นิราศความทรงจำ
นิราศหาดดอกเกด
(บันทึกความทรงจำแห่งวันวาน)
หาดดอกเกด สวนสะออน ภูกุ้มข้าว ภูค่าว (วัดพุทธนิมิต)
น้อมบูชากราบไหว้ ครูกลอน
ผู้ปลุกปั้นสั่งสอน ศิษย์นี้
ขอจงประทานพร ล้ำเลิศ
บันทึกแต่งแต้มชี้ รสถ้อยวรรณศิลป์
โอมประสิทธิเพี้ยง ภาวนา
สถิตถ้อยอักษรา เสนาะล้ำ
บรรจงยิ่งมนตรา จารจด
ผู้สดับต้องมนต์พล้ำ เพรียกร้องร่ำหา
นิราศรสบทกานท์กังวานแว่ว
บรรยายความตามฝันอันเพริศแพรว กวีแก้วมือใหม่ได้กล่าวกลอน
คือบันทึกความทรงจำลำนำเล่า จากลำเนาประทับภาพอนุสรณ์
เมื่อครั้งเคยร่วมทัศนาจร “สวนสะออน-หาดดอกเกด”เป็นเหตุการณ์
ที่บรรจงลงหมึกบันทึกถ้อย ล้วนเรียงร้อยจากใจใช่คำหวาน
เพื่อเตือนย้ำครั้งหนึ่งให้ยืนนาน ล่วงวันวานผันผ่านได้อ่านทวน
วันที่สี่กันยาครารุ่งสาง เวลาย่างตีห้าพาโหยหวน
ต้องรีบตื่นจากนิทราแสนรัญจวน เก็บข้าวของเร่งด่วนเดินทางไกล
กราบหลวงพ่อขอพรเป็นที่พึ่ง จงดลถึงจุดหมายดังขานไข
ให้คณะเดินทางอย่างปลอดภัย ในรุ่งเช้าฟ้าใสดั่งใจปอง
รถจอดรอหน้าหอกันทรฯ เหล่าคณะลูกทัวร์เริ่มขนของ
เสียงเรียกขานเช็คจำนวนเป็นทำนอง หนิงสนองตอบมีสิบสี่คน
เมื่อครบครันรถพลันสตาร์ทเครื่อง มุ่งสู่เมืองกาฬสินธุ์ถิ่นน้ำข้น
ทะยานแหวกหมอกม่านอันพร่ามน ท่องถนนทัศนาประสบการณ์
ถึงลำปาวหนาวลมห่มขุนเขา สายหมอกเคล้าธารสวยห้วยละหาน
ตะวันทอแสงทองส่องโอฬาร สู่พฤกษ์ไพรตระการเขียวขจี
ลงจากรถเดินท่องธรรมชาติ ณ ริมหาดดอกเกดตามวิถี
ฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งดั่งกวี แต่งแต้มสีคีตกาลงานประพันธ์
เห็นเรือน้อยลอยคว้างอยู่โค้งฟ้า ทอดสายตามองไปในโค้งฝัน
ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายและเงียบงัน เหมือนตัวฉันอ้างว้างทางแรมรอน
หอบความคิดหลบมุมพักตรงหลักหิน สูดอายกลิ่นความหวังนั่งถ่ายถอน
อำลาหาดดอกเกดด้วยอาวรณ์ มุ่งสู่สวนสะออนที่ตราตรึง
คือป่ากว้างอุดมด้วยพืชพันธุ์ไม้ สัตว์น้อยใหญ่อาศัยเป็นที่พึ่ง
ทั้งลิงค่างบ่างชะนีห้อยโหนดึง วิเวกโหวยโหยหึงดังอึงไพร
อีกทั้งเหล่าสกุณาถลาล่อง เสียงแซ่ซร้องร้องเพราะเสนาะใส
ดุจสังคีตดีดบรรเลงเพลงปลุกใจ คนผ่านมาผ่านไปได้รับฟัง
ว่าเสียงนี้ที่ได้ยินคือชีวิต และมีอิสรภาพนอกกงขัง
หาใช่เครื่องดนตรีในโกดัง ที่ใครใครต่างหวังจะครอบครอง
พอเดินดุ่มถึงซุ้ม“ตามใจอ้าย” เริ่มผ่อนคลายหายเหงาเบาสมอง
พักดื่มน้ำล้างหน้าตามครรลอง ตอบสนองชื่อซุ้มดั่งใจจินต์
ในขุนเขาเวิ้งว้างเส้นทางเถื่อน คิดถึงเพื่อนคนเก่าเฝ้าถวิล
ก่อนเคยร่วมเที่ยวชมได้ยลยิน ยังไม่สิ้นกลิ่นฝันพลันจากไป
เสียงอาจารย์เรียกนิสิตให้ขึ้นรถ เวลาหมดรีบเร่งอย่าสงสัย
ให้ทุกคนเก็บภาพประทับใจ กำหนดการมีที่ใหม่ให้เที่ยวดู
รถเคลื่อนล้อวิ่งออกจากชายสวน สายลมหวนโบกมือลาหน้าอดสู
สัตว์น้อยใหญ่ร้องอวยชัยอยู่เกรียวกรู ต้องมุ่งสู่ภูกุ้มข้าวแดนเก่ากาล
ตะวันรอนสะท้อนแสงยิ่งแรงกล้า อาบยอดหญ้าสีทองผ่องไพศาล
เสียงท้องร้องโอดโอนอยู่ลนลาน คือสัญญาณเตือนภัยได้สำแดง
หยุดแวะพักข้างร้านก่อนเดินเที่ยว ทานก๋วยเตี๋ยวข้าวปลาพักขาแข้ง
เดี๋ยวเดินต่ออีกไกลไม่มีแรง อีกหลายแห่งบนภูดูของดี
พออิ่มหนำสำราญหน้าบานชื่น ยิ้มระรื่นแบกกระเป๋าอย่างเร็วรี่
นัดที่หมายรวมกลุ่มกันอีกที ต่อจากนี้มีอะไรให้โทรมา
พิพิธภัณฑ์ภูกุ้มข้าวเล่าประวัติ ระบุชัดกำเนิดโลกได้ศึกษา
จากหลายพันล้านปีที่วัฒนา ยังสง่าเป็นหลักฐานโบราณคดี
เล่าเรื่องราวกำเนิดอวกาศ อุกาบาศก์ดวงดาวอันหลากสี
ภูเขาไฟลาวาเปลวอัคคี ไหลรวมเป็นมณีชั้นหินงาม
ซากฟอสซิลมากมายได้เรียนรู้ ล้วนตั้งอยู่เรียงรายน่าเกรงขาม
ทั้งปลาใหญ่ไดโนเสาร์บอกรายนาม แดนสยามหนึ่งนี้ที่เลื่องลือ
หลบอายแดดแผดร้อนมาซ่อนพัก หยุดตั้งหลักกระหายน้ำหาที่ซื้อ
เหลือบมองไปเห็นร้านค้าอยู่ขวามือ รีบกระตือรือร้นกระโจนไป
“สักกะวัน” นั้นหรือคือชื่อวัด เห็นถนัดตั้งอยู่กลางภูไสว
นมัสการพระธรรมหนุนนำใจ ขอพรชัยอำนวยโชคสุขสำราญ
จวนเวลาบ่ายคล้อยจะถอยกลับ บางคนหลับเพราะแรงล้าน่าสงสาร
บางคนร้องเพลงรื่นหน้าชื่นบาน สนุกกับประสบการณ์ผ่านวันคืน
เห็นอาจารย์บอกมีที่เที่ยวต่อ ใครทดท้ออยู่บนรถอย่าได้ฝืน
ใครมีแรงแข็งขันยังหยัดยืน เติมไฟฟืนแล้วตามมาจะพาไป
เปิดตำนานภูค่าวพุทธบาท พระไสยาสน์งามสง่าน่าเลื่อมใส
ชื่อวัดพุทธนิมิตก้องดังไกล กลางพฤกษ์ไพรธรรมชาติสงบงัน
ล้วนผู้คนหลั่งมาบูชาไหว้ ชำระใจเหมือนขึ้นสู่แดนสวรรค์
ทั้งอิ่มบุญอิ่มศรัทธาได้แบ่งปัน ดูสุขสันต์ทุกผู้ที่มาเยือน
อยู่เบื้องหน้านั่นศาลากรุไม้เก่า จึงเดินเข้าข้างในเก็บภาพเหมือน
ต้องแปลกใจในความงามยากลืมเลือน พระกลาดเกลื่อนถูกจัดเข้าเป็นรูปทรง
ออกจากกรุลุถึงอุโบสถ ดูงามงดลวดลายอานิสงค์
สลักรูปทศชาติพุทธองค์ จารตำนานดำรงศาสนังค์
ล่วงเวลาสายัณห์ตะวันคล้อย จำต้องถอยคืนถิ่นถวิลหลัง
กลับมหาสารคามตามภวังค์ หากมีหวังจะมาใหม่ดั่งใจปอง
ลาแล้วหนอกาฬสินธุ์ถิ่นดอกเกด อาณาเขตความงามไม่เป็นสอง
โอ้ลำปาวเจ้าอย่าเหงาน้ำตานอง อย่าเศร้าหมองโอกาสหน้ามาเที่ยวเดิน
นิราศหาดดอกเกดจึงเขียนฝาก แต่งลำบากกว่าเดินทางกันห่างเหิน
จุดมุ่งหมายในการแต่งไว้อ่านเพลิน หากล่วงเกินต้องกราบขออภัย
แม้ผิดพลาดประการใดอภัยด้วย หรือจะช่วยวิจารณ์ขับขานไข
อ่านจบแล้ววอนขอเล่าต่อไป ให้ศิษย์มีกำลังใจได้แต่งกลอน
ขอขอบคุณอาจารย์ผู้จัดเที่ยว ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ผ่านอักษร
โอกาสมีปีหน้าทัศนาจร จะเขียนกลอนมาให้อ่านอีกท่านเอย
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
- ทุกที่ที่ไปล้วนแต่ฝากความทรงจำให้เก็บฝัน ถึงคืนวันที่ผ่านมาทรงคุณค่าน่าจดจำ
- ไม่ค่อยได้เจอกันนะครับ
- อย่าลืมเขียนเรืองราวมาให้อ่านบ่อยๆนะครับ
- เป็นกำลังใจให้ในทุกๆการเดินทางของชีวิต มีความสุขมากๆครับ
- ยังจำภาพนี้ได้บ่ 555+
ขอบคุณมากนะสายน้ำที่ยังเป็นห่วงเป็น ขอให้เจ้าไหลไปไม่มีวันหยุด ให้มีพลังและล่อเลี้ยงสรรพสิ่งด้วยดีงาม