ย้อนมองกลับมาดู Blog เก่าๆของตัวเอง

เอ้อ!! แปลกใจว่าใครมาเขียนบันทึกใน Blog ของเราฟ่ะ อ่านๆไปมันก็สำนวนที่เราเขียนเองนี่เอง.....เป็นไปได้หรือเนี่ยว่าเราเขียนได้ขนาดนี้ยังไม่แน่ใจตัวเอง...มันทำให้เรารู้ว่าเราเคยทำอะไรมาก่อน....สิ่งต่างๆที่เราทำนั้นมันเป็นองค์ความรู้ของเราเองและอาจจะเป็นประโยชน์ขององค์กรได้......จากบันทึกล่าสุด....จนถึงปัจจุบัน...เวลาผ่านไปร่วม...2 ปี ได้..ลืม username & password ไปแล้วดีนะที่ยังสามารถทำการค้นห้า ใหม่ได้.....จะใช้ความพยายามอีกครั้งหนึ่ง...ที่จะเข้ามาเขียน....บันทึก...สิ่งที่ได้พบเห็น.....อีกครั้ง....เวลากลับมาอ่านดูรู้สึกมีความสุขลึกๆๆๆ...บอกไม่ถูก

ตอนนี้มีลูกชาย....อายุ10 เดือนแล้ว......แต่เราไม่ได้อยู่กับเค้าเพราะต้องทำงาน......

....ชีวิต..แบบที่พ่อแม่ต้องเข้าไปทำงานในเมืองกรุง...เอาลูกไปให้ปู่-ย่า-ตา-ยายเลี้ยงเราไม่อย่างเป็นอย่างนั้นเลย....สมัยก่อนตอนที่ไม่มีลูกคิดเสมอว่าเราจะไม่ทำอย่างนั้นแต่พอต้องมีลูกเป็นของตัวเอง.....สิ่งที่เราไม่อยากทำกลับจะต้องมาทำ......เราจะต้องไม่ยอมให้สังคมแบบนี้กลืนเราไปเราจะต้อง...ทำให้ครอบครัวกลับมาอยู่พร้อมหน้า-พ่อ-แม่-ลูก

นี่แหล่ะ...ชีวิตของคนต่างจังหวัด.....ทำงาน....เมืองกรุง......