ใครจะเหมือนผมไหมหนอ ? ที่มีใจจดจ่อ เฝ้าติดตามรายการต่างๆที่แต่ละหน่วยงานจัดเพื่อแสดงความรัก ความชื่นชมในพระบารมีของในหลวงของเรา ด้วยความจริงใจ ตั้งใจ(อย่างยิ่ง) ไม่รู้จะบอกความรู้สึกอย่างไรออกมาดีนะว่า "รัก ศรัทธา ชื่นชมพระองค์ท่าน และภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย"
ช่วงต้นเดือน มิย. ผมได้ไปชมนิทรรศที่เมืองทองธานีด้วยความตื่นตาตื่นใจ วันที่ 9 อยากไปร่วมในพระราชพิธีที่พระที่นั่งอนันตสมาคม ฟังข่าวทราบว่าประชาชนเนืองแน่นมาก แก่แล้วกลัวจะเป็นลมเป็นแล้งไป เลยเฝ้าดูทีวีตั้งแต่เช้าพร้อมกันทั้งครอบครัว ทุกคนเห็นภาพแล้ว ขนลุก น้ำตาไหลด้วยความปิติ จากนั้นก็ไปตระเวณดูพลุทั้ง ศุนย์สิริกิติ์ สนามม้านางเลิ้ง รถติดอย่างไรก็สู้ ยอมเดินกันร่วม 10 กิโล(ถือเป็นอุบายออกกำลังกายด้วย)
แต่ที่ประทับใจมากคือ ครอบครัวผมสามารถไปเข้าคิวรับตั๋วเข้าชมนิทรรศการที่หอประชุมกองทัพเรือได้ในวันที่ 13 มิย. รอบ 19.00 น.ได้เห็นอะไรสดๆ หลังพระราชพิธีเสร็จไปเพียงวันเดียว บอกไม่ถูกว่าดีอย่างไร ถือเป็นนวัตกรรมการนิทรรศการที่น่าเป็นแบบอย่างได้ สามารถเข้าถึงจิตใจทุกคนได้อย่างกระชับ...อยากให้ทุกคนได้ชมกันจริงๆ โดยเฉพาะเด็กๆ (อยากให้ขยายเวลาต่ออีก) ยังมีอีกหลายรายการที่คงเล่าไม่ไหว
ตอนนี้ก็ใส่เสื้อเหลืองทุกวัน ใครจะบอกว่าให้ใส่แค่วันจันทร์ก็ไม่ฟังแล้ว จะทำตามกระทรวงสาธารณสุขที่เขาประกาศให้ข้าราชการใส่ทุกวันได้ หน่วยราชการอื่นทำบ้างคงไม่ว่ากันนะ
ใครมีความรู้สึกอะไรดีๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เล่าสู่กันฟังบ้าง
ยังเขียนได้น่าอ่านเหมือนเดิมนะครับ