“โมเดลปลาทู” พัฒนาไปสู่ “โมเดลฝูงปลาตะเพียน”
และที่สำคัญปลาแต่ละตัวไม่จำเป็นต้องมีรูปร่างและขนาดเหมือนกัน เพราะการจัดการความรู้ของแต่ละที่มีบริบทไม่เหมือนกัน รูปแบบของการจัดการความรู้ของ แต่ละหน่วยงานจึงสามารถสร้างสรรค์ ปรับให้เข้ากับแต่ละที่ได้อย่างเหมาะสม เราจะได้เห็นปลาที่มีเอกลักษณ์ บางตัวอาจจะท้องใหญ่เพราะต้องมีส่วนของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้มาก บางตัวอาจเป็นปลาที่หางใหญ่เพราะต้องใช้ส่วนคลังความรู้มาก แต่ทุกตัวต้องมีตา ที่มองเห็นเป้าหมายที่จะไปที่ชัดเจน
แหล่งที่มา สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม (สคส.)
ปลาทูของโรงเรียนท่านหน้าตาเป็นอย่างไร ตาใสหรือขุ่นมัว ตัวโตหรือผอมโซ หางยาวหรือหางสั้น
ได้ความรู้เพิ่มมากขึ้นและเข้าใจมากขึ้นด้วยค่ะ
ได้ความรูมากครับ