ในตอนที่ 2 นี้ ผมขอนำเอาบทร้องบทร้องประกอบที่เกี่ยวข้องในพิธีทำขวัญนาค ที่มีความสำคัญอีกบทหนึ่ง ไม่ค่อยได้ยินได้ฟังกันในช่วงหลังนี้เลย ในสมัยก่อนคนรุ่นเก่า ๆ จะได้ฟังก็ต่อเมื่อเวลาที่พระท่านเทศนาสอนนาค เป็นบทร้องแบบพูด เรียกว่าทำนองเสนาะ (ธรรมวัตร) ชื่อบท “โล้สำเภา” (สำเภาทอง)
เอหิตาตะตา เจ้านาคเอ๋ย พ่อชาลีศรีสุริวงศ์ บรรจงรักพระโพธิญาณ หวังว่าจะข้ามฝั่งคาละสงสาร ถึงฝั่งสถานอย่างนี้ก็นับว่ายอดยากที่บุคคลจะข้ามได้ สำเภาลำใดขนพานิช ย่อมตกแต่งต่อติดสลักเสลา พ่อว่าสู้สำเภาลำนั้นไม่ได้ พ่อจึงหวังตั้งใจ เอาเจ้ามาเป็นสำเภาจึงเอาเป็นการจะแล่นเข้านิพพานอันสมหวัง มาเถิดนะพ่อร้อยชั่งของบิดา มาช่วยพ่อต่อเภตราเสียให้ดิบดี ครบ 21 ปี ต่อมาเอาสบงครองเป็นชันยาชโลมน้ำมัน เอาจีวรครองนั้นเป็นสีทา เอาสังฆาฏิเป็นดาดฟ้าและม่านกั้น เอาอังสะแพรนั้นเป็นเหล็กยึด รัดประคดอกเป็นเหล็กยึดและโซ่ร้อย เอาผ้ากราบเป็นธงห้อยวรรณะโสภา เอาตาละปัดที่ป้องหน้าปักเป็นเสากระโดง เอาย่ามเป็นสายระโยงรยางค์และเชือกร่าน เอาเครื่องอัฐบริขารเป็นสินค้า บรรทุกใส่ลำเภตราเสียให้ดิบดี เอาอุปัชฌาย์นี่แหละเป็นนายเรือ เพื่อป้องกันภัยใต้เหนือมารบกวนย่างระยะพระบาทตลอดลำ เอาอนุกรรมวาจามาเป็นใต้ก๋งตุลาการ เอาพระลำดับ 25 นั้นมาเป็นทหารยืนที่กราบเรือ ลำเลียงเอาพระมารดาทำนองเสบียง เอาพระบิดามาเป็นคนลำเลียงรับส่งคนโดยสารจะได้แล่นไปเมืองแก้วพระมหานิพพานอันภิญโญ
สำเภาของพ่อนาคแล่นเลียบอุโบสถ เสียงฆ้องลั่นโสดสนั่นหวั่นไหว จอดนอนทำเสมาชัย เบิกร้องน้ำญาติโยมก็มากว้านฉุด สำเภาก็แล่นอุตลุดเข้าโบสถ์ แต่ลำเดียวสันโดษตัดบ่วงใย เอาอุปัชฌาย์นั้นไซร้มาเป็นนายเรือ ถ้าแล่นเพื่อที่จะไปใต้เหนือไม่เพี้ยนผิด ถ้าแล่นเรื่อยเลยไปเกยอิฐแก่งและเกาะได้ที่ปมกะเลาะเปาะเกาะตัณหา พ่อจงแล่นลัดตัดเภตราเสียให้ห่างไกล แม่น้ำน้อยเท่าร้อยไฟนั่นแหละสำคัญ เรือใหญ่น้อยร้อนพันข้ามไม่พ้น ถ้าแล่นเข้าไปในวนน้ำแล้วไม่จอด สำเภาก็ล่มจมจอดเป็นเหยื่อปลา ทั้งกระโห้โลมาอ้าปากงับ เรือใหญ่น้อยต้องแตกตับข้ามไม่ได้
สำเภาของพ่อนาคยังเอาทางวิปัสสนาฟืนไฟ ยิ่งปลาเล็กปลาใหญ่แห่งตัณหา เอาพระปรมัตถ์มาฟันฝ่าเสียให้พ้น เพื่อจะได้แล่นข้ามน้ำสมประสงค์ ถ้าแล่นไปไม่ตลอดแล้วจอดลงทอดสมอ เพียงเท่านั้นหนอเป็นอย่างดี จะแล่นไปให้เสียทีในกลางทะเล เห็นว่ามันว้าเหว่ควรต้องจอด ถ้าแล่นไปไม่ตลอดแล้วเสียกาล เหตุเพราะมีพระยามารคอยสอดใส่สร้อยคอและผมโป่ง ลำนาวีของพ่อนี้ต้องโคลงเคลงไปตามคลื่น.. เกิดวิบัตถ์ตัดผืนคืนไม่พ้น แล่นสู่หนอสู่หอกันสมคะเน อยู่ในวัดนั้นไม่ได้มาไกวเปลให้พ่อแดง เพศจึงใคร่จะแกล้งประดิษฐ์ลูกว่าผิดต้องขออภัย สำเภาต้องแตกทำลาย สึกเสียเพราะเหตุว่ามีเมียเท่านั้นเอง สำเภาต้องโคลงเคลงไปตามคลื่นอยู่เต้น เสากระโดงจะกระเด็นกระดานแตก คลื่นใหญ่กระทบกระแทก กระแทก อยู่ผาง ๆ เสากระโดงหักกลางไปไม่ได้ ต้องจอดกันไว้เพียงนี้...
จดบันทึกจากคำบอกเล่าของ พ่อคุณวัน มีชนะ. 2514.
อยากได้จะโหลดไว้ฟ้งต้องทำอย่างไงช่วยบอกหน่อยคับ
คุณ พัฒน์
สวัสดีครับครูผมหาที่ว่า save ไม่เจอครับ อยากได้จังเลยครับ
จะไปฟังที่บ้านรบกวนครูแนะนำด้วยนะครับ [email protected]
ขอขอบพระคุณครับครู
ตอบความเห็นที่ 3 ต้นกล้า
สนใจการทำขวัญนาค
สนใจการทำขวัญนาค