ในอดีตการเดินทางนั้นถือว่ายากลำบากมากต้องใช้เท้าเดินไปมาหาสู่ แต่ภูมิรู้ของมนุษย์มิได้หยุดหยั้งแค่นั้นได้คิดมองหาพัฒนาการต่างๆ ขึ้นเพื่อที่จะอำนวยความสะดวกสะบายในการเดินทาง แม้แต่สัตว์ก็ยังนำมาใช้งานกระทั้งถึงการผลิตพาหนะและเครื่องยนต์จนถึงทุกวันนี้
ความทันสมัยอาจทำให้เรามองข้ามความปลอดภัยของทรัพย์สินที่มีค่า เข้าใจว่าเทคโนโลยีๆ หรือระบบปฏิบัติงานของพนักงานจะมีมาตราฐานสามารถรักษาสิ่งของอันมีค่าของเราได้ มีข่าวเป็นระยะถึงทรัพย์สินของผู้โดยสารหายที่ท่ากาศยานสุวรรณภูมิ
เหตุปัจจัยหลักที่ทำให้สิ่งของของผู้โดยสารหาย (ตามที่ผู้เขียนประสบ)
วิธีป้องกัน
เพียงแค่นี้ทรัพย์สินของท่านก็จะปลอดภัย หรือจะนำกระเป๋าไปพันผ้ายางใสก็ได้ใบละ 120 บาท
กระเป๋าที่ถูกลำเลียงตามสายพาน
บุคคลที่คอยลำเลียงกระเป๋า
กระเป๋าที่มีซิมรูดไม่ควรใส่สิ่งของมีค่า ถึงมีกุนแกก็แกะออกง่าย
ถ้าทรัพย์สินหายหรือลืมสิงของไว้บนเครื่อง ติดต่อที่นี้
ชั้น 2 ซ้ายมือติดกับห้องโถงผู้โดยสารขาออกภายในประเทศ
ผมหวังใจว่าการเดินไปท่องเทียวหรือไปทำกิจต่างๆ ของท่านผู้โดยสารที่ใช้บริการของท่ากาศยานสุวรรณภูมิ คงอุ่นใจมิน้อยเมื่อได้รับทราบบทความนี้
สวัสดีค่ะ
แล้วจะสบายใจว่าของไม่หายได้แค่ไหน ขอบคุณที่บอกและคำเตือนการปฏิบัติ จะเดินทางลงที่สุวรรณภูมิอีกไม่กี่วันนี้แล้วค่ะ ตามมาบันทึกนี้ดีจังค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จะระวังให้มากค่ะ
ขอบคุณค่ะ..ต้องหิ้ว overnight bag ขึ้นเครื่องเพื่อสำรองเสื้อผ้าจำเป็นไว้บ้าง (กระเป๋าเดินทางเคยมีคนหยิบผิด โชคดีที่เขาแจ้งและส่งคืนที่ห้อง lost and found ได้คืนในเวลาไม่ชักช้าค่ะ)
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับคุณ กานดา น้ำมันมะพร้าว
ถ้าทรัพย์สินที่มีค่ารวมกันแล้วไม่เกิน 10 กิโล นำขึ้นเครื่องติดตัวสบายใจแน่นอนครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
พึ่งมาฝึกงานได้ไม่กี่เดือนครับก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากเท่าไรในสนามบิน ได้ยินข่าวสิ่งของผู้โดยสารหาย เราก็พนักงานต่ำต่อยรู้สึกไม่สบายใจเหมือนกันคิดว่าน่าจะทำประโยชน์ให้สนานบินบ้างก็เลยเขียนบันทึกนี้หล่ะครับ อย่างไรก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ น้องซิลเวีย
เดินทางบ่อยคิดว่าคงได้พบกันที่สนามบินสุวรรณภูมิบ้างนะครับ ขอบคุณครับ
ตั้งใจทำงานและรู้สึกมีความรับผิดชอบในจิตสำนึก เรียนจบแล้ว คงจะนำไปบริหารการรักษาของได้ ตามที่ได้พบและมีประสบการณ์นะคะ คิดถึงคะ แวบ แวบ มาคะ
มาเยี่ยมคะ
สวัสดีครับพี่สุ
เรียนจบแล้ว มีงานอะไรทำก็ทำไปก่อนครับ แต่ลึกๆ แล้วความรู้ความสามารถที่ได้รับจากการเรียนฯ ต้องการนำกลับมาพัฒนาพื้นที่นาของตนเองครับ ตอนนี้ก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์งานท่องเทียวครับ เผื่อจะทำนาเป็นแหล่งท่องเทียวบ้างคงจะดี เอาเถียงนาเป็นรีสอด เอาท้องนาเป็นองค์ความรู้ "ความรู้" รู้ที่จะพออยู่รู้ที่จะพอกินรู้ที่จะเป็นสุข อย่างคนธรรมดาบ้านนอกคนหนึ่ง
สวัสดีครับคนเดินดินเป็นอย่างไรบ้างครับสบายดีไหมมีงานทำไหมตอนนี้ผมทำงานที่สารคามครับ ก็คิดถึงถึง เพราะว่าเรื่องของบชีวิตมีอีกมากมาย