เชือกคลายเกียว

ความรัก ความมั่นคง ปึกแผ่น

         

เชือกคลายเกลียว

 

  สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน ผมห่างหายจากการเขียนไปนานเพราะต้องหาโฆษณาเข้ามาในรายการวิทยุครับ เพราะผมมีอาชีพจัดรายการวิทยุและรับจัดงานด้านบันเทิงทั่วประเทศครับจึงไม่ค่อยมีเวลา วันนี้ผมได้มีโอกาสจึงเขียนมาให้ท่านได้อ่านกัน เป็นการเขียนที่มีคำตอบอยู่ในตัวเองและทุกอย่างโดยไม่ต้องอธิบาย ทุกวันนี้ท่านผู้อ่านจะมีความรู้สึกอย่างผมหรือเปล่าไม่ทราบเพราะสังคมของเราทำไมจึงเกิดการแตกแยกทางความคิดกันอยู่เรื่อยและแบ่งฝักแบ่งฝ่าย แบ่งสีกันเองต่างคนต่างกลุ่มพูดจาภาษาเดียวกันไม่รู้เรื่องทั้งๆที่เป็นคนไทยด้วยกัน หาคนที่เชื่อฟังกันไม่มีเลยทั้งๆที่องค์พระประมุขพระองค์ท่านก็ให้ข้อคิดไว้หลายอย่างแต่ไม่มีใครนำใส่ตัวมาคิดกันเลยจ้องทำลายล้างกันเอง ในเวลาเดียวกันทุกคนในประเทศต่างก็นับถือศาสนาพุทธกันแทบทั้งประเทศหลักศาสนาสอนให้คนทำความดีให้อภัยซึ่งกันและกันให้ทุกคนอ่อนโยนเข้าหากัน แต่ไม่เป็นเช่นนั้นนี่บ้านเมืองของเรามันเกิดอะไรขึ้นจึงเป็นเช่นนี้ทำไมคนไทยจึงไม่รักกันทั้งๆที่ก่อนหน้าหน้านั้นเรารักกันมากมากเสียจนไม่มีประเทศไหนจะมารังแกประเทศไทยของเราแต่ปัจจุบันเรามารบกันเองที่เป็นอย่างนี้ศึกภายนอกไม่มีใช่ไหมเราจึงต้องมารบกันเองทำไมเราจึงไม่รักกันเหมือนอย่างที่ บรรพบุรุษ ของเรารักกันถึงจะต่างเลือดต่างถิ่นที่แต่คนคนไทยรุ่นก่อนหน้านั้นรักกันมากยอมยืนหยัด ยอมพลีชีพเลือดเนื้อเพื่อปกป้องผืนแผ่นดินให้ลูกหลานได้อยู่กินอย่างสุขสบายในปัจจุบันรักกันอย่างลืมความตายสิ่งที่คนรุ่นเก่าได้สร้างไว้คือความรักชาติไม่แย่งกันรักชาติ ทุกคนมีน้ำใจเป็นหนึ่งเดียวกันทั้งประเทศดุจดั่งเชือกที่มีเกลียวอย่างเหนียวแน่นดึงอย่างไรก็ไม่คลายเกลียว แต่กาลเวลาได้เปลี่ยนไปแล้วหรือเราคนไทยด้วยกันจึงไม่รักกันเราต้องรอให้ประเทศไทยของเราล่มสลายไปอย่างนั้นหรือในชีวิตของเรา ทำไมเราไม่ช่วยกันผดุงความเป็นชาติไทยของเราให้เหนียวแน่นเหมือนอย่างที่บรรพบุรุษของเราได้ทำไว้ก่อนหน้านั้นพวกเราจะลืมอย่างนั้นหรือ ถ้าเราคิดอย่างนั้น เมื่อเราสิ้นชีวิตลงเราจะแบกหน้าไปบอก ปู่ ย่า ตา ยาย พี่ ป้า น้า อาและวีรชนบุคคลสำคัญของประเทศเราที่ล่วงลับไปแล้วได้อย่างไร มันจะหน้าอับอายไหมให้พวกเราลองคิดดู เป็นเพราะเราอ่อนทางศาสนาไปหรือเปล่า เป็นเพราะความเจริญมันพัฒนาเร็วไปไหมจึงทำให้พวกเราลืมความรักชาติของเรา  คอยแต่จะห้ำหั่นกันเองเชือกทางใจของเรามันคลายไปแล้วหรือ ขอวิงวอนให้คนในชาติไทยจงหันกลับมารักกันเหมือนเดิมอย่างที่คนไทยรุ่นก่อนได้ทำไว้ให้ดูเป็นตัวอย่างจะได้ไหมขณะที่ผมเขียน ผมเขียนด้วยความน้อยใจในคนไทยด้วยกันที่ไม่รักกัน รักกันก็จริงแต่ แต่ ไม่รักกันจริงเหมือนคนรุ่นก่อนหน้านั้นที่เราจะเกิดมา จะเป็นไปได้ไหมคนไทยที่จะกลับมารักกันจริงๆผมขอวิงวอนถึงการเขียนของผมจะไม่เป็นผล ผมก็เขียนให้ท่านได้อ่านกันและผมก็คิดว่าคนที่มีความคิดอย่างผมต้องมีอีกมาก ว่าทำไมคนไทยจึงไม่รักกัน ทั้งๆที่เวลานี้ทุกจังหวัดในประเทศไทยของเรากำลังก้าวเจริญไปข้างหน้าได้ดีอยู่แล้ว เวลานี้พัฒนาไปมากก็มีบางพื้นที่เท่านั้นที่ความเจริญยังไปไม่ถึงแต่ต้องรอเวลาหน่อย ทุกอย่างจะไปได้สวย มีบางคนพูดว่าประเทศเราห่างศึกสงครามมามากแล้วไม่มีอะไรจะทำกัน ก็มาขัดแย้งกันเองอย่างนี้แหละที่เราจะล้าหลังประเทศอื่นเขาทั้งๆที่ประเทศไทยของเรากำลังเดินหน้าไปด้วยดีจงเลิกขัดแย้งกันเถอะครับ อย่าแบ่งสีแบ่งพวกกันเลย มันไม่เกิดผลดีกับฝ่ายไหนเลย มีแต่จะทำให้ประเทศของเราถอยหลังกลับไปอีก ขอให้เชือกเส้นนั้นจงเกลียวแน่นเหมือนเดิมด้วยเถิด ผมยังมีเรื่องที่จะเขียนต่อในเรื่องนี้อีกแล้วผมจะมาเขียนต่อเพิ่มอีกในโอกาสต่อไปสำหรับวันนี้สวัสดีครับ ขอให้พระสยามเทวาธิราชจงคุ้มครองทุกคนที่อยู่ในประเทศไทย และยึดมั่น รักกันในอุดมการณ์เดียวกัน ทุกคนมีคุณธรรม   มีสัจจธรรม จงเป็นสุขเถิด

 สวัสดี จากแก้ว สาริกา