊ะละ ประธานกลุ่มสตรีสานสัมพันธ์สู่สันติสุข    << อ่านต่อ >>

ฉบับเต็ม : http://www.dsrrfoundation.org/2009-11-27-02-07-02.html