ชีวิตมีสองทางเลือก
แม่คับ ชีวิต คนเรามีแค่สองทางนะคุณแม่
เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2553
พี่ๆที่ทำวิจัยในกลุ่มได้นัดกันไปที่สถาบันนิด้า กรุงเทพ
นัดกันอย่างดี
มดตื่นนอน ตอนที่พี่แอ๋มโทรมานั้นแหละ6.00 น.ตามที่นัดอย่างตรงเวลาเลย (555)
นอนดึก ตี 3.30 สองคืนติดกัน คืนวันอาทิตย์วันจันทร์
เพื่อพิมพ์งานวิจัย ให้เสร็จมีส่ง จะได้ไม่อายและถูกตำหนิได้
แต่ใจตัวเองก็ตำหนิตัวเองเหมือนกัน
หากไม่ใกล้วันที่จะส่ง ก็ไม่มันส์ มั่ง
ทำไปอย่างตื้นเต้น
(...จะผ่านไม่วะเนี่ย คนอื่นเขาเตรียมกันเป็น...เดือน...อาทิตย์ เป็นวันๆ)
แต่มดเตรียม เป็นรายช.ม
(เวลาที่เหลือ ไม่รู้จักจัดสรรเวลา แล้วจะจบไม่เนี่ย?
ตัวเองยังบริหารตัวเองไม่ได้เลย...ฮึ่ม บ่นไป...ก็เท่านั้น หากไม่
รู้จักแก้ไข...รู้ตัวอีก)
พี่แอ๋มมากับท่านปลัด มารับถึงบ้าน ยังรู้สึกอายนะเนี่ย
น้ำไม่อาบ ฟันไม่แปลงสักด้วย...เหม็นทั้งรถ
ท่านอัยการ..เลย ท่านใจดีแวะให้ล้างหน้า ด้วย
ใจดี จริงหรือทนกลิ่นไม่ไหว กันแน่
แวะให้ลงล้างหน้าเข้าห้องน้ำ....ดีนะที่กระโดดจากเตียงนอน
หาเสื้อผ้าใส่ให้ถูกสี หน่อยอายเขาอีก ผิดสีผิดกลุ่ม
ขึ้นรถ หลับๆตื่นๆ พอไปถึง...นิด้า
เข้าพบอาจารย์ ทุกคน ดีใจกันยิ้มปากกว้าง หน้าบานเท่ากระดุง
(ฟัดข้าว)
แต่ตอนเช้าก่อนพบอาจารย์ หน้าตาทุกคน เหม็นบูด เหมือนข้าว
บูด7 วัน
หัวหน้ากลุ่มทำหน้าที่ได้ดีประสานงา(น) ไปพบกันทุกคน
ท่านอัยการตรวจดูงานน้องๆ
ให้คำปรึกษาพร้อมคำปลอบใจอย่างดี ดี้
ทุกคนพกพาความมั่นใจแบบกล้าๆกลัวๆ ว่า....(คงพอได้ส่ง ถ้าดี
หน่อยคงพอได้ผ่าน...หรือปรับปรุงแก้ไข...แต่ถ้าไม่ผ่านหน้าคงมีแต่
เท้าอีกาแน่ๆๆๆๆ ตบเท่าไรก็ไม่เด้งแน่)
แต่ผิดคาดทุกคนดีหมด เพราะหัวใจพกพากันมาเต็มร้อย
พี่ปูออกมาจากบ้าน ตั้งแต่ตี3 สุดยอด ถึง 7 โมงเช้า
ยืนรอนั่งรอที่นิด้าที่เดินทางหลงกรุงอีก
แต่คุณนายยังสวยเหมือนเดิม และรักสถาบันมากนะคะ
ก่อนพบอาจารย์คุณนายอุดหนุนช้อบเสื้อผ้านิดา รักสถาบันคะ)
ส่วนมดคิดว่าฝันไปว่ามากรุงเทพได้งั้ยวะเนี่ย
ยังหลับๆตื่นๆงงๆอยู่เลย
บอกให้พี่แอ๋มหยิกแขนมดหน่อยว่า "มดมาพบอาจารย์จริงๆหรือ
เปล่า"
ทุกคนในกลุ่ม ผ่านหมด มีพี่ปู พี่แอม ท่านอัยการ และน้องเก๋ แล้วมด
ด้วย สาธุ(มันลุ้น...กว่า ซื้อหวยถูก...นะเนี่ย)
ท่านอัยการกลับไปนอนตาค้างเพราะฤทธิ์กาแฟ
คืนนี้ ท่านจะได้หลับไหม?เนี่ย
คุณนายแอ๋ม โด๊ปกาแฟให้ท่านแก้วเบ้อเรอเทอ...
พูดคุยกันสนุกทั้งไปและกลับ
แต่ตอนไปคุย ....เรื่องออกไปทาง(ธรรมมะ)กับพี่แอ๋ม
แต่ขากลับ เรื่องชีวิต...
ในวัยนี้เรื่องลูกๆที่มาเล่าสู่กันฟังอย่างพี่ๆน้องๆ
จึงได้ข้อคิดดีๆมาฝาก เพียงคำไม่กี่คำ
จากหนุ่มนักเรียนนอก(ลูกชายพี่แอ๋ม)
ที่พูดคุยกับแม่เรื่องการเรียนปริญญาโทให้มีความสุข
พี่แอ๋มส่งลูกชายไปเรียนที่ประเทศอินเดีย
แม่ลูกคุยกันเป็นประจำในชีวิตต่างแดน
เรื่อง การทำบุญ การเรียน การใช้ชีวิตในทุกๆวันที่ประเทศอินเดีย
ที่อินเดียมีวัฒธรรมทางศาสนาสูง ลูกชายพี่แอมได้สัมผัสมาจนอยาก
จะบวชเสีย...แล้ว
แต่คุณแม่อยากให้ลูกเรียนจบก่อน
เป็นงัย เด็กไทย ซึ้งในรสพระธรรม
แต่มาสะดุดคำ ที่พี่แอ๋มพูดคือ
การเข้าใจถึงรสพระธรรมของลูกที่บอกกับแม่ว่า...
" ชีวิตคนเรา มีสองทาง ครับคุณแม่ "
คือทางสุข หรือ ทางทุกข์ เท่านั้นเอง
นี่คือสิ่งที่พี่แอ๋ม หรือพ่อแม่คนใดมีลูกแล้วแล้วคิดได้เช่นนี้
....ย่อมทำให้มีความสุขทั้งครอบครัว
เพราะเยาวชน มีผู้ใหญ่
ที่เป็นแบบอย่างที่ดี คือพ่อแม่แหละครับท่าน...
มดฟังแล้วประทับใจ ที่พ่อแม่มีลูกประเสริฐเช่นนี้
น้ามดขอให้มาเป็นเจ้าอาวาสวัด
ที่ดีในเมืองไทยนะหลานนะ แต่เรียนจบโทก่อนนะ
ถึงยังไม่จบในวุฒิ ทางการศึกษา
แต่ได้เข้าใจชีวิต ถือว่าได้จบปริญญาขีวิตแล้วเช่นกัน
...มีความคิดที่ยอดเยี่ยมมาก
น้ามดได้เอามาเป็นข้อคิดได้ด้วย และได้มาแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักชีวิตที่มีสองทางที่ทุกคนสามารถกำหนดได้เอง
ว่าจะเลือกทำวิจัย ทาง สุข หรือ ทาง ทุกข์
ทางสุขก็ทำให้เป็นประจำทุกวัน อย่าทำให้เสร็จวันเดียว มันทุกข์และเหนื่อยมากๆๆๆๆๆ
ส่วนเส้นทางชีวิตทุกคนมีสองทางเสมอ
ขอให้เลือกข้อที่ถูกต้องนะคะ
และนี่มาจากการอบรมของพ่อแม่ที่เป็นรากแก้วที่ดีของลูก
ต้องขอบคุณท่านอัยการที่ดูแลขับรถไป-กลับ
มดนั่งนอนหลับอย่างสบาย และขอขอบคุณพี่แอมที่ดูแล ติตามตลอดเวลาไม่ขาดสาย กินอิ่มมีกล้วยวิเศษ มี 7-11 ไว้รอข้างทาง ทั้งไปและกลับ
แต่มดไม่ได้ดูแลใครเลย...?????(หลับ)สบายๆๆๆตื่นก็คุย ปากว่างก็กิน....55555
ขอบคุณทุกคนที่ได้มารู้จักกันมากขึ้นและมากขึ้นๆ และอีกครั้งต่อไป
และตลอดกาล....ที่ไม่อาจลืมเลือน ในวันวานที่ผ่านมา
สวัสดี ไว้โม้ตอนต่อไปเดือนหน้า...ส่งวิจัยอีก
รูปสมัยไหน ก็ดูกันเอา ว่ามีใครบาง...
คำสำคัญ (Tags): #เรียนได้ทุกเวลาของชีวิต
หมายเลขบันทึก: 346852เขียนเมื่อ 24 มีนาคม 2010 17:37 น. ()ความเห็น (2)
เลือกทางสุข...ทำทุกวันดีกว่าค่ะ
