ความขัดแย้ง
ไปเมืองจีน มาเมื่อวาน กินท้อแท้แม้เสียจนอิ่ม
ครั้งที่เท่าไหรที่ใจท้อก็ไม่รู้
แต่เป็นครั้งที่ลุกขึ้นต่อสู้และมีหวัง
ว่าครั้งหน้าจะไม่มีล้ากำลัง
ขอให้ครั้งสุดท้ายได้ไหมเรา
ความขัดแย้งที่พบในองค์กรวันนี้ มากเพราะคนเราเองไม่นั่งพูดกันด้วยความจริงใจ ที่ทำงานแห่งนี้ยึดเอาห้องประชุมเป็นที่พูดคุย ทุกอย่างต้องอยู่ในวาระการประชุม ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันนอกห้องประชุม บางเรื่องที่ควรทำความเข้าใจ กลายเป็นเรื่องที่ต้องเอาเข้าวาระการประชุม
อยากทำงานอย่างไม่ต้องนั่งทำใจ
เหมือนอ่อนไหวที่ไม่ใช่เพราะอ่อนแอ
ทำความดีเพื่อความดีที่เที่ยงแท้
ใช้ดีแค่แข่งขันประชันใคร
นั่งคิดทบทวนอีกนาน เรื่องการลาออกเพื่อไปประกอบอาชีพส่วนตัว ลงทุน ทำงานเอง การเรียนจนจบปริญญาเอก แล้วทำงานการศึกษาตามสาขาที่เรียนมาเองใกล้บ้าน เป็นเรื่องที่คนภายนอกมองแล้วก็ว่าดี ฉันเองหละ พอใจในการทำงานแต่ไม่มีความสุขในองค์กร ยังหาที่หาทางไม่ได้
องค์กรนี้เล็ก น่าจะพัฒนาได้ แต่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง การสร้างสรรค์ทำการแค่คำพูด กระดาษ ภาคปฏิบัติบิดเบี้ยว แล้วพยายามสร้างให้ดูดี ด้วยมาตราฐานที่ต้องประเมิณ
หลายเรื่องเหลือเกิน ในวันที่ผมเริ่มเปลี่ยนสี
ความเห็น (4)
ต้องเข้าใจในหลักการ
ว่าในงานสายสัญจร
วัฒนธรรมองค์กร
พึงสังวรอย่าร้อนใจ
ต่างคนต่างติดในฝูง
แม้เรียนสูงมาเพียงไหน
จะบัญชาได้อย่างไร
ย่อมเป็นไปตามพื้นเพ
เรื่องต้องทำใจครับ
ขอบคุณนักทำงานคุณพรเทพมากนะคะ กำลังใจแรกวันนี้
แหม ไปเมืองจีนมา เข้าใจเล่นคำนะคะ อิ อิ
ทำใจสบายๆ มองในแง่ดี มีความสุขกับทุกวัน
เป็นกำลังใจค่ะ
พี่ปู ที่น่ารัก อย่าไปเมืองจีนเลยนะ ไปเมืองแขกดีกว่า กินโรตี อร่อยดี เดี่ยววันนี้ ให้พี่ปูกินน้ำมะม่วงเมืองแขกนะ ลงให้