เพลงราตรีขับขาน ณ กาลดึก
จารจารึก..ตรึกไหว..ในอักษร
ได้โปรดเถิด..จันทรา..ข้าขอวอน
เอ่ยออดอ้อน..ฝากคำ..ลำนำรัก
โอ้..แสงจันทร์นวลแอร่ม..ดูแจ่มจ้า
ข้ามโค้งฟ้า..คนไกล..ให้ประจักษ์
ละอองหนาว..โปรยปราย..ไปทายทัก
มีความรัก..ซ่อนซุก..ทุกอณู
วอนสายลม..ห่มรัก..แนบตักอุ่น
ฝากพิรุณ..ดับร้อน..ผ่อนอดสู
ยามเธอมอง..จันทรา..อันตราตรู
โปรดรับรู้...ที่นี่...มีคนรอ
คือบทเพลงขับขาน ณ กาลดึก
ถ้อยจารึกฝากไป...ถึงไหมหนอ
ตราบฟ้ามี..จันทร์เจ้า..เฝ้าพะนอ
ใจฉันก็..มีเธอ..เสมอไป
กิ่งไผ่...ใบหลิว
เฝ้ารอจันทร์เต็มดวงห่วงยิ่งนัก
เธอคนรักแหงนมองจันทร์บ้างไหม
เห็นกระต่ายตำข้าวอยู่เดียวดาย
เหมือนคนไกลเฝ้ารอเพียงลำพัง
......................................
แวะมาชมจันทร์ครับ
สวัสดีค่ะ
ยามราตรี มีดาว ประดับฟ้า
ท้องนภา กว้างไกล สู่ไพศาล
ฤาดวงใจ ใหญ่กว่า จักรวาล
อ่านกลอนกานท์ ยามราตรี มีสุขจริง
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์
สวัสดีค่ะ
แวะมา "อ้อนจ้นทร์" ด้วยค่ะ
ขอบคุณเรื่องที่นำไปเล่าให้ได้ยิ้ม ๆ ที่บันทึกคนไม่มีรากนะคะ
(^___^)
จันทร์เคียงใจ ใครหนอ เคยขออ้าง
จะไม่ร้าง ลาไกล ให้ห่วงหา
แต่จันทร์แรม ไม่แจ่ม แต้มตรึงตรา
เธอจึงรา ร้างไกล ไร้เงาจันทร์