The Progressive Era

ยุคปฏิรูปประเทศ และปัญหากรรมกร (The Progressive Era)

1.ภูมิหลัง
การปฏิวัติอุตสาหกรรม
ก่อนสงครามกลางเมืองจะเกิดขึ้น ธุรกิจการค้าในสหรัฐอเมริกามักจะกระทำกันโดยมีคนๆ เดียวหรือสองคนเท่านั้น แต่ภายหลังสงครามกลางเมืองแล้ว การพิชิตตะวันตกได้ส่งทรัพยากรธรรมชาติจำนวนมหาศาลเข้าสู่โรงงานอุตสาหกรรม จนเกิดความจำเป็นที่จะต้องพัฒนาเทคโนโลยีในการผลิตเสียใหม่ ให้ผลิตได้มากขึ้นทั้งปริมาณและคุณภาพ ขนาดของบริษัทอุตสาหกรรมจึงต้องเปลี่ยนรูปตามความเจริญของเทคโนโลยี คือ ขยายให้ใหญ่ขึ้นโดยมีประชาชนจำนวนเป็นหมื่นหรือแสนคนเข้าร่วมลงทุนถือหุ้นในบริษัทหนึ่ง ๆ แต่ก็มีอยู่เสมอในยุคนั้นที่ผู้บริหารของบริษัทมหึมาเหล่านั้น มักจะยักยอกผลประโยชน์จากการบริหารกิจการของบริษัทให้กับตนเองเสียบ้าง ประชาชนผู้ถือหุ้นไม่มีโอกาสที่จะควบคุมหรือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบริษัทของตนเท่าใดนัก การผูกขาดหรือการรวมบริษัทผลิตสินค้าชนิดเดียวกันทำนองปลาใหญ่กินปลาเล็ก มักจะกระทำโดยอ้างว่าเพื่อลดความสิ้นเปลืองในการผลิตและลงทุน ทั้งจะได้เป็นการยกระดับคุณภาพและปริมาณการผลิตเพื่อสาธารณชนจะได้กินดีอยู่ดีมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ประชาชนก็มองเห็นภัยของการผูกขาดและการแข่งขันแบบเชือดเฉือนกันในวงการธุรกิจว่า เป็นการทำลายอุดมการณ์ของระบอบประชาธิปไตย โดนลิดรอนโอกาสของปัจเจกชนผู้มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์มิให้ได้ก่อสร่างตนเองตามแนวความคิดของตน เพราะขาดเงินทุนที่จะตั้งตัวขึ้นมาเป็นคู่แข่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งหลาย
ธุรกิจทรัสต์ (Trust) เกิดในระหว่างครึ่งหลังคริสตศตวรรษที่ 19 แนวโน้มธุรกิจของสหรัฐอเมริกามุ่งสู้การรวมตัว โดยธุรกิจลักษณะเดียวกันมารวมตัวกัน ทำให้เกิดธุรกิจขนาดใหญ่ เพื่อให้เกิดการผลิตที่ได้ผลดี ปริมาณมากและต้นทุนต่ำ สามารถซื้อวัตถุดิบจำนวนมากในราคาถูก และมีอำนาจต่อรองกับธุรกิจการเงินและการขนส่งอีกด้วย ธุรกิจระบบทรุสต์ของสหรัฐอมเริกาขยายตัวอย่างรวดเร็ว มีการรวมธุรกิจแบบเดียวกันทุกแห่งทั่วประเทศไว้ในกิจการเดียวกัน โดยทรัสต์แต่ละแห่งจะมอบหมายกิจการของตนให้อยู่ในความดูแลของคณะกรรมการกลาง การขยายตัวของทรัสต์ มีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์อเมริกาในเวลาต่อมา เพราะทำให้ธุรกิจแทบทั้งหมดอยู่ในมือบุคคลเพียงไม่กี่คน ที่มีอานาจทางการเงินเหนือประชาชนนับล้านๆ คน และมีอำนาจพอที่จะมีอิทธิพลเหนือนโยบายของรัฐ การผูกขาดทำให้ระบบการแข่งขันแบบเสรีหมดไป ประชาชนต้องอยู่ภายใต้การกำหนดราคาสินค้าจากบริษัท คนงานต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ของบริษัท ถึงแม้การผูกขาดจะทำให้ประเทศเติบโตด้วยระบบทุนนิยม แต่ได้นำความเดือดร้อนมาสู่ประชาชน ก่อให้เกิดผลกระทบแระปัญหาต่าง ๆ ตามมาอย่างมากมาย เช่น ปัญหากิจการรถไฟ ปัญหาความเดือดร้อนของประชาชน ปัญหาสังคมและแนวคิดทางการเมือง ปัญหากรรมกร ปัญหากสิกร ปัญหาคนเข้าเมือง และปัญหาการเงินของประเทศ มัคเรคเกอร์ (Muckraker) เกอร์ (Muckraker) หรือพวกขุดคุ้ยหาข้อเท็จจริงที่เลวร้ายในสังคมมาเขียนตีแผ่ให้ประชาชนได้อ่าน ประธานาธิบดีธิโดดอร์ รุสเวลท์เองไม่ชอบคนพวกนี้นัก เพราะเกรงว่าจะเขียนเร้าอารมณ์เกินความจริงไป แต่พวกมัคเรคเกอร์ ไม่สนใจ เพราะรู้ดีว่าประชาชนจะไม่ลุกขึ้นต่อต้านหรือปฎิรูปสังคม ถ้าไม่เกิดความเจ็บแค้นอย่างรุนแรงเสียก่อน ฉะนั้นจึงเป็นน่าที่ของตนที่จะต้องขุดค้นหาที่มาของสิ่งชั่วร้ายนั้น ๆ ออกมาเปิดโปงให้ประชาชนรู้เห็นทั่วถึงกัน

2.ยุคปฎิรูปประเทศ (The Progressiv Era)
     ยุคปฏิรูปประเทศ (The Progressive Era) ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกาอยู่ในระหว่างปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เป็นยุคของการปราบปรามและปรับปรุงประเทศ โดยมีจุดประสงค์ที่จะปราบปรามการฉ้อราษฎร์บังหลวง ความเหลวแหลกไร้ประสิทธิภาพที่มีอยู่ในวงการรัฐบาลทุกระดับ ตั้งแต่หลังสงครามกลางเมืองเรื่อยมาจนถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 การปฏิรูปยุคนี้ เน้นโจมตีการผูกขาดในทางการค้าและอุตสาหกรรมของธุรกิจขนาดใหญ่ กำจัดการแข่งขันของธุรกิจขนาดใหญ่ที่มุ่งทำลายบริษัทเล็ก และพวกโปรเกรสซีฟมีความปรารถนาจะเสริมสร้างประเทศให้เป็นประชาธิปไตยมากยิ่งขึ้น เพราะเห็นว่าระบบทรัสต์ตรงกันข้ามกับระบอบประชาธิปไตย และต้องการให้คนอเมริกันโดยทั่วไปเป็นเจ้าของทรัพย์สิน โดยที่พวกโพรเกรสซีฟมีแนวความคิดในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป
     2.1 การปฏิรูประดับท้องถิ่น จอห์น เพอร์รอย   มิทเชล เป็นนายกเทศมลตรี ที่นครชิคาโกเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ประชาชนผู้นำทางสังคมร่วมมือกันก่อตั้งสันนิบาตผู้ออกเสียงเลือกตั้งเทศบาล และลงมือกวาดล้างความสกปรกโสมม โดยเปิดโปงเล่ห์เปลี่ยมในการฉ้อราษฎร์บังหลวง จนลินคอล์น สเตฟเฟนส์ มองหาการฉ้อโกงรายใหญ่ ๆ ไม่ได้เมื่อเข้าเยือนชิคาโก ในปี 1903 ที่นครมินนิอาโปลีส คณะกรรมการผลเรือนที่แข็งขันและพวกลูกขุนที่ไม่หวั่นเกรงต่ออิทธิพลใด ๆ ได้ร่วมมือกันเปิดโปงการฉ้อราษฎร์บังหลวงในวงการเจ้าหน้าที่ตำรวจจนสามารถส่งตัวการเข้าคุกได้ โรเบิร์ต เอ็ม. ลาโฟแลต (Robert M. Lafollette) เป็นคนหนึ่งในบรรดานักปฏิรูปสังคมที่ระสบความสำเร็จมากที่สุด ในฐานะผู้ว่าการรัฐวิสคอนซิน เขาได้ปฎิรูปมลรัฐนี้จนได้ชื่อว่าเป็นมลรัฐที่ก้าวหน้าที่สุดมลรัฐหนึ่งในการปฏิรูป ลาโฟแลตได้ชื่อว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของนักฉ้อราษฎร์บังหลวง และนักธุรกิจที่เข้ามาแสวงหาผลประโยชน์จากการเมือง เขาเป็นนักอนุรักษ์นิยมที่เชื่อมั่นในระบอบประชาธิปไตย และมีศรัทธาทางการเมืองว่าประชาชนย่อมทำสิ่งที่ถูกต้องเสมอในทุกโอกาส หากได้รับแรงดลใจหรือข่าวสารข้อเท็จจริงอย่างเหมาะสม ลาโฟแลต ได้ปรับปรุงกลไกของรัฐให้เป็นประชาธิปไตยมากยิ่งขึ้น โดยจัดให้มีการเลือกตั้งผู้ที่จะเข้ารับตำแหน่งสำคัญ ๆ ทางการเมืองโดยตรงจากประชาชน เช่น ตำแหน่งวุฒิสมาชิกผู้แทนมลรัฐในรัฐบาลกลาง เขากวดขันมิให้ใช้วิธีการทุจริตในการเลือกตั้ง จัดให้มีการแถลงและจำกัดค่าใช้จ่ายในการเลือกตั้งเพื่อความเป็นธรรมแก่ผู้แข่งขันทุกฝ่าย กระจายอำนาจในมลรัฐให้ท้องถิ่นมีอำนาจบริหารตนเองมากยิ่งขึ้น เพื่อให้การพัฒนาดำเนินไปอย่างรวกเร็วและตรงความต้องการของท้องถิ่นนั้น ๆ เอง
     2.2 นักปฏิรูประดับประเทศ
     ประธานาธิบดีธีโอดอร์ รูสเวลท์ นโยบาย ยุติธรรมแก่ทุกฝ่าย (The Square Deal) ของรูสเวลท์มุ่งจะให้กลุ่มผลประโยชน์ทั้ง 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มนานทุนธุรกิจ กลุ่มแรงงาน กลุ่มกสิกร และกลุ่มผู้อุปโภคและบริโภคก้าวหน้าไปอย่างสมดุลกัน โดยการควบคุมดูแลของรัฐบาลกลางภายใต้อำนาจขอบเขตที่มีอยู่ด้วยความเป็นกลาง รูสเวลท์ไม่มีนโยบายที่จะล้มธุรกิจขนาดใหญ่ทั้งหลาย แต่ต้องการจะจำกัดอำนาจของธุรกิจเหล่านั้นตามที่ประชาชนเรียกร้อง ในด้านกิจการรถไฟ รูสเวลได้เข้าไปควบคุมดูแลกิจการรถไฟอย่างจริงจัง ในด้านการใช้แรงงานซึ่งมีผลต่อศิลธรรม รูสเวลท์ได้แร่งรัดให้รัฐสภาออกกฎหมายจ่ายค่าชดเชยแก่คนงานซึ่งเป็นลูกจ้างของรัฐบาล กำหนดให้ทำงานเพียงวันละ 8 ชั่วโมง และออกกฎหมายแรงงานเด็กเฉพาะที่เมืองหลวงก่อน โดยที่จะต้องบังคับใช้กฎหมายนี้อย่างจริงจัง ในด้านการสาธารสุขได้ออกกฎหมายอาหารและยา และวันเดียวกันรัฐสภาก็ออกกฎหมายอีกฉบับคือกฎหมายตรวจเนื้อสัตว์
     ประธานาธิบดีวิลเลี่ยม เอช ทัฟท์ ในสมัยของทัพท์ได้มีกฎหมายสำคัญ ๆ ออกมาอีก 6 ฉบับ คือ บทบัญญัติแก้ไขรัฐธรรมนูญ มาตราที่ 16 กำหนดเก็บภาษีรายได้ โดยเริ่มจากบริษัทอุตสาหกรรม บทบัญญัติแก้ไขรัฐธรรมนูญ มาตราที่ 17 กำหนดให้ประชาชนเป็นผู้เลือกตั้งวุฒิสมาชิกสหรัฐอเมริกาโดยตรง รัฐบัญญัติตีราคาทรัพย์สินของบริษัทรถไฟ รัฐบัญญัติจัดตั้งธนาคารไปรษณีย์ออมสินและการขนส่งไปรษณีย์ภันฑ์ รัฐบัญญิติสถาปนากระทรวงแรงงาน รัฐบัญญัติแสดงบัญชีรายรับรายจ่ายในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งทางการเมืองของแต่ละพรรคการเมืองให้สาธารณชนทราบ
     ประธานาธิบดีวูดโรว์ วิลสัน โครงการปฏิรูปของวิลสันมีชื่อว่าโครงการอิสรภาพใหม่ หมายถึงการเปิดโอกาสให้ทุกคนที่มีความสามารถในการดำเนินธุรกิจของตน ส่วนใหญ่คือพวกชนชั้นกลาง ได้มีโอกาสดำเนินธุรกิจแข่งขันกันได้ เพราะเขาไม่ต้องการให้อเมริกันมีแต่นายจ้างและลูกจ้าง ให้โอกาสแก่ทุกคนทำมาหากินเท่าเทียมกัน โดยจัดระเบียบการเงินและแรงงานใหม่ ทำให้โครงการอิสรภาพใหม่ของวิลสันต้องไปเกี่ยวข้องกับการปฏิรูปงานต่าง ๆ รัฐบาลวิลสันได้แก้ปัญหาเกี่ยวกับทรัสต์ โดยได้ออกกฏหมายจัดตั้งกรรมาธิการพาณิชย์แห่งชาติ (The Federal Trade Commission Act) ในวันที่ 26 กันยายน ปี ค.ศ. 1914 จุดประสงค์เพื่อคอยสอดส่องปราบปรามการแข่งขันทางการค้าที่เป็นธรรม

3. ปัญหากรรมกร
ในขณะที่ธุรกิจอุตสาหกรรมของสหรัฐอเมริกาเจริญก้าวหน้า นำความมั่งคั่งและผลประโยชน์ให้กับบุคคลเพียงไม่กี่คน แต่ผู้ใช้แรงงานกลับได้ผลประโยชน์น้อย ความเจริญรุ่งเรื่องทางเทคโนโลยีที่นำมาให้ในกิจการอุตสาหกรรม ทำให้กรรมกรตกงานและค่าจ้างแรงงานต่ำเพราะใช้เครื่องจักรผลิตแทนแรงงานคน กรรมกรได้มีการรวมตัวกันเพื่อต่อสู้เรียกร้องความเป็นธรรมในรูปของสหพันธ์แรงงาน การต่อต้านขอกรรมกรเกิดขึ้นจากสาเหตุดังนี้

- กรรมกรถูกตัดค่าจ้างแรงงาน
- สภาพการทำงาน
- การดำเนินงานในรูปบรรษัทได้เข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและกรรมกร
- สภาพของโรงงานอุตสาหกรรมและสภาพที่อยู่อาศัยของกรรมกรอยู่ในสภาพเลวร้าย
- ความต้องการในการจัดตั้งองค์การกรรมกร

3.1 การจัดตั้งองค์กรของกรรมกร
     3.1.1 สหพันธ์กรรมกรแห่งชาติ (The National Labor Union)
          ก่อตั้งเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1866 ที่เมืองบอลทิมอร์ โดยมีผู้แทนกรรมกรจากหลายท้องถิ่นเข้าร่วมเป็นสมาชิก จุดประสงค์คือต้องการให้มีการปรับปรุงสวัสดิ์การของกรรมกรให้ดีขึ้น ลดชั่วโมงการทำงานลงให้เหลือวันละ 8 ชั่วโมง ระหว่างปี ค.ศ. 1868 ถึงปี 1873 สหพันธ์กรรมกรได้จัดตั้งพรรการเมืองของตน มีชื่อว่าพรรคปฎิรูปแรงงาน (The Labor Reform Party) แต่ทั้งทั้งพรรคการเมืองและสหพันธ์กรรมกรไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากความไม่เห็นพ้องในนโยบาย โครงการต่างๆ สูงส่งเกินไป และมีการบริหารงานไม่ดีพอ ประกอบกับการนัดหยุดงานและประท้วงอย่างรุนแรงในรัฐเพนซิลเวเนียในปี ค.ศ. 1873 มีส่วนช่วยทำให้สมาพันธ์กรรมกรถูกทำลายไปในปี ค.ศ. 1877
     3.1.2 สหพันธ์ระเบียบอันสูงส่งของอัศวินแห่งกรรมกร (The Noble Order of the Knights of Labor)
          ขณะที่สหพันธ์กรรมกรแห่งชาติกำลังเสื่อม สหพันธ์ระเบียบอันสูงส่งของอัศวินแห่งกรรมกรได้ก่อตั้งขึ้นในวันที่ 24 กันยายน   ค.ศ. 1869 นำโดยยูไรซ์ เอส สตีเฟ่น ในระยะแรกมีสภาพเป็นเพียงสมาคมลับ ต่อมาเปลี่ยนสภาพเป็นสมาพันธ์กรรมกรอย่างเปิดเผยภายใต้การนำของ เทอร์เรนซ์ วี เพาเดอร์ลี่ ซึ่งได้รับเลือกเป็นแกรนด์มาสเตอร์ของสหพันธ์ในปี ค.ศ. 1878 นโยบายของสหพันธ์คือขอพิจารณาขึ้นค่าแรงงานและลดอัตราเวลาการทำงานจากวันละ 10 ถึง 12 ชั่วโมง เหลือ 8 ชัวโมง จัดสวัสดิการแก่กรรมกรอย่างยุติธรรมสหพันธ์ไม่นิยมการนัดหยุดงานและก่อความวุ่นวาย เพราะนโยบายของเพาเวร์ลีต้องการเรจาโดยสันติวิธีก่อน ถ้าใช้การเจรจาแบบสันติวิธีล้มเหลว ก็จะนัดหยุดงาน ในปี ค.ศ. 1885 สหพันธ์กรรมกรแห่งนี้มีสมาชิกถึง 700,000 คน และมีการจัดตั้งธุรกิจสหกรณ์ให้กรรมกรกว่า 30 แห่ง แต่ผลที่สุดสหพันธ์ระเบียบอันสูงส่งของอัศวินแห่งกรรมกรก็เสื่อมเพราะมีสมาชิกมากเกินไป ผู้นำดูแลไม่ทั่วถึง และได้รับการต่อต้านจากประชาชน เพราะการนัดหยุดงานแต่ละครั้งมักจะมีพวกหัวรุนแรงเข้าร่วมด้วย ทำให้เกิดการนัดหยุดงานและเกิดจราจล เป็นเหตุให้ประชาชนไม่สนับสนุนและกล่าว่ากรรมกรเป็นพวกสร้างความวุ่นวาย
     3.1.3 สหพันธ์กรรมกรอเมริกัน (The American Federation of Labor)
          สหพันธ์กรรมกรอเมริกันประสบความสำเร็จในการก่อตั้ง จะเห็นได้ว่าสมาชิกของสหพันธิกรรมกรอเมริกันมีมากถึง 2 ล้านคนในปี ค.ศ. 1914 เนื่องจากสหพันธ์จะคัดเลือกสมาชิกที่มีทักษะ มีระเบียบวินัยเคร่งครัด หลีกเลี่ยงเป้ามหายที่สูงส่งเกินไป และหลีกเลี่ยงการผูกพันธ์ทางการเมือง เน้นวิธีเจรจาโดนสันติระหว่างนายจ้างแระลูกจ้าง ถึงแม้ว่าสหพันธ์กรรมกรอเมริกันจะไม่นิยมความรุ้นแรงก็ตาม แต่การนัดหยุดงานที่เกิดขึ้นรุนแรงถึงสองครั้ง คือ โฮมสเตด สไตรค์ (Homestead Strike) และพลูแมนสไตรค์ (The Pullman Strike)

บรรณานุกรม
กิทลิน, เจย์, วิภาวรรณ ตุวยานนท์ กว่าจะเป็นอเมริกัน   *กรุงเทพฯ : คบไฟ, 2534.
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ ประวัติศาสตร์อเมริกา   *กรุงเทพฯ : แพรวิทยา, 2518.
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ สหรัฐอเมริกา : ประวัติศาสตร์และการเมือง   *กรุงเทพฯ :
บรรณกิจ, 2524.
ทิพย์อุบล ดาบสุวรรณ ประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา 1   *กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง, [2520?].
มาลินี ประเสริฐธรรม สหรัฐอเมริกาก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1   *กรุงเทพฯ : ภาควิชาประวัติศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2538].
สนธิ บางยี่ขัน . การเมืองสหรัฐอเมริกา   กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช, 2519
สมร นิติทัณฑ์ประภาศ ประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา ค.ศ. 1865-1945 ยุคหลังสงครามกลางเมือง –
สงครามโลกครั้งที่ 2   *กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช, 2525.

เขียนใน GotoKnow โดย เท้าปุย
ใน ยุคก้าวหน้าในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

คำสำคัญ (Tags): #the progressive era

หมายเลขบันทึก: 340266เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 08:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 00:05 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

เท้าปุย

เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 08:29 น. ()

ส่งในรายวิชา ระบบสารสนเทศทางประวัติศาสตร์

อาจารย์ อภิเชษฐ กาญจนดิษฐ์

ภาควิชาสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยทักษิณ

น้องนัท

เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 09:00 น. ()

สวัสดีค่ะ

หนูมาขอบพระคุณค่ะ ที่กรุณาไปอ่านบันทึกของหนู

หนูอ่านบันทึกของคุถณแล้ว เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง

แต่สรุปว่าเป็นเรื่องของสิทธิผู้ใช้แรงงานใช่ไหมคะ

เท้าปุย

เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 09:46 น. ()

ดีคับน้องนัท

ถูกแล้วครับน้องนัท มันเป็นผลมาจาก การพัฒนาของอุตสาหกรรมใน อเมริกาครับ

บางครั้ง การพัฒนาอะไรจนไม่มองถึงผลกระทบ หรือลืมเรื่องจริยธรรมไป มันก็ไม่ดีใช่มั้ยหล่ะคับ ^ ^

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 19:18 น. ()

ดีเลยครับ ได้ความรู้อีกเยอะ...
แต่ผมชอบอ่านในมิติวรรณกรรมด้วยเหมือนกัน
เคยอ่านบ้างหรือเปล่าครับนวนิยายเรื่อง "แม่" ของแม็กซิม กอร์กี้...แต่เป็นเรื่องของชาวรัสเซีย ก็เป็นเรื่องในแนวกรรมการนี่แหละ...