มนต์ราตรี
อ้อมกอดดาวดาษดื่นในคืนหนาว
กับอกผ่าวรติรสเกินปลดเปลี่ยน
ความลึกล้ำกำซาบวาบไหวเวียน
ค่อยจารเจียรอุ่นเอื้อสู่เนื้อใจ
งามละไมในรักที่ถักร้อย
ทุกร่องรอยงดงามความหวานไหว
ที่เสกสรรเสี้ยวส่วนล้วนความนัย
ละมุนใยโยงร้อยเป็นถ้อยคำ
ส่งเป็นสาส์นแนบรักสู่ตักอุ่น
ที่เคยคุ้นชิดชื่นทุกคืนค่ำ
วจีพจน์บทเพลงบรรเลงนำ
กล่อมคืนค่ำหอมหวานดังม่านมนต์
บทเพลงดาวพราวแสงตกแต่งสรวง
ได้โชติช่วงพราวพร่างสว่างหน
กระจ่างเนตรเจตจินต์ถวิลยล
นภดลเลื่อมพรายลายราตรี
เย็นลำลมโบกโบยมาโชยชื่น
หอมระรื่นริน-รินระเรื่อยรี่
แมกไม้ป่าผกาไพรในพงพี
ร่ายไมตรีหอมฟุ้งเข้าปรุงโปรย
กับดึกดื่นคืนค่อนไม่นอนแนบ
นั่งอิงแอบอุ่นดาวอกผ่าวโผย
กระซิบแผ่วแว่วกระแสเพียงแดโดย
ชื่นลมโชยคลอเคียงดังเสียงพิณ
หอมกลิ่นกรุ่นอุ่นอาบกำซาบรัก
หอมยิ่งนักกว่าลดาพนาสินธุ์
อุ่นอ้อมใดในกมลไม่ยลยิน
เฝ้าถวิลอ้อมรักจักตราตรึง
กิ่งไผ่...ใบหลิว
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 341773เขียนเมื่อ 4 มีนาคม 2010 17:58 น. ()ความเห็น (8)
ราตรีที่(ยังอีก)ยาวไกล
ฝากไว้ให้คืนนี้มีฝันที่งดงามค่ะ
ผ่านคืนนี้ จะก้าวสู่ ประกายแสงสีทอง
สวัสดีค่ะน้าอึ่ง...
ถ้าเราบังคับความฝันได้ก็คงดีไม่น้อยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาเยี่ยม
..เพราะหลง ต้องมนต์ จันทรา
..จึงหวังว่า...ราตรีนี้..จะยาวนาน..
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบ้านนะ
ค่ำคืนอัน รื่นรมย์ สมความฝัน
มีคืนวัน สันต์สุข ทุกสถาน
จึงเฝ้ารอ คืนรัก ดังวันวาน
นานแสนนาน เพียงใด ใจยังรอ
..ยังอ่อนหวานเหมือนเดิม
..แล้วอย่างนี้...จะไม่ให้หลงมนต์ราตรียังงัยไหว..
..จริงมั้ยคะ..?
กลอนเพราะเหลือเกินคะ ถ้ามีรูปสวยนี้ เข้าไปเสริม ยิ่งจะต้องมนต์แห่งราตรีนัก
ดาวระยิบวาววับจับแผ่นฟ้า ล้อมจันทราส่องถึงพื้นน้ำใส
กลิ่นไอน้ำหวานละมุนอุ่นถึงใจ ให้หลงไหลเมื่อได้ยลมนต์ราตรี