ออกค่ายโรงเรียนบานห้วยน้ำผัก แม้หนทางลำบากแต่กำลังใจพร้อมเดินฝ่าฟัน

เด็กนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยน้ำผักน่ารักกันทุกคน มีแค่ 16 คน จากอนุบาลถึง ป.6

เมื่อวันที่ 8-9 มีนาคม 2553 ผมและเพื่อนๆ น้องๆ ได้เดินทางไปบริจาคอุปกรณ์การเรียนการกีฬา เครื่องกันหนาว ที่โรงเรียนบ้านห้วยน้ำผัก ต.แสงภา อ.นาแห้ว จ.เลย

การเดินทางไปออกค่ายในครั้งนี้เป็นการออกค่ายที่ต้องเดินทางยาวนานมาก ระยะทางจาก มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถึงโรงเรียนบ้านห้วยน้ำผัก ไกลร่วม 420 กิโลเมตร

เดินทางผ่านภูเขา สูงชันหลายลูกข้ามเขาแล้วเขาอีก โดยเฉพาะเส้นทางจากด่านซ้ายถึงนาแห้ว เป็นถนนที่ค่อนข้างลำบาก เป็นทางชันสูงลัดเลาะไปตามเหลี่ยมเขา แต่เราก็ฝ่าความสูงชันมาได้

เขาสู่ตัวอำเภอนาแห้ว เลยนาแห้วเข้าไปยังบ้านแสงภาไปอีกกว่า 20 กิโล ผ่านบ้านแสงภาเข้าสู่ตัวอุทยานแห่งชาติภูสวนทราย ไปตามเส้นทางรอบอุทยาน ถึงบ้านห้วยน้ำผัก อันเป็นบ้านที่อยู่ห่างไกลสุด พวกเราเดินทางมาถึงหมู่บ้านก็ เกือบ 5 โมงเย็น พวกเรามีเวลาเดินรอบหมู่บ้าน ดูความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ที่ปลูกบ้านกันตามเนินเขา ชาวบ้านอาศัยอยู่กัน 75 หลังคาเรือน ชาวบ้านมีอาชีพ ปลูกข้าวโพด ปลูกผัก สตอเบอร์รี่ เช้ามาก็ออกไปทำงานในโร่ พอกลับมาตอนเย็นก็เก็บผักป่า กลับมากินเป็นอาหารเย็น ไม่ได้เสียเงินซื้ออาหารสักอย่าง อยากกินปลาก็มีลำห้วยข้างๆหมู่บ้าน ชาวบ้านมีความเป็นอยู่เ้รียบง่าย เอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนครับสำหรับชาวบ้าน

มาถึงชาวค่ายเมื่อ เลาะบ้าน (เลาะบ้านคือการเดินท่องไปในหมู่บ้าน ผมจะว่าอย่างไรดีเอาเป็นแบบไปออกเยี่ยมบ้านแล้วกันครับ)เป็นที่พอใจแล้ว ก็กลับมาที่โรงเรียน มาเล่นก๊ฬากับเด็กๆ ที่สนามโรงเรียน อัันนักเรียนมีเพียงน้อยนิดแค่ 16 คนเท่านั้นเอง จากอนุบาลถึง ป.6 มีครูอยู่ 5 คนรวมครูใหญ่ด้วย

อากาศเริ่มเย็นแล้ว ตกเย็นกลับหนาว ลมพัดมาจากเขาสูงหนาวเอาดื้อๆ พวกเราอาบน้ำกันอย่างสบายใจเหมือนหน้าหนาวดีๆนี่เอง พออาบน้ำกินข้าวเสร็จก็เปิดประเด็นล้อมกองไฟกันที่สนามหน้าโรงเรียน มีชาวบ้าน ชาวค่าย เด็กๆ มานั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน

"บ้านห้วยน้ำผักหนาวตลอดทั้งปี" พ่่อเฉลียงบอกกับชาวค่าย ถึงจะเป็นหน้าร้อนก็หนาว แล้ววงสนทนาก็ออกรส คุยกันจนดึกดื่นแล้วก็เข้านอน

รุ่งเช้าเราก็ทำกิจกรรมกับเด็กๆนักเรียน แล้วก็บำเพ็ญประโยชน์แก่โรงเรียน เช่นการจัดสื่อการเรียนการสอน สันทนาการกับเด็กๆ แจกขนมเด็กน้อย ให้เด็กวาดภาพระบายสี เล่านิทานให้ฟัง ฯลฯ สนุกสนานกันไปครับ

ครับเด็กๆทุกคนสนุกสนานพวกเราชาวค่ายก็สนุกไปตามๆกัน เราทำกิจกรรมกับน้องๆ ถึงเที่ยงกว่าๆเกือบบ่ายโมง จากนั้นเราก็เดินทางกลับ เพราะระยะทางอันไกลเหลือเกินเราจึงอยู่นานไม่ได้หากมีโอกาสได้กลับไปอีกครั้งจจะอยู่ให้นานๆเพราะ บรรยากาศที่บ้านห้วยน้ำผักดีมากๆ อากาศเย็น ความสงบของบ้านกลางภูเ้ขา ผู้คนที่นั่นก็ใจดีน่ารักกันทุกคน อยากมีโอกาสกลับไปอีกครั้งครับ

ก่อนจากโรงเรียนมาผู้อำนวยการโรงเรียน ไ้ด้มอบต้นพันธุ์ไม้ต้นเสาวรสให้สิบกว่าต้น สตอเบอร์รี่อีกหนึ่งลัง (เป็นรุ่นสุดท้ายของปี) กล้วยอีกหนึ่งเครือขนาดใหญ่แต่มันดิบนะครับ  เป็นอันกินสตอเบอร์รี่กันอย่างอร่อยรสชาติอร่อยกว่าขายตามท้องตลาดทั่วไป เห็นสีและขนาดไม่สวยเท่าขายตามตลาดแต่รสชาติอร่อยมากกว่าครับ

รับมอบของจากผู้อำนวยการโรงเรียน

อยากขอบคุณเพื่อนๆ พี่ ๆน้องๆ ที่ให้โอกาสได้เข้าค่าย และอยากกลับไปบ้านห้วยน้ำผักอีกครั้ง อยากชื่นชมความงามของหมู่บ้าน วิถีชีวิตที่สงบงามของชาวบ้าน ความน่ารักของเด็กๆ ที่โรงเรียน อากาศอันสุดแสนจะดี บริสุทธิ์สูดเต็มปวด มีสักกี่คนที่มีโอกาสได้สัมผัสกับความงามของธรรมชาติบ้างครับ

แล้วค่อยเจอกันใหม่นะครับ นักเรียนและชาวบ้านห้วยน้ำผักผมสัญญาว่าหากมีโอกาสไปจะกลับไปให้ได้ ด้วยความระลึกถึงบ้านห้วยน้ำผัก

[Boo]

เป็นประสบการณ์ชาวค่ายที่น่าชื่นชมมากๆ ค่ะ

จินตนาการเส้นทางอช. ภูสวนทรายแล้วใช่ย่อยเลย

.. ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยิ่งกันดาร ยิ่งงามงด .. ขอบคุณค่ะ

มาชม มาเชียร์ เป็นกำลังใจเช่นเคยจ้า  

[สายน้ำ ขุนเขา ลำเนาไพร]

สวัสดีครับ คุณ poo

• หนทางเข้าสู่อุทยานแห่งชาติภูสวนทรายไม่ใช่แค่ความยากลำบากในการเดินทางเท่านั้น ยังมีความงามให้ดูอีกต่างหาก ทั้งธรรมชาติป่าเขา และที่สำคัญอำเภอนาแห้วยังเป็นถิ่นมรดกทางวัฒนธรรมของเมืองเลยครับ อันได้แก่ ภาพจิตกรรมฝาผนังที่วัดโพธิ์ชัยบ้านนาพึง ต.นาพึง อายุราวๆ 400 กว่าปีครับ และยังมีโบสถ์วัดศรีโพธิ์ชัย บ้านแสงภา ต.แสงภา เป็นโบสถ์ที่สวยงามมาก อายุก็ราวๆ รุ่นเดียวกันกับวัดโพธิ์ชัยนาพึงครับ ยังมีพระธาตุดินแทน ที่มีที่เดียวในประเทศไทยอีก
• เรื่องราวความงดงามและแปลกๆยังมีอีกครับ ที่อุทยานแห่งชาติภูสวนทราย
• อยากให้ไปชมด้วยตนเองครับ ป่าไม้ขุนเขายังงดงาม ไม่ได้ถูกทำลายเหมือนๆที่อื่นครับ
• มีความสุขมากๆครับ