วันนั้น จะเป็นวันที่ เรารู้ว่า เราโตขึ้น... แล้วจริงๆ


ขอบคุณเพื่อนแท้ ที่ส่งบทความนี้มาให้ ตรงใจ และโดนใจ เรามาช่วยกัน แก้ปัญหา และพัฒนาเพื่อเป็น ข้าฯในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวดีกว่า
เมื่อ 5 มีนาคม 2553, 20:00, somsak chalothon <[email protected]> เขียนว่า:


ในวัน ที่เรารู้สึกเหนื่อยล้า การหยิบรูปภาพ ..ความทรงจำ ในวันเก่าๆ มาดู ทำให้ เรารู้สึกดี ขึ้นมาได้.. ยิ้มไปกับภาพ ความทรงจำอันนั้นได้ แต่ก็มีบางภาพที่ยิ่งทำให้ใจเรายิ่งหมอง

 

....มีกี่คนแล้ว ในรูป ที่จากเราไป บางคนจากเป็น บางคนจากไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแม้ว่า จะยังมีตัวตนอยู่ก็ตาม... แต่มีไม่น้อย ที่จากไปชั่วนิรันดร์

 

...ในชีวิตเรา ที่ผ่านมา มีคนเข้ามามากมายให้ เราได้รู้จัก และได้คบกัน แต่เมื่อถึงวันหนึ่ง ก็มีอันจากเราไป ให้เราได้คิดถึง คิดถึง ความสุข ความทรงจำที่เรามีด้วยกัน

 

.......ถ้าจะถามว่า ใครบ้างที่ชอบการพรากจาก คงไม่มีใครชอบนะ เพราะ มันเป็นความรู้สึก ที่เหมือนถูกแยกจากสิ่งที่รัก ที่ชอบ รู้สึกว่า มันยังไม่ถึงเวลาที่ต้องจากกันไป

 

.....แต่ถ้าถามว่า การจากกัน ที่ทำให้ อีกฝ่ายไปเจอกับสิ่งที่ดีกว่า นั้น เราคงต้องทบทวนอีกครั้ง ว่าเราไม่ควรไปรั้งเขาไว้ ควรปล่อยให้ เขาได้เดินไป ตามทางที่เขาตัดสินใจแล้ว ที่จะไป เขาคงคิดดีแล้ว

....ชีวิตใคร เขาก็ควรมีสิทธิ์ในการตัดสินใจเลือก สิ่งที่ดีที่สุดให้ กับตัวเขาเอง เรามีหน้าที่..แค่ยอมรับ การตัดสินใจนั้น

 

....อยากจะบอกว่าการทำงาน ไม่ว่าที่ไหน มันก็มีปัญหาทั้งนั้น ไม่มีใครหนีปัญหาได้ ปัญหามีให้ เราได้แก้ไข อยู่ที่เราจะจัดการมันได้ หรือไม่

 

.....ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเอง อยู่ที่เราจะมองว่ามันเป็นปัญหาหรือเปล่าเท่านั้น อย่าคิดว่า เราเป็นตัวปัญหาของหน่วยงาน ในเมื่อเรารู้จุดบกพร่องของเรา เราก็แก้ไขมันซะ เราพยายาม ปรับปรุงตัวเอง คิดว่า มีคนให้ โอกาสเราแน่นอน ขึ้นอยู่กับว่า เราให้ โอกาส ตัวเองหรือ เปล่า

 

....แต่ถ้าเรา คิดว่า ทางออกนี้ ดีที่สุด สำหรับเราแล้ว ล่ะก็ เราต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

....อยากให้ เราคิดว่า ไม่มีใครที่จะช่วยเราได้ นอกจากตัวเราเอง เวลา เราท้อแท้ เรารู้สึกสิ้นหวังกับอะไรก็ตาม ขอให้ เราคิดว่าเราจะอยู่กับตัวเราเอง เราจะมีชีวิต อยู่ เพื่อตัวเราเอง เพื่อคนที่เรารัก

เคยฟังเพลงนี้ ของพุ่มพวง ดวงจันทร์มั๊ย

โลกของผึ้ง...

 

 มีคนมากมายต้องดิ้นรน แม้ตัวเองต้องลำบาก แต่ไม่เป็นไร ขอให้ คนในครอบครัวเรามีอยู่ มีกิน ไม่ต้องลำบาก แม้เราต้องเหนื่อยแค่ไหน เรายอม....

เราไม่ต้องถึงขนาดนั้น มีความรู้ มีงานที่สามารถ หาเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวได้ สบาย โดยที่ไม่ต้องเหนื่อยยากขนาดนั้น

 

ขอแค่ ความรัก ความเข้าใจที่เราต่างมีให้กันบ้าง..เท่านั้นเอง

 

 ไม่มีคนรักเราเลย.. ไม่มีใครสนใจเราเลย.. เราไม่มีใคร...ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ..ไม่จริงเลยนะ ประโยคเหล่านี้ มีไว้ สำหรับทำร้ายตัวเองทั้งนั้น  ลองมองไปดูรอบๆเราซิ  ค้นหาดูนะ จะไม่มีเลยสักคนหรือ ที่จะรัก และหวังดี กับเรา

เราอย่าไปคาดหวังเอาอะไรกับใครว่า เขาจะให้ เราทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์นะ ไม่มีทางเป็นไปได้เลย เราต้องยอมรับ เราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ไม่ต้องขึ้นกับคนอื่น เราหาความสุขให้ ตัวเองได้ ขอแค่ให้ มั่นใจ เชื่อใจในตัวเราเอง ว่า เราจะทำสิ่งดีดี ให้ ตัวเอง

การที่ใครคนหนึ่งคนใด ไม่มายินดีกับเรา จริงๆ เขาจะอิจฉาเรารึก็เปล่า เขาไม่มาเสียใจกับเรา แปลว่าเขาสมน้ำหน้าเราหรือ...

 

.....สิ่งต่างๆ เราล้วนคิดไปเองทั้งนั้น หยุดคิดทำร้ายตัวเองซะทีนะ

รักตัวเองให้ มากๆ เราทำดีที่สุด แล้วในความคิดของเรา

ถ้า คนอื่นที่เขารัก และหวังดีกับเรา ยังมองว่า มันยังไม่ดีพอ

มันก็ไม่ยาก ไม่ใช่เหรอ ที่เราจะคิด ปรับปรุงตัวเอง เพื่อให้ ตัวเองเจอสิ่งที่ดีกว่า

 

.....เราปรับแต่งภาพลักษณ์ ภายนอกของเราให้ ดูดีได้ ด้วยตัวเราเอง ทำไมเราทำได้ เพราะ เรามีความรัก ความชอบที่จะทำให้ตัวเราเองดูดีขึ้น เด่นขึ้น  แล้วทำไมเราจะ ทำให้ ความสามารถด้านอื่นๆ ของเราเด่นขึ้นไม่ได้ ลองดูนะ เราต้องทำได้ เราต้องเชื่อมั่นในตัวเราเอง

 

....แม้ว่า ที่สุด ไม่มีใครจะรั้งใครไว้ได้ ...ยังไงก็ตามให้ คิดว่า เราทุกคนที่นี่ รัก และเป็นห่วงเสมอ ไม่ว่า อยู่ที่ไหน ไกลใกล้ ถ้ามีอะไรให้ พวกเรา ที่นี่ช่วย อย่าลังเลที่จะบอกกล่าวกัน ขอให้มีความสุขกับการตัดสินใจ  ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีดี ขอบคุณทุกโอกาสที่ทำให้ พวกเราได้ มารู้จักกัน มารักกัน เป็นเพื่อน...พี่...น้อง..ร่วมงานกัน

 

...ยังไงก็อยากบอกว่า ถ้าจะมีอะไร ที่พวกเรา ทำให้ เสียใจแม้จะเป็นจากความตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ ก็ตาม อย่าพกพา สิ่งเหล่านั้นไปนะ ทิ้งมันไว้ ที่นี่ ลืมมันซะ จริงๆ ไม่มีใครอยากให้ เป็นอย่างนี้ ทุกอย่างมันล้วนทดสอบเราทั้งนั้น

 ...ใจเรามันก็แค่นิดเดียว ทำไมมันถึงรับอะไรได้ มากมายไม่รู้นะ ไปเถอะนะ ไปพักใจมันไว้สักพัก ปล่อยมันสบายๆ ไม่ต้องหาอะไรให้ มันต้อง แบกอีก เผื่อ สักวันหนึ่งที่ใจเราแข็งแรงขึ้น พร้อมเมื่อไหร่ แล้วเราค่อยมาเจอกันอีก

 

....วันนั้น จะเป็นวันที่ เรารู้ว่า เราโตขึ้น... แล้วจริงๆ

หมายเลขบันทึก: 342163เขียนเมื่อ 5 มีนาคม 2010 21:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

อ่านแล้ว อดีตอันหอมหวาน ผุดพรายในทรงจำ เลยค่ะ

เวลาผันผ่าน วันวานล่วงเลย กี่คนกันเล่าเอย ได้มาถึงวันนี้ ;)

อย่างน้อยที่สุด ยังมีเรื่องราวประทับใจไว้หล่อเลี้ยงเยียวยาใจ ให้ก้าวเดิน

เป็นกำลังใจ นะคะ ขอบคุณค่ะ

หวัดดีคะ หนูเป็นนักศึกษาคะ พอดีว่ามันยาว อ่านไม่จบ คะดีมากเลยแต่หนูไม่ค่อยเข้าใจความรู้นั้นสักเท่าไหร่ แต่เมื่อถึงเวลาที่เรื่องราวเหล่านี้มาถึงหนูเองก็คงเข้าใจในสิ่งที่คุณเล่านะคะ

อ่านแล้วรู้สึกมันใช่เลยค่ะ

เพราะเราโตขึ้นเราจึงเข้าใจข้อความที่อ่านได้อย่างลึกซึ้งค่ะ

ขออภัยที่ไม่ได้เข้ามาตอบ ขอบคุณ ทั้งสามท่าน Baby กล้วยทอด poo

มันเป็นสัจจะธรรม ว่าเมื่อเวลาผ่านไป วัยที่ได้รับประสบการณืเพิ่มพูล ทำให้เรามีเหตุผล รู้จักตัวตนมากขึ้น

ดิฉันเดือดร้อนมาก อยากหาทางแก้ปัญหาการเงินที่มีอยู่ ใครพอจะชี้ทางได้บ้างช่วยบอกที

ตอบคุณครูเอ็นดู ให้ท่านเข้าไปที่ สอบถามtodsapol หรือ โครงการพัฒนาชีวิตครู ผมมีบล๊อกนั้นไว้เพื่อแก้ปัญหาหนี้สินครู เชิญเข้าไปในนั้นโดยพิมพ์ไปที่ Google

ยินดีให้ความช่วยเหลือถ้าท่านสามารถปรับตนเองให้มีวินัยทางการเงินได้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท