แรงต้านและแรงสนับสนุนการเปลี่ยนแปลง
Kurt Levin ได้กล่าวถึงธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลงว่าจะต้องมีทั้งแรงต้าน (Restraining Forces) และแรงเสริม (Driving Forces) โดยสภาพการณ์ปัจจุบันนั้น เกิดขึ้นที่จุดที่แรงต้านและแรงเสริมมาปะทะกันพอดี การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นเมื่อมีแรงด้านใดด้านหนึ่งมากกว่าอีกด้านหนึ่ง ดังนั้นการบริหารการเปลี่ยนแปลงจึงต้องมีการพิจารณาถึงปัจจัยต่าง ๆ ที่เป็นแรงต้าน และแรงเสริม และพยายามเพิ่มแรงเสริม และลดแรงต้านการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้เกิดแรงขับเคลื่อนให้องค์การดำเนินการเปลี่ยนแปลงไปจนบรรลุเป้าหมาย
ปัจจัยที่เป็นแรงต่อต้านการเปลี่ยนแปลง
การต่อต้านการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นเสมอ เมื่อจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง โดยทั่วไปแรงต่อต้านการเปลี่ยนแปลงในองค์การ มักเกิดขึ้นด้วยสาเหตุต่าง ๆ ดังนี้
1. ความกลัวว่าจะต้องสูญเสียประโยชน์ อำนาจ ความมั่นคง หรือสิ่งที่เคยมี เคยทำอยู่จนเคยชิน
2. ความรู้สึกหวั่นไหวต่อความคลุมเครือ ความไม่แน่นอน ความรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงจะทำให้ตนถูกโดดเดี่ยว แปลกแยก และความรู้สึกที่จะต้องละจากแบบแผนของชีวิตที่ใช้มาจนเคยชิน
3. การขาดความรู้ความเข้าใจที่ดีพอเกี่ยวกับแนวทาง วิธีการ และจุดหมายปลายทางของการเปลี่ยนแปลง
4. ความไม่เชื่อถือ ไว้วางใจ ไม่เชื่อใจกัน ซึ่งทำให้ขาดการสื่อสารสร้างความเข้าใจ ซึ่งยิ่งบ่อนทำลายความไว้วางใจกันและกัน
5. ปัจจัยอื่น ๆ เช่น ข้อจำกัดด้านทรัพยากร ความไม่ยืดหยุ่นของกฎระเบียบ ความยากลำบากในการสื่อสาร ฯลฯ
ปัจจัยที่เป็นแรงเสริมการเปลี่ยนแปลง
ปัจจัยที่มักพบว่าเป็นแรงเสริมที่ช่วยผลักดันการเปลี่ยนแปลงในองค์การได้แก่
1. ความไม่พึงพอในในสภาพปัจจุบันที่เป็นอยู่
2. ความสามารถในการรับรู้ข่าวสารร่วมกันในหมู่คนในองค์การ ซึ่งตะช่วยให้เห็นความจำเป็นของสถานการณ์ได้ตรงกัน พร้อม ๆ กัน
3. ภาพลักษณ์ และการปฏิบัติตนของผู้นำที่แสดงถึงความมุ่งมั่น เอาจริงเอาจังต่อการเปลี่ยนแปลง
4. การเปลี่ยนแปลงตัวบุคคลในตำแหน่งต่าง ๆ โดยเฉพาะในกลุ่มตำแหน่งผู้บริหาร
5. ความจำเป็นขององค์การที่ต้องใช้เทคโนโลยีในการดำเนินการ และความรวดเร็วของพัฒนาการทางเทคโนโลยีประเภทที่องค์การใช้เป็นหลักในการดำเนินการ
6. สัมพันธภาพระหว่างบุคลากรในฝ่ายและระดับต่าง ๆ ในองค์การ รวมถึงความไว้วางใจ และการสื่อสารที่ทั่วถึงกัน
7. การมีศัตรูร่วม หรือเป้าหมายร่วมที่ชัดเจน
8. กลไกในการประเมิน ทบทวนสภาพภายในองค์การ เช่น ระบบการติดตามประเมินผล
9. การได้ติดต่อสัมพันธ์กับภายนอกองค์การ ซึ่งทำให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์
ไม่มีความเห็น